नंदिनी यांचे रंगीबेरंगी पान

चित्रपट पहायचा असेल तर वाचू नका.

या रविवारी धनुष - सोनम कपूरचा रांझणा बघायचा योग आला.

मी आणि माझ्या शेजारणीने या पिक्चरला जायचं असं प्रोमो पाहिल्यावरच ठरवलं होतं. तिचा धनुष अतिशय आवडता हिरो आहे. तिचे तसे इतरदेखील आवडते हीरो आहेत आणि तिच्या फॅनपणाचे किस्से अचाट आहेत. अगदी टिपिकल मद्रासी. असो. मलापण मंगळूरामध्ये त्याचे एक दोन चित्रपट पाहून तो आवडला होताच. नंतर आलेल्या कोलावेरी डी ने तो प्रचंड फेमस झाला म्हणा.

आजच सकाळी हिंदूमधली ही बातमी वाचली. बातमी मधे तसं बघायला गेलं तर काही नविन नाही. हे असं होतंय हे आपल्याला आधीपासून माहित होतंच. गाव-तालुकापातळीवरील वर्तमानपत्रे पेड न्युज आणि जाहिरातींवर तगतात. हेही काही नविन नाही.

http://www.thehindu.com/news/national/yes-we-spent-money-on-paid-news-ad...

कमल हासन हा कलाकार सर्वांच्याच परिचयाचा. हिंदी आणि तमिळ दोन्ही सिनेसृष्टीमधे त्याचे योगदान अपूर्व आहे. एकाच चित्रपटामधे अनेक व्यक्तीरेखा सादर करणे, मेकप आणि कॉस्च्युम तंत्राचा यथायोग्य वापर करणे याखेरीज इतर अनेक तांत्रिक अंगांचा वापर करून सिनेमा अधिकाधिक खुलवणे ही त्याची वैशिष्ट्ये. एक अभिनेता म्हणून तर त्याच्याबद्दल बोलायलाच नको. तब्बल चारवेळा राष्ट्रीय पुरस्काराने सन्मानित असलेला हा अभिनेता सध्या एका वेगळ्याच वादळासाठी चर्चेमधे आहे.

सुमतीबाई शांतपणे येऊन सोफ्यावर बसल्या. आतल्या खोलीतून सुधीरराव बडबडतच होते. त्यांचा आवाजदेखील सुमतीबाईना आत्ता नकोसा झाला होता. तिरीमिरीत त्यांनी बाजूचा रिमोट उचलला आणि टीव्ही लावला. टीव्हीवरती कुठलातरी साऊथचा मारधाडीचा सिनेमा चालू होता. त्याचा आवाज त्यांनी इतका वाढवत नेला की अख्ख्या फ्लॅटमधे तो धडाम धडाम आवाज दणदणायला लागला. बेडरूमममधून येणारा सुधीररावांचा आवाज ऐकू येईना झाला तरी त्या तशाच तिथे बसून राहिल्या.

सकाळचे साडेसहा वाजले. खिडकीतून बाहेर पाहिलं तर सूर्यनारायण नुकताच उगवला होता. खरंतर मला अजिबात उठायची इच्छा नव्हती. पण आता ड्युटीची वेळ झाली होती. सगळं आवरून मी रूमच्या बाहेर आले. हलकंसं धुकं उन्हाबरोबर लपंडाव खेळत होतं. त्यातच दवबिंदू हलकेच चमकत होते. दूरवरचा धबधबा मोत्यासारखा दिसत होता. माझ्या रूमबाहेरची दरी हिरवी शाल ओढून अजून साखरझोपेत होती. मी मात्र उठून कामाला लागले होते. अख्ख्या रीझॉर्टमधे इतक्या लवकर कुणीच उठले नसेल. इथे येणारे बहुतेक हनीमून कपल्सच. ते कशाला इतक्या पहाटे उठतील? मी आणि अभि जेव्हा गोव्याला गेलो होतो, तेव्हा काय केलं होतं? अभिच्या आठवणीसरशी अंगावर काटा आला.

अखेर आज तो दिवस उजाडला. आज तिच्यासाठी सगळ्यात महत्वाचा दिवस. लहानपणी इंडियात जायचं म्हटलं की तिला राग यायचा. हा देश तिला कधीच आवडला नाही. पण आज इथेच ती तिचा संसार उभा करणार होती. नाझियाला आपण कुठे आहोत तेच कळत नव्हतं, मधेच तिने मान वर करून रेहानकडे पाहिलं. शेरवानीत एकदम वेगळा दिसत होता. तिचा ड्रेस तर त्यानेच बनवला होता. .. How romantic ...

निकाहची नमाज पढून झाली.. मुल्लासाहेब आता कुराणमधले आयत दोघाना वाचून दाखवत होते.

ही कथा जुन्या मायबोलीवरची आहे. त्यावेळेला या कथेचे नाव फ्रेंड असे ठेवले होते. इथे नविन मायबोलीवर दोस्ती असे नाव दिलेले आहे.

हा माझा कथालेखनाचा पहिलाच प्रयत्न. थोडाफार बालिश आहे पण तरी आवडेल असी आशा करते.

आपल्यापैकी कित्येकांनी ती वाचलेली आहे. आता नविन मायबोलीवर आणत आहे. माझ्या बहुतांश कथांप्रमाणे या कथेचा शेवटदेखील गंडलेला होता; आता शेवट बदलत आहे (अन्यथा रिमेक कसा म्हणणार?)
असं आधी म्हट्लं होतं खरं पण शेवट बदलता आला नाही; त्याबद्दल दिलगीर आहे. (दुसर्‍या कुणाला नविन शेवट सुचत असल्यास मलादेखील सुचवाच)

==================================================

हा लेख मुद्दाम माझ्या वडलांच्या शब्दामधे लिहित आहे. त्यानी सर्व मुद्दे इंग्रजीतून मला कळवले आहेत. मी भाषांतर करून आणि थोडा मालमसाला घालून लिहिलेले आहे. भावनांचा विचार करून काही ठिकाणी नावांचे उल्लेख केलेले नाहीत.
===============================================

ही घटना साधारण वर्षापूर्वीची. आमचं एक जहाज काही अंडर वॉटर रीपेअरसाठी मुंबई पोर्ट ट्रस्टच्या ड्राय डॉकला गेले होते. म्हणजे जहाज पाण्यात लाँचिंग केलं तरी नंतर कधी कधी काही कामे पुन्हा करावी लागतात, त्यासाठी जहाज ओढून जमिनीवर आणावं लागतं. हा उलटा व्यायाम भयंकर डोकेदुखीचा असतो.

यंदाचा १७वा राष्ट्रीय युवा महोत्सव यंदा मंगलोरमधे १२ ते १६ जानेवारी साजरा करण्यात आला. भारतातील सर्व राज्याचे तसेच केंद्रशासित प्रदेशामधील विविध शालेय तसेