गहिरे गोकुळ 2
***बराच विलंब झाला ना?पहिला भाग लिहून. राधा कृष्ण यांच्याविषयी लिहिताना खूप शब्द येतात.त्यांना मांडताना फार गाळण उडते.
आता नाही उशीर करणार....***
**तर पुढे
**राधा: कान्हा , खूप निवांत गप्पा मारायच्या आहेत तुझ्याशी. अर्जुनाला जे ज्ञान दिलंस म्हणजे तसं ऐकून आहे मी द ग्रेट भगवद्गीता...
कान्हा काय आहे रे ही भगवद्गीता? तुझं आणि अर्जुनाचं नातं हे किती सॉरटेड आहे. सखा म्हणतो तो तुला आणि तू मारलेली पार्थ ही हाक, साऊंडस सो रेस्पेक्टबल!!!
गम्मत आहे ना माधवा, आपलं नातं मात्र किती किती वेगवेगळ्या आयामातून पाहिलं गेलाय ,कान्हा.....समजत नाही....
कृष्ण होऊन गेला त्याला हजारो वर्षे झाली. पण अनेक विचार धारा, परंपरा शिकवणुकी, कथा यातून कृष्ण आपल्यातच आहे.
गहिरे गोकुळ हा राधाकृष्ण संवाद कल्पून एक नाट्यमालिका लिहिते आहे. यातील कल्पित राधाकृष्ण संवाद आताच्या भाषिक शैलीला समोर ठेवून लिहिला आहे. राधा आणि कृष्ण हे आधुनिक युगात येऊन जुन्या घटनांचा आणि नवीन घटनांचा चर्चा रूप आढावा घेत आहेत अशी कल्पना आहे.
खालील नाट्यरुप हे केवळ एक विचारमंथन आणि मनोरंजन पर लेखन आहे.
गहिरे गोकुळ....भाग 1
राधा: अरे थांब थांब...थांब रे किती धावशील...कलियुग आलंय...मी आजही तशीच अर्धवट...ही इथेच बसलेय...वाट बघत..
गोकुळ
दान मोतीयाचं अस रानात सांडलं
भेगाळलं मन चिंब चिंब झालं
गाणं पावसाचं रिमझिम कानात वाजलं
एक झिम्माड सपान डोळ्यात साठलं
चारा मिळता हिरवा, गाय कपिला तुष्टली
राजा, सर्जानेही समाधानी डरकाळी दिली
कुस धर्तीची उजवे , पीक तरारुन आलं
झिम्मा फुगडी खेळत रान वाऱ्यावर डुलं
चांदण लेवून कणसं आभाळी गेली
दौलत कुबेराने रिती मळयावर केली
मोती पवळयाची रास अशी खळयात सांडली
चिंतातुर चेहऱ्यावर हास्य लकेर हिरवी ओली
घर गोकुळ अवघे
यशोदा ताक घुसळीती
लोणी श्रीधर चाखती
नंद कौतुके पाहती