माझा प्रॉब्लेम असा आहे कि माझ्याकडे कम्युनिकेशन स्किल्स,बारगेन/ डिबेट स्किल्स अजिबात नाहीत. निर्णय घेता येत नाहीत. आपला मुद्दा पटवता येत नाही. राग आला कि डोळ्यात पाणी येते, त्या भितीमुळे मिटिंग मध्ये बोलूच शकत नाही. कमालीची इन्ट्रोव्हर्ट आहे. विचारांची क्लेरिटी नाही. मुळात स्वतःला काय हवे आहे तेच कळत नाही. सतत समोरचा काय विचार करेल हाच विचार/भिती असते.
पालकाचा किंवा जवळच्या व्यक्तीचा मृत्यू झाल्यामूळे मुलांमध्ये दिसणार्‍या मानसिक समस्यांवरती ग्रिफ थेरपी (Grief Therapy) करतात.
मृत्यू, त्याचा शोक किंवा दु़:ख आणि त्यामधून बाहेर पडणे याला ग्रिव्हिंग (Griving) म्हणतात. जवळच्या व्यक्तीचा जेव्हा मृत्यू होतो त्यानंतर मुले किंवा प्रौढ व्यक्ती दु:खाच्या वेगवेगळ्या अवस्थांमधून जात असतात आणि ही प्रक्रिया होणं गरजेचं असतं.
नव्या जागी मित्र मैत्रिणी कसे मिळवावेत?
आधीच ग्रुप्स असलेल्या ठिकाणी कसे मिसळावे?
नोकरी निमित्त देशोदेशीच्या लोकांशी संपर्क येतो अशावेळी बोलण्याचे विषय, संभाषणातल्या ओपनिंग लाईन्स (मराठी शब्द?) काय असावे?
आपले बोलणे प्रभावी पण नाटकी किंवा आढ्यताखोर न वाटण्यासाठी काय करता येईल?
संभाषणातील सहजता कशी आणावी?
स्थळः एका मोठ्या कंपनीची मोठी कॉन्फरन्स रूम.
विषयः व्यक्तिमत्व विकास आणि मनःशांती (किंवा तत्सम काहीतरी).
वक्ता: एक नावाजलेला समुपदेशक. बाकी चर्चा झाल्यावर तो एक प्रश्न विचारतो, "काय केलं म्हणजे तुम्हाला आनंद होतो?"
आलेल्या उत्तरांपैकी बहुतेक उत्तरे मिस इंडिया, मिस युनिव्हर्स किंवा तत्सम स्पर्धांमध्ये त्या ललना देतात त्यासारखीच उत्तरे. काही खरी, काही खोटी. म्हणजे "मला गरीबांची सेवा केल्यावर आनंद मिळतो", "मला रुग्णसेवा करण्यात आनंद मिळतो", "मला कुठल्याही प्रकारची समाजसेवा केल्यावर आनंद होतो", वगैरे.
"मला दु:खी-पीडीतांची सेवा करण्यात आनंद मिळत नाही", एक कर्मचारी उत्तरतो.
