स्वयंपाकाचे व्यवस्थापन

उपयुक्त धागा. पण मग बछड्यांची शाळेची तयारी वैगेरे?
मला तर लेकीसाठी जवळ जवळ ३० ते ४० मिनिटे लागतातच. तिची अंघोळ, तयारी, नाश्ता (हे मोठ्ठ काम ), वेणी फणी, टिफीन भरणे, शुज घालने ई.

मी कोथिंबीर रोज घरी जाताना बरोबर (किमान ५ रू ची) घेऊन जाते, म्हणजे वेळेवर ताजी कोथिंबीर वापरता येते आणि अतिरिक्त नसल्याने खराब होत/पडून रहात नाही.

तसेच पुदिना आणून तो निवडून सुकवते, मग हा डब्यात भरून फ्रीजमध्ये ठेवते. (बाहेरपण टिकतो) भाज्यांमधे चुरून घातल्याने चव वाढते.

एक सुचवू का? खालील कामे रोज करण्याची गरज नाही. काही दोन-तीन दिवसांची एकत्र करून ठेवली तरी चालतात. काही तयारी आधी करून ठेवली तरी चालते. फ्रीज कशाकरता आहे?
१. एकदाच ४-५ बटाटे उकडून ठेवणे.
२. दोन दिवसांची कणिक मळून ठेवणे.
३. रात्रीच सकाळकरता कांदा, टोमॅटो कापून ठेवणे.
४. फळभाजी, शेंगाभाजी रात्रीच धुऊन ठेवणे.
५. पालेभाजीही धुऊन जाळीत उघडी ठेऊन फ्रिजमध्ये ठेवणे. पाणीही निथळून जातं आणि सकाळी पटकन चिरता येते.

रच्याकने, सकाळच्या स्वयंपाकाबरोबरच संध्याकाळच्या स्वयंपाकाचं व्यवस्थापनही लिहा ना.

अवल खरच खुपच मस्त लिहिलं आहेस.....

सुट्टीच्या दिवशी मी जरा आरामात करु म्हणत सावकाशीने पेपर १ तास वाचुन नाश्टा करते. मग हळुहळु
वेगळा काही तरी ( सुट्टी म्हणुन पदार्थ केला जातो. ) सगळे मस्तच होते पण कधी कधी खुप उशीर झाला की
जेवण झाल्यावर आवरायचा खुप कंटाळा येतो. मग मी निश्चय करते की परत असे न करता रोजच्या प्रमाणेच
सुट्टीच्या दिवशी पण लवकर स्वयंपाक करायचा....:)

अवल माझ्या घरचे २ मेम्बर सकाळी ७.३० , ८ ला रवाना होतात. त्यामुळे सकाळ चे मिनीट न मिनीट वापरावे लागते.
भाज्या निवडुन आदल्या दिवशीच ठेवते. कान्दा चिरुन ठेवलेला असतो. रात्री झोपतानाच उद्याचा मेनु आणि क्रमवार काम ठरवुन झोपते. सकाळी ५.३० ला दिवस सुरु. पहिल्यानदा भाज्या दुध फ्रीज्म्धुन काढुन ठेउन कणिक मळुन ठेवते . ६ ते ७ व्यायामाला जाउन येते. मग दुध तापवत ठेवते एकीकडे भाजी फोडणीला टाकते.चहा टाकते. न्याहारीसाठी सहसा वेगवेगळी धिरडी/पोहे उपमा /दडपे पोहे (इतपतच कॉम्प्लिकेटेड) करते. धिरडी मोठी न करता पुरीच्या आकाराची करते. म्हणजे २ जणाना एकाच वेळी देता येतात. दोघान्ची न्याहारी झाली की पोळ्या. ते होइतो भाजी तयार होते. डबे भरले की एक पार्सल रवाना. मग उरलेली धिरडी माझ्या साठी करुन मोठ्ठा मग भरुन कॉफी बनवते आणि निवान्त १५ मि. पेपर वाचत बसते. तोवर दुसरे पार्सल रवाना होत असते. बाई कामाला आलेली असते तिचे काम उरके पर्यन्त माझी तयारी करुन तिसरे पार्सल ( अस्मादिक) रवाना.
रवा भाजुन ठेवणे, उत्तापे , डोसे वा तत्सम आदल्या रात्री वाटुन ठेवणे, मसाल्याची वाटणं करुन फ्रीज मधे ठेवणे, ऐनवेळी साखर , मीठ, मसाले , साठवणीच्या डब्यातुन काढावे लागणार नाहित हे पाहणे. डबे घासुन तयार ठेवणे, भाज्या , कान्दा चिरुन ठेवणे ( यादी अजुन मोठी आहे) हे सगळ आधीच तयार असेल तर ३० मि. ही पुरतात.
इतरान्चा सहभाग म्हणजे घाइच्या वेळी मागे लागुन खा रे, दुध पी रे , लवकर आटप रे ची रेकॉर्ड लावावी न लागणे.
नवर्याचा सहभाग म्हणजे ,स्वयपाक सोडुन इतर सर्व सकाळची कामे उरकणे.
बर्याच वेळा एखाद्या पदार्थाचा बायप्रोडक्ट दुसर्या पदार्थात वापरता येतो. अशा वेळी फक्त वेळ नाही तर मेन्यु च ही व्यवस्थापन केल की बेस्ट!
एक मात्र नक्की, व्यवस्थापन आणि कार्यवाही समान्तर( एकाच वेळी) करायच नाही. व्यवस्थापनाचा रोल रात्री झोपताना निभावला की घाइच्या वेळी फक्त कार्यवाही.

