marathi katha

काथ्याकूट: मोघम अमोघ (भाग तीन)

Submitted by चैतन्य रासकर on 2 November, 2017 - 17:00

काथ्याकूट: भाग एक
काथ्याकूट: नित्याचं ब्रेकअप (भाग दोन)
............................

"नित्या अमोघ जानला मेसेज करत होती "
"अमोघ जान? जान का जानकर?"
"जान...तू मेरी जान..त्यातलं जान..." नीरव म्हणाला.

काल संध्याकाळी, आम्ही जेव्हा एकत्र भेटलो, तेव्हा नित्या कोणाला तरी सारखे मेसेजेस करत होती, ती कोणाला मेसेज करत आहे हे नीरवने लांबून, तिच्या नकळत बघितलं, त्याला "अमोघ जान" असं नाव दिसलं, आपल्या नीरवची नजर एवढी जबर होती!

शब्दखुणा: 

काथ्याकूट: नित्याचं ब्रेकअप

Submitted by चैतन्य रासकर on 27 September, 2017 - 13:47

काथ्याकूट (कथा)

Submitted by चैतन्य रासकर on 8 September, 2017 - 16:17

"डिव्होर्सच कारण काय होतं?"
"इराचं अफेअर होतं ना"
"अफेअर? सवालच नाही!" नीरव म्हणाला.
मी नीरवकडे बघितले, एवढा आत्मविश्वास? कसा काय? एखादा माणूस जर ठामपणे एखादी गोष्ट सांगत असेल, तर विश्वास ठेवायचा?
"अनिकेतचं अफेअर आहे" नीरव पुढे म्हणाला.
"कशावरून?" नित्याने विचारले.
"मला इरा म्हणाली" नीरव म्हणाला.
"कधी?" मी विचारले.
"सात-आठ महिने झाले असतील" नीरव म्हणाला.

अफेअर म्हणजे भ्रष्ट्राचार! कोणाचं कुठे चालू आहे, माहित नसतं, पण चालू लोकांचा चालू असतो.

निद्रानाश (कथा)

Submitted by चैतन्य रासकर on 20 July, 2017 - 18:39

मला आज नेहमीसारखी झोप येत नव्हती.
रात्रीचे अकरा वाजले होते, दहा वाजल्यापासून, मी बिछान्यावर लोळत होतो, मग मोबाईल सुरु केला, फेसबुकवर पस्तीस फ्रेंड्स ऑनलाईन होते, हो मी मोजले, तेवढाच टाईमपास!! पण मी कोणाला मेसेज केला नाही, मागच्या आठवड्यात, ऑनलाईन असलेल्या मोजून दहा लोकांना "हाय" असा मेसेज पाठवला, तर चार जण आपोआप ऑफलाईन झाले, दोघांनी रिप्लाय दिला नाही, तर उरलेल्या चार लोकांनी मला ब्लॉक केले, हा शॉक माझ्यासाठी फार मोठा होता.

तडजोड (कथा)

Submitted by चैतन्य रासकर on 3 July, 2017 - 06:22

"तुला भात रोज पाहिजेच असतो का? एक दिवस नसेल..."

"हो.. माझं त्याशिवाय जेवण होत नाही...."

"मग स्वतः कुकर लाव, करून घे" मी कुकर किचनच्या ओट्यावर आपटत म्हणाले, त्या आवाजाने नितीन दचकला, मी एवढी चिडेल असे त्याला वाटले नव्हते, तो माझ्याकडे बघत होता, त्याच्या डोळ्यात भीती होती, मी उजव्या हाताने कुकरचा दांडा घट्ट पकडला होता, माझे हात रागाने थरथरत होते, श्वास फुलला होता, घामाची धार केसातून, कपाळापर्यंत आली होती.

नितीन माझ्याकडे बघत एक पाऊल मागे सरकला, तसा मी कुकरवरचा हात सैल केला, मी पुढे झुकली गेले, या रागामुळे माझे अवसान गळाले होते, मी ओट्याचा आधार घेतला.

विषय: 

मनसोक्त (कथा)

Submitted by चैतन्य रासकर on 7 March, 2017 - 15:40

"घरी पोहचल्यावर मेसेज कर" रेवती ताई मला म्हणाली.

मी हसून होकारार्थी मान डोलावली.

मुलांना कधी असा मेसेज करावा लागतो? का आम्ही मुलीच फक्त घरी पोहचल्यावर एकमेकींना मेसेज करतो? शेवटी आम्हा मुलींनाच एकमेकींची काळजी......

