मज्जा

बॅग टेकवतोय न टेकवतोय तोवर वाड्यातली पोरं म्हणजेच मित्र मंडळी दरवाज्याच्या भोवती गराडा घालून उभी राहिली. लय दिवसांनी आपला मित्र गावाला आल्याचा आनंद त्यांच्या तोंडावरून ओसंडून वाहत होता. त्यातली काही एक बाहेर येण्यासाठी हाथवारे करत होती. बाहेर जाण्याची ओढ होतीच, मी इशाऱ्यानंच खुणावलं “पुढं..व्हा...!!! आलोच. तितक्यात आजी लुटपुटत माझ्याजवळ आली आणि गच्च तोंड धरून गालाचा ओलसर मुका घेतला. अख्खा गाल ओला झाला. तोंडात सतत मिस्रीचा बुकना असल्याने मुका घेतांना गचाळ वासाने नाकाची कोंडी केली, पण शेवटी आजीच ती.

हॉस्टेल लाईफ़ मध्ये केलेली मज्जा, मस्ती, धमाल सगळ्यांच्या आयुष्यभर आठवणीत असते...
मी ७ वर्ष होस्टेलला राहिले, खुप अनुभव, खुप मैत्रीणी, त्यांच्याबरोबर घालवलेले सुख दु:खांचे मौज मजेचे दिवस, अभ्यासासाठी आणि अभ्यास नसतानाही केलेली जागरणं, हे दिवस आजही पुन्हा जगवेसे वाटतात. आता पुन्हा ते अनुभवणं शक्य नाही होणार कदाचित पण आठवणींचा आनंद नक्की घेता येइल.
चला इथे शेअर करुया होस्टेल लाईफ़ चे किस्से, मज्जामस्ती, सुपीक डोक्यातुन निघालेल्या कल्पना, केवळ उदरभरणम या हेतुने साकारलेल्या अफ़लातुन रेसिपी... ऑल अबाऊट होस्टेल लाइफ