.

कांद्यामधे उडून जाणारे घटक असतात, त्यामूळे आधी कापणे योग्य नव्हे.
रोज कापायचाच असेल तर व्ही स्लाईसर किंवा तत्सम यंत्र हाताशी असलेले बरे.
जास्तच कांदा लागत असेल तर त्याची उकडून पेस्ट, तळून पेस्ट, किंवा बारिक चिरून तेलात परतून ठेवायचा. (हे सगळे हवाबंद डब्यात, फ्रिझरमधे.)

ज्यात वाटण असेल त्या भाज्यात, तो बाकिच्या जिन्नसांबरोबर मसाल्यातच वाटून घ्यावा.

तेव्हा स्वयंपाकघरातल्या कामांमधे माझं हे अभ्यासाचं पण व्यवस्थापन आहे >>

सगळ्यांनाच...
====================^==================
====================^==================
====================^==================

अभ्यासातल्या अनेक अवघड आणि अनघड जागा माझ्या या वेळात सुटल्यात, नवे सनसनाटी विचार सुचलेत.. तेव्हा स्वयंपाकघरातल्या कामांमधे माझं हे अभ्यासाचं पण व्यवस्थापन आहे>> वेळेचा उत्तम वापर.

स्त्री करतेय, पुरुष करतोय, एकच जण करतोय की चार जणं मिळूण करताहेत यापेक्षा ते कसं करताय याला महत्व आहे. एकूणात काम नीट तर व्हावं पण लवकरही व्हावं हाच उद्देश ! >>>
नाही पटले अवल. माफ कर.
महत्त्व दोन्ही गोष्टींना आहे. कोण करतं आहे यालाही महत्त्व आहे.

देशात असताना कामाच्या वेळा जाण्यायेण्याचा वेळ धरून
सकाळी साडेसात ते रात्री आठ/नऊ/दहा कसेही.
सकाळी- बाई पोळ्या/भाकरी करतात आणि दूध तापवतात, ओटा आवरतात. मी स्वैपाक करुन, डबे (मुलीला सांभाळणार्‍या ताईच्या डब्यासकट) रात्रीच भरून ठेवते फ्रीजमध्ये. ब्रेकफास्टही रात्रीच तयार करुन ठेवते. कधी ताजी भाकरी हाच ब्रेकफास्ट असतो. बाई करतात.
मुलीच्या शाळेत डबा द्यावा लागायचा तेव्हा तिच्या डब्याची तयारी रात्री करुन, सकाळी फक्त तिचा डबा मी करायचे. नंतरच्या वर्षी शाळेतच खाऊ द्यायचे.
सकाळचा चहा करणे, डबे भरणे - नवरा
रात्रीचा आणि दुसर्‍या दिवशीचा स्वैपाक- आल्यावरती. चिरुन संध्याकाळी बाई ठेवायच्या. वहीत लिहुन ठेवायचे कायकाय तयारी करायची ते. आल्यावरती भाज्या/आमटी/कोशींबीर वगैरे योजिल्याप्रमाणे मी करायचे. झाकपाक आणि ओटा आवरणे - नवरा.
रात्री खूपच उशीर होणार असेल यायला तर गरजेपुरता सर्व स्वैपाक नवर्‍याला येतो. जो येत नव्हता तो शिकवला. आणि जो त्याला येत होता पण मला येत नव्हता तो त्याच्याकडुन शिकले.
शनिवार, रविवारी स्वैपाकघरात. पाहुणे असतातच सतत. याद्या करुन देणे माझे काम. सामान आणणे नवर्‍याचे.
आठवड्याची भाजी शनिवारी घरी येते. निवडुन लगेच फ्रीजात.