"आणि हो उद्या लवकर ये" रेवती परत म्हणाली.
मी कसे सांगू? मला उद्या इथे नाही यायचे, मला या कामाचा कंटाळा आलाय, मला काहीतरी वेगळ करायचय, हे रेवती ताईला काही सांगता आले नाही.

अव्यक्त (कथा)

Submitted by चैतन्य रासकर on 6 February, 2017 - 09:40

"पाच जुनला लग्न आहे.."

केतनचा मेसेज होता, मी तेवढेच वाचू शकले, पुढचा मजकूर मला वाचायचा नव्हता.

मेसेज जरी बऱ्याच दिवसांनी आला असला तरी केतनची आठवण रोज येत असे, आठवण नाही, त्याची सवय लागली होती, माझ्यासारख्या सत्तावीस वर्षाच्या मुलीची, केतन एक चांगली, वाईट कशी का असेना, एक सवय होता, तुमचं नात संपत पण सवय नाही ना संपत!

रोजची एक सवय, सकाळी उठल्यावर, रात्री झोपताना आणि मग कामाच्या मधूनच, त्याचा व्हाट्सअँप डीपी, स्टेटस बघायचा, त्याचा नंबर डिलिट करायचा, परत सेव्ह करायचा, ब्लॉक करायचा, अनब्लॉक करायचा, नंबर पाठ असला तरी!!

सरतेशेवटी: भाग तीन (अंतिम)

Submitted by चैतन्य रासकर on 28 December, 2016 - 03:47

सरतेशेवटी (भाग एक): http://www.maayboli.com/node/61163

सरतेशेवटी (भाग दोन): http://www.maayboli.com/node/61187

सरतेशेवटी: भाग तीन (अंतिम)-

"माझे थोरले काका तीन वर्षापूर्वी वारले, पण ते अजूनही मला फोन करतात"

गिरीश एवढे बोलून थांबला, पण त्याचे हे बोलणे कोणाला काही झेपले नाही, कोणी काहीच प्रतिक्रिया दिली नाही, बाहेर पाऊस आता कमी झाला होता.

एखाद सेकंदानंतर, रिक्तमांना तो काय बोलतोय हे कळले, रिक्तम एकदम हसायला लागले, संजय ही त्यांच्या हसण्यात सहभागी झाला, गिरीश त्यांच्या हसण्याने दचकला, संपादकाने त्यांच्याकडे बघून स्मितहास्य केले, परत नजर गिरीशकडे वळवली.

सरतेशेवटी (भाग दोन)

Submitted by चैतन्य रासकर on 24 December, 2016 - 00:48

सरतेशेवटी (भाग एक): http://www.maayboli.com/node/61163

सरतेशेवटी (भाग दोन):

"दरवाजा उघडा होता म्हणून आत आलो, डोअरबेल वाजवली होती....." तो बोलायला सुरुवात करणार तेवढ्यात, डॉक्टर त्याच्यावर खेकसले "कोण तुम्ही?"

"सर, मी गिरीश"

तो तरुण म्हणाला, यावर कोणी काहीच बोलले नाही, सगळेजण स्तब्ध झाले, शांतता पसरली, सगळेजण त्या तरुणाकडे रोखून बघू लागले, बाहेर पाऊस वाढतच होता.

त्याने पुढे बोलायला सुरुवात केली "मागच्या आठवड्यात आपण बीचवर भेटलो होतो"

डॉक्टर त्याच्याकडे रोखून बघू लागले, संपादक खडबडुन जागे झाले, संजय त्याच्याकडे बघत "गिरीश म्हणजे..." एवढेच काय तो पुटपुटला.

सरतेशेवटी (भाग एक)

Submitted by चैतन्य रासकर on 21 December, 2016 - 09:43

"याने परत शेवट बदलला" डॉक्टर रिक्तम म्हणाले.

"तुम्ही जो शेवट सांगितला होता तोच लिहिला आहे" संजय घाबरत म्हणाला.

"मी म्हटलो होतो की.." डॉक्टर रिक्तम काही म्हणणार तेवढयात, संपादकाने विचारले "एक मिनिट..काय स्टोरी आहे?"

थोडा वेळ कोणी काहीच बोलले नाही, डॉक्टर रिक्तम, संजयकडे रागाने बघत होते, संजय डॉक्टरांची नजर चुकवत होता, तिघेजण डॉक्टर रिक्तमांच्या घरातल्या, दिवाणखान्यात बसले होते, डॉक्टर सोफ्यावर, त्यांच्या समोर संजय आणि संपादक बसले होते, संध्याकाळची वेळ होती.

संजय संपादकाकडे बघत कथा सांगू लागला.

विषय: 

Pages

Subscribe to RSS - marathi katha