चंपक यांचे रंगीबेरंगी पान

विज्ञानाचा उपयोग सर्वसामान्यांचे जिणे सुखकर होण्यासाठी कसा होऊ शकतो? लहरी पावसावर अवलंबून असलेल्या भारतातल्या शेतीच्या मदतीला हे विज्ञान धावून येऊ शकते? आजच्या राष्ट्रीय विज्ञान- तंत्रज्ञान दिनानिमित्त, अशाच एका प्रयोगाविषयी...

http://72.78.249.107/esakal/20100510/5002131355233730205.htm
सौजन्य: दैनिक सकाळ

सामाजिक संस्थांच्या बाबतीतील बातम्या वाचताना नेहमीचे एक वाक्य म्हणजे, ' संस्थेला आर्थिक मदतीची गरज आहे, वाचकांनी कृपया यांचेशी संपर्क करावा.' अनेकदा ई-मेल वा एसेमेस द्वारे देखील आर्थिक मदतीचे निरोप येतच असतात. अन, नुकतीच एक वेगळी बातमी वाचली http://www.loksatta.com/lokprabha/20100514/samaj.htm

सन २०११ च्या जनगणनेला (अपवाद वगळता दर १० वर्षांनी होणार्‍या)/ खानेसुमारी ला सुरुवात झाली. काही राज्यांत ती अजुन अधिकृतपणे सुरु व्हायची आहे. नेहमीप्रमाणे ज्या खात्यांच्या कर्मचार्‍यांना हे काम दिले आहे, तिथुन तक्रारी सुरु झाल्या आहेत. पण ते समजण्यासारखे आहे.

एक धक्कादायक बाब समोर येते आहे, ती म्हणजे, आमची खाजगी माहिती आम्ही इतरांना का द्यावी?

बायको (स्वतःची) सोबत सुपरमार्केट मध्ये होतो. काउंटर च्या पलिकडे एक प्रोफेसर माझेकडे पाहुन हात करत होते. मी हाय केले, पैसे देउन बाहेर आलो. म्हटले कि मी गाडी आणली आहे, तुम्हाला सोडतो घरी (तुमच्या). ते नम्रतेने नको म्हणाले. मी विनम्रतेने त्यांना आग्रह केला. तो त्यांनी मान्य केला.

हे प्रोफेसर म्हंजे आय आय टी गुवाहाटी चे आहेत. ते सहा महिने साठी 'एन्डेव्हर' फेलोशिप वर आलेले आहेत. अत्यंत साधी राहणी, प्रचंड अभ्यास, ज्ञान, व्यासंग. अर्थात त्यामुळे व्यवहारज्ञान कमी (!).

द ग्रेट बॅरियर रीफ अ‍ॅट रिस्क!

http://www.loksatta.com/index.php?option=com_content&view=article&id=553...

सुरेश खोपडे (विशेष पोलीस महानिरीक्षक) यांनी केलेले हे अध्यक्षीय भाषण..
=====================

कालच्या रविवारी घरी भावाला फोन केला होता.

तो म्हणे, "वाचलो रे भावा!"

मी विचारले,"काय झाले..?"

तो.."दुपारच्या सुटीत रानातील वस्तीवरच्या घरी झोपलो होतो. एक नागराज उशाला येउन बसले.:) बाहेरुन वहिनी आल्या तो जाम घाबरल्या. वहिनींच्या पायाच्या आवाजाने नागराजाने फना काढला..... नशीब भावाने झोपेत हालचाल केली नाही. जाग आली तेंव्हा मग एक क्षणात दुर उडी मारली.....मग नागराजांना समाधिस्त केले गेले!"

***

माझी एक चित्तरकथा.....

बाळकृष्ण ज्ञान केंद्र

बरेच दिवसापासुन मनात होते. व्यक्तीगत पातळीवर अनेकांना माहीती, मदत, सल्ला देणे ह्या कामाला संस्थात्मक अन व्यापक रुप देण्याचे प्रयत्न सुरु केले आहेत. बघु कितपत यश येतेय.....!
सध्या नेवासा तालुक्यातील १०० पेक्षा जास्त युवकांशी नियमित संपर्कात आहे. जुन २०११ पर्यंत (मी भारतात परत जाईपर्यंत) ते प्रमाण किमाण १००० वर नेणे हे प्राथमिक उद्दिष्ठ आहे.

' बाळकृष्ण ज्ञान केंद्र' (बाळकृष्ण नॉलेज सेंटर, करडकवाडी) ह्या उपक्रमाचे ऑर्कुट वरील प्रोफाईल ...

नेवासा तालुक्यातील (नेवासा तालुका हे एक प्राथमिक युनिट मानुन)

तर आज सकाळी मि उठलो तेंव्हा हात पाय हलत होते, माझेच! श्वास ही चालु होता.... म्हटले मी जिवंत आहे!.... संदर्भ- पु.लं.:)

पुण्यात स्फोट झाले (ते कुणी केले हे पण लगेच कळले) अन मग आमचे 'हात' कुठे गेले ते कळले नाही, पण 'दुसर्‍यांचे हात' आमच्या अंतर्वस्रांपर्यंत पोचले हे कळले.

मी मेलो नाही हे पाहुण आनंद वाटला.

***
भावनिक वाद उकरुन फुकाचा गोधळ घालणार्‍यांनी सुरक्षा यंत्रणेला त्यांचे काम करु दिले तर कदाचित मी अजुन बरीच वर्षे दररोज जिवंत राहील. पण कसले काय? धर्माच्या नावावर ते पेटवतात अन प्रांताच्या नावावर हे पेटवतात- शेवटी मरतो मीच! जिवंत असे पर्यंत!

एकदा मेलो कि सगळे प्रश्न सुटतील