परदेशात असताना
दोघांपैकी जो आधी घरी येईल त्याने कणिक मळून ठेवायची, कुकर लावून ठेवायचा. आल्यावर भाजी चिरुन पोळ्या, भाजी मी करायचे, दुसर्‍या दिवशीचे डबेही. झाकपाक, ओटा आवरणे आणि भांडी डिशवॉशरमध्ये लावणे- नवरा. जेव्हा डिशवॉशर नव्हता तेव्हा भाजी होईपर्यंत जेवढी भांडी होतील तेवढी हातासरशी घासून घ्यायचे. उरलेली जेवणानंतरची नवरा घासायचा.

काटेकोरपणे, हिशेबीपणे नाही केले तरी कामं मात्र वाटुनच करतो घरातली. वेळ असला तर पूर्वी दोघे आता तिघे मिळून स्वैपाक करतो. मुलगी लहान आहे. तरी उत्साहाने पाणी घेणे, पाणी सांडणे करत असते.
कधीकधी घरचे खटले कमी म्हणून दोघांच्या सहकारी मित्रमैत्रिणींसाठी/ इतर कुणासाठी काहीतरी करुन न्यायचे असते. तेही आम्ही दोघे मिळून करतो. उद्या ३० पुरणपोळ्या करुन दे, २ किलो साबुदाणा खिचडी करुन दे, बिर्याणी करुन दे असल्या आर्डरी दोघांनी केल्यामुळे उत्तम होतात.

वरदा, माझ्या पोळ्या करपतात बै मी खयालोमे पोचल्यावर
त्यामुळे ४५ मि लक्षपुर्वक स्वैपाक . सगळे आपापले डबे घेउन रवाना झाले की मग वेळ माझा.

हाय्ला ..मला हे सगळे वाचुन भिती वाटायला लागली आहे

रैनाला अनुमोदन. आमच्या घरी स्वैपाकात जरी उरलेल्या दोघान्ची मदत नसली तरी घरातील सगळ्या कामांमधे सहभाग नक्कीच (बरया बोलानी) असतो. कपडे मशिनमधे लोड करणे , वाळत घालणे, नन्तर घड्या घालुन कपाटात / इस्त्रीवाल्या कडे पोचवणे , आणणे. दुध , पेपर, सोसायटी मेंटेनन्स , गॅस, टेलीफोन, वीज, मोबाइल वगैरे बीलं भरणे. रद्दी, नको त्या वस्तु, बाटल्या, डबे , बुट चपला वेळीच काढुन टाकणे. जेवणा पुर्वी आणि नन्तर टेबल आवरणे. घरात दोघे ही नोकरीनिमित्त बाहेर पडणारे असल्यावर कामात सहभाग क्रमप्राप्त आहे.

रैना, उत्तम पोस्ट.
सगळ्या गोष्टींचा खूप बाऊ करण्यापेक्षा विभागणी करणे हे कधीही योग्यच.

माफ करा पण 'नवर्‍याला साधा चहा सुद्धा करता येत नाही' हे अंमळ मला विनोदीच वाटलं. साधा चहा करण्यात असं काय अवघड आहे की जमू नये? आणि ते एवढं कौतुकाने सांगण्यासारखं आहे का? ४ वेळा वाईट होईल, ५व्या वेळेला वाईट प्यायला लागू नये म्हणून तरी जमेल. 'जमतच नै बै!', 'माझ्याशिवाय कुणाच्या हातचं चालतंच नै!' असली कौतुकं करून अडकून बसायची बायकांनाच जास्त हौस असते असं दुर्दैवाने म्हणावं लागतंय.

मानुषीताई आणि अवल दिवे घ्यालच.

सगळ्यांच्या पोस्टी छान आहे! अगदी लगबग डोळ्यासमोर उभी राहिली वाचताना!

घरातल्या कामांची जबाबदारी वाटुन घेण्याबाबत रैनाला अनुमोदन!

वरदा, तुझ्या दोन्ही पोस्ट आणि पोळ्या करतानाचे विचारमंथन आवडले!

