हे सगळं असच फक्त
माझ्याच बाबतीत का घडतं?
चुक कोणाचीही असली तरी
बॉसच्या नजरेत मीच येतो
अगदी रजेवर नसून सुद्धा
कामचुकारीचा शिक्का बसतो
घाईघाईत घरून निघताना
नेमकी बायकोला आठवण येते
सावकाशीने करायच्या कामांची
पहाट झाली, गजर वाजला
सूर्य अजून नव्हता उगवला
थोडा वेळ कंटाळा केला
सूर्य आजूनही नव्हता आला
परत वेळ गेला थोडा
सूर्याचा का अडला गाडा?
शेवटी त्याला SMS केला
"कारे? जास्त शहाणा झाला?"
लगेच मोबाईल माझा वाजला
त्याचा होता रिप्लाय आला
निराधार माझे स्वत्व बुडवताना
पाण्यातून उठला तो 'माझा'च तरंग होता
.
चित्रातला मी अर्थ शोधताना
मज सापडला जो रंग तवंग होता
.
आरश्यात आपुला भाव पाहताना
परि दिसला मज तो मनुष्य कबंध होता
.
पळभर मनी जगलो लाख मरताना
काही ई-तिहास संशोधकांना उत्खनन करताना ई-स्क्रॅपमधे सापड्लेल्या काही ओव्या.
चिवचिवणारी पहाट असावी
चिडचिडणारी बायको नसावी
साखरझोपेतून उठल्या क्षणी
भिंतीवर 'नर्गिस' दिसावी..
'बाळ' म्हणणारी आई असावी
'उठा!' म्हणणारी बायको नसावी
चुळ भरून झाल्या बरोबर
हातात उपीट भरली बशी यावी
ती कवा भाईर जात्ये
अन कवा घर्‍हात येत्ये
तिचा काई ठावठिकाना न्हाय
आयटीत नोकरी धरल्यापासून
घर्‍हात तिचे पाय न्हाय.
सट्व्या काम्पुटरच्या माग्ये
ती हात धुवून लागली हाय
नवरा गेला खडड्यात अन
लेकरा-बाळाकढंही लक्ष न्हाय.
व्हॅलेंटाइन च्या निमीत्ताने तूला काही सांगाव म्हणतोय
जून्या आठवणीतले जूनेच डाव तूझ्याशी मांडावे म्हणतोय
आइनस्टाइनचे सिद्धांत आणि ऍरीस्टोटल ची गणित मला जमलीच नाहीत
तशी ऐन वसंतात साद घालणारी 'तू' मला कधी कळलीच नाहीस
व्रुक्षवल्ली आम्हा सोयरे मर्कटे.
ऑसी आळवीती हे रडगाणे
फळी चेंडू राहीला केवळ उपचारासी
ताबडवितो 'अनिल' आता काय करू
'हर' कथा 'भज' परवडेना विस्तार.
करूनीया कर्म उगी रहावे.
सया म्हणे आता मूढांचा संवाद
आपूलाच वाद आपुल्याशी
नविन वर्ष, नविन महिना, नविन दिवस
म्हणायच आपलं नविन म्हणून
पण आहे सगळे नेहमीचेच
रुटीन कामाचे रात्र अन् दिवस
रोज सकाळी हापिसात पोचायची नेहमीचीच घाई
हापिसात गेल्यावर नेहमीचीच कामाची यादी
आजचं काम उद्यावर ढकलू म्हटलं तर
अशीच एक "काहीच्या काही" म्हणजे अगदी शब्दशः कायच्या काय कविता आहे.
मिल्याने दिलेल्या feedback प्रमाणे तरम्ही कविता मीटरमध्ये पण बसत नाही. पण प्रॉब्लेम असा आहे की मला मीटर म्हणजे काय हेच माहित नाही, त्यामुळे .....
