"आय चिटेड ऑन निखिल" केतकी म्हणाली.
"व्हॉट?"
"आर यू मॅड??"
"सॉरी..."
"सॉरी काय? अगं तुझ्या लग्नाला दोनच आठवडे राहिलेत" मेघा केतकीवर ओरडली.
हे ऐकून नंदन सटकन शिंकला!! शिंकेचे कण असे भोवताली विसावले, वातावरण शिंकामय झालं.
"शी.. का?" मेघा नंदनवर ओरडली.
"सॉरी... काही शॉकिंग ऐकलं की मला शिंका येतात" नंदन नाक पुसत म्हणाला.
"तुझ्या शिंकासुद्धा शॉकिंग आहेत" मेघा नंदनला रुमाल देत म्हणाली.
हे सगळं बघत, केतकी डिश मधल्या सॉसमध्ये बोट घालून, विचार करू लागली.
(व्हाट्सॲपवर पूर्वप्रकाशित)
...................................................................................
"मला वाच...."
सोमनाथ एवढचं म्हणू शकला, मग तो खोकू लागला.
मला वाच...का मला वाचव? याला नेमकं काय म्हणायचं?
सोमनाथची खोकल्याची उबळ कमी झाली, त्याच्या आईने त्याला पाणी दिले, तो खोकत कसंतरी पाणी पिऊ लागला, खोलीभर औषधांचा वास पसरला होता. मी सोमनाथकडे बघितले, त्याच्या डोळ्यांच्या खाचा झाल्या होत्या, गालफड बसली होती, चेहऱ्यावर सुरकुत्या वाढल्या होत्या, केस गळून पडले होते, हातापायांच्या काड्या झाल्या होत्या.
दवंडी:
ही कथा काथ्याकूट सिरीजचा भाग होती, पण काही वाचकांनी सुचवल्याप्रमाणे संबंधित कथा, स्वतंत्र कथा म्हणून पुनः प्रकाशित करत आहे. त्यामुळे कथेचे नाव बदलले आहे. नवीन वाचकांनी या कथेचा जरूर आस्वाद घ्यावा, कथा कशा वाटली ते प्रतिक्रियांद्वारे कळवावे 
..............................
"ती माझ्याकडे बघतेय" नीरव मला म्हणाला.
ही तुझी भीती आहे का सहानभुती?
"मी जाऊन बोलू का?" नीरवने मला विचारले