अनुसया, भिऊ नकोस! आम्ही तुझ्या पाठीशी आहोत!

फ्रीज-फ्रीजर चा योग्य वापर केल्यास ४-५ दिवसांची कणिक भिजवुन ठेवता येते हा स्वानुभव आहे!
लसुण सोलण्याचे काम लेकी आवडीने करतात!

अनुसुया, चुकत माकतच जमत सगळ. (रोजच सगळ इतक सफाइदार होत असही नाही) आणि नैतर माझ काय चुकल चा धागा आहेच! प्रत्येकाच घर त्यातली माणस व इतर घटक वेगवेगळे असतात . तुझ्या घरी बसवायची घडे जमवशिल तु ही.

स्वयंपाक = किचन = बाई असंच समीकरण दिसतंय बहुतेक!! त्यात बदल केले तर किचनमध्ये जाणारा वेळ कमी करता येईल व तोच वेळ आपण आपल्या परिवारासमवेत घालवू शकू किंवा अन्य गोष्टींसाठी वापरू शकू.
शिवाय एकमेकांसोबत काम करताना टीमवर्क, व्यवस्थापन, इत्यादींचेही धडे मिळतील.

काही टिपा :

१. किचनमधील तुमचा वावर प्रसन्न वातावरणात करू शकता. उदा. आवडती गाणी/ संगीत ऐकत, एक्झॉस्ट फॅन / वॉल फॅन लावून काम करणे. आनंदी/ प्रसन्न वातावरणात काम करणे. अगदी आपल्या आवडत्या सुगंधाची फुले जवळपास असणे हेही मनाला प्रसन्न करते.

२. तुम्ही रोबोट नाही. तेव्हा दर अर्ध्या/पाऊण तासाने छोटासा ब्रेक अवश्य घ्या. खिडकीतून बाहेर झाडं - आभाळ दिसत असेल तर त्याकडे बघून या, बसा, पाणी प्या, काहीतरी तोंडात टाका, घरातून छोटीशी चक्कर मारून या.

'नवर्‍याला साधा चहा सुद्धा करता येत नाही' >> मला असे काही चारचौघांमधे सांगणे हे सुद्धा ऑक्वर्ड वाटेल. माझे वडील , काका, आतोबा, आजोबा सर्वांना उत्तम स्वैपाक येत असे, येतो. वाणसामान, भाज्या, मासे यांची खरेदी उत्तम जमते . सख्खे /चुलत्/मावस्/आते इत्यादी भाउ, मेव्हणे, दीर, सगळ्यांना बायकोच्या अनुपस्थितीत ४-६ दिवस स्वतःचे अन मुलांचे डबे, रोजचा नाश्ता, जेवण सगळे व्यवस्थित येते. बर्‍याच जणांच्या सिग्नेचर डिशेस आहेत ज्या त्यांच्या बायकोपेक्षा ते स्वत: जास्त चांगल्या करतात.

नवरा तर लोणची, चटण्या, मसाले पासून बिर्याणीपर्यंत सर्व काही करतो . पराठे व्यवस्थित जमतात .पोळ्या / भाकर्‍या हाच काय तो अपवाद . पण लग्नाची पहिली दहा वर्षे हे प्रकार मला सुद्धा अजिबात येत नसत, त्यामुळे त्याला शिकवणे झाले नाही

तुम्ही फारच चतूर अन गोड बोलणार्‍या असाल तर हे काम नवर्‍यावर सोपवा. >> याला सुद्धा माझा आक्षेप आहे . हेच काय कुठलेही काम चतुराईने आपल्या पार्टनरवर सोपवणे मला पटत नाही. कामाची विभागणी करण्यात वेळेची अव्हेलेबिलिटी अन कामाची केपेबिलिटी हे महत्वाचे. अगदीच नावडते काम असेल तर ते स्पष्ट बोलून ठरवावे.

नवर्‍याने चतुराईने अन गोड बोलून त्याच्या नावडत्या जबाबदार्‍या तुमच्यावर सोपवल्या तर ?

मला असे काही चारचौघांमधे सांगणे हे सुद्धा ऑक्वर्ड वाटेल. <<<
अगदी अगदी मेधा.

या धाग्यावर पण काही सन्माननीय अपवाद वगळता किती पुरुष सदस्यांनी प्रतिसाद दिलेत?

वत्सलाजी....

स्वयंपाक, उपकरणे, तयारी, ३० मिनिटात करणे वगैरे कितीतरी बाफ मायबोलीवर उघडले जातात.. माझ्यासारखे आठवड्याचा स्वयंपाक करणारे, करू शकणारे काही असतीलच. ते प्रतिसाद टाकत नाहीत म्हणजे काही करत नाहीत असा विचार नसावा.

काल रात्री आलू-पालक, कटाची आमटी स्वतः आणि खडे-आलू तयार करण्यामधे बायकोला मदत केलीय. माझ्या घरी येऊन गेलेल्या सर्व मराठी/भारतीय मित्रांना मी बर्‍याच वेळा जेवण करून घालतो. मी तयार केलेले पदार्थ कित्येक मायबोलीकरांनी चाखलेले आहेत. फक्त सगळीकडे मी हे केले, ते केले असं टाकत बसल्याने फारसं काही साध्य होत नाही म्हणून प्रतिसाद टाकतोच असे नाही.

माझ्या दॄष्टीने स्वयंपाक हे ५/१० मिनीटांचे काम नसून तास दिड तासाची विश्रांती आहे. नेहमीच्या कामातून बाहेर पडून एकादा छंद जोपसल्यासारखे आहे.. तेव्हा जेव्हा इथे लोक (पुरूष आणि बायका) ३० मिनिटे म्हणजे खूप, कणीक मळायचा कंटाळा येतो, पोळ्या करणे अवघड असल्या चर्चा करतात तेव्हा फक्त हसून घेतो.
कधी संधी आली तर तुम्हालाही जेवायला घालीन..

माझ्या दॄष्टीने स्वयंपाक हे ५/१० मिनीटांचे काम नसून तास दिड तासाची विश्रांती आहे. नेहमीच्या कामातून बाहेर पडून एकादा छंद जोपसल्यासारखे आहे.. तेव्हा जेव्हा इथे लोक (पुरूष आणि बायका) ३० मिनिटे म्हणजे खूप, कणीक मळायचा कंटाळा येतो, पोळ्या करणे अवघड असल्या चर्चा करतात तेव्हा फक्त हसून घेतो. >>

है शाब्बास विनय. विनयच्या हातचे पदार्थ खाल्ले आहेत त्यामुळे वरच्या पूर्ण पोस्टला अनुमोदन !

परदेसाई

मी या बाफवर येते म्हणजे मी जाम सगळ्याचा उरका पाडते, कैच्याकै सुगरण आहे असं नाही. तस्मात बाफवर येणे न येणे यावरून काही ठरत नाही.

हा पण इतर बायाबापड्यांबरोबर परदेसाईंसारख्यांनी टिप्स दिल्या तर फार बरे होईल. विशेषतः ज्यांना हे व्यवस्थापन म्हणजे अवघड डोंगर वाटतो त्यांना टिप्सची फार जरूर आहे. (मला नाही. मी माझ्याकडचं व्यवस्थापन उरकून टाकून उंडारते भरपूर.)

सतत कौतुकात नहायची हौस नसेल आणि आयुष्य सोप्पंच करायची इच्छा असेल तर स्वयंपाकाचे व्यवस्थापन हे काही रॉकेट सायन्स नाही

विनयच्या हातचे पदार्थ खाल्ले आहेत त्यामुळे वरच्या पूर्ण पोस्टला अनुमोदन <<<<
मी पदार्थ न खाताही अनुमोदन देतेय.. बघा म्हणजे!

स्वयंपाक = किचन = बाई असंच समीकरण दिसतंय बहुतेक!! त्यात बदल केले तर किचनमध्ये जाणारा वेळ कमी करता येईल व तोच वेळ आपण आपल्या परिवारासमवेत घालवू शकू किंवा अन्य गोष्टींसाठी वापरू शकू>> अकु. बरोब्बर. मला किचनमधे तासनतास खपायला आवडत नाही. त्यामुळे तो वेळ मिनिमाईझ करण्याकडे माझा जास्त कल असतो.

मला स्वतःला बेलापूरला होते तेव्हा स्वैपाकाचा गमभन पण येत नव्हता. त्यातही पोळ्या म्हणजे कैच्याकैच कठीण वाटायचं. पण आता हळू हळू सवय झाली, आणि चक्क सीरीयलच्या ब्रेकमधे माझ्या पाच सहा पोळ्या करून होतात. माझ्यादृष्टीने ही फारच मोठी अचिव्हमेंट आहे. पुरण पोळ्या खव्याच्या पोळ्या वगैरे जमायला लागल्यावर तर स्वैपाक करणे ही काहीच कठिण बाब नाही असे मला वाटते. त्यातही नवनवीन उपकरणानी आपला वेळ कितीतरी वाचवलेला असतो.

मी मागे कधीतरी वेळ वाचवण्याच्या युक्त्या असा एक बाफ काढला होता, त्यामधे भरपूर चांगल्या टिप्स होत्या. मेधाचा आस्वपू नामक धागा तर चक्क माझ्यासाठी प्रेरणादायी वगैरे ठरला होता.

इथे अमेरिकेत रहातो म्हणून....

१. रविवारी सकाळी ५/७ कांदे Food-processor मधे चिरून सगळे एकत्र भाजून ठेवतो. एकदा तेवढी तयारी झाली, की कुठलीही भाजी १०/१५ मिनिटात होऊन जाते. आपल्याकडे ९०% भाज्यांची पाककृती 'कांदा भाजणे' या पहिल्या पायरीने सुरू होते.

२. मी आणि योगिनी (माझी बायको) शनिवार किंवा रविवार एक कुठला तरी दिवस घेऊन त्याचे दोन तास स्वयंपाकासाठी वेगळे ठेवतो. त्या आधी आठवड्याच्या भाज्यांची खरेदी करून घेतो, आणि मग त्या दोन तासात ६/७ भाज्या तयार करून टाकतो. ती बरोबर असेल तर कापणे, चिरणे, भाजणे आणि आवराआवर अशी कामे की करतो, आणि योग्य वेळ शिजवणे, मसाले घालणे, मिक्सर चालवणे वगैरे काम ती करते. पार्टी असेल तर २ तास (५० माणसांपर्यंत) आणि नसेल तर १:३० तासात सगळ्या भाज्या तयार होऊन फ्रीजमधे जातात. आमच्या घरात महिन्यातून एकादी तरी पार्टी असते.
३. मुलांना काही झटपट प्रकार शिकवून ठेवलेत. पास्टा, केक, ब्राऊनी वगैरे त्या काहीही करू शकतात.
४. नेहमी नेहमी त्याच भाज्या होऊ नये म्हणुन मायबोली, खाद्यविषेशांक, स्वयंपाकाची पुस्तकं यावर लक्ष ठेऊन असतो. आणि त्यातल्या पाककृती वाचून त्या तयार करतो. एकदा स्वयंपाकाची सवय असेल तर शक्यतो चुका होत नाहीत, आणि झालीच तर त्यात काय घातल्यावर ती सुधारता येईल हे आपोआप कळतं.
(आतापर्यंत वापरलेल्या पुस्तकात काळे/परूळेकर या दोन बायकांनी लिहिलेलं पुस्तक सगळ्यात जास्त आवडलं.. त्यातली एकही पाककृती 'वाईट' निघाली नाही).
५. पोळी/चपातीचं पीठ हाताने मळण्यापासून, लाटण्याची, भाजण्याची सवय आहे, त्यामुळे त्याही करायचा त्रास नसतो.
७. संध्याकाळचं जेवण ७:३० ला जेवतो, त्यामुळे ८ वाजता स्वयंपाकघर स्वच्छ करून बंद करता येतं आणि उरलेला वेळ दोघानाही वापरता येतो.
८. वापरलेलं भांडं अगदी चिकट झालं नसेल तर लगेच विसळून, धुवून जाग्यावर ठेवायची सवय लाऊन घेतलेली आहे, त्यामुळे पसारा होत नाही, आणि दोन/तीन भांड्यात सगळा स्वयंपाक होऊन जातो.
९. काही पाककृती योगिनीला आणि काही पाककॄती मला विशेष जमतात त्यामुळे त्या-त्या वाटून घेतो आणि करतो..
१०. भारतात गेलो, तर एकाद्या दिवशी आईला आणि एकाद्या दिवशी सासूबाईंना पण जेवण करून घालतो. त्या माझ्याकडे असल्या की त्यांना माझ्या हातचे खावेच लागते.

(आता पुरतं एवढंच)..

रैना, उत्तम पोस्ट. >>> +१

सगळ्या गोष्टींचा खूप बाऊ करण्यापेक्षा विभागणी करणे हे कधीही योग्यच. >>> +१००

रैना आणि परदेसाई, उत्तम पोस्ट.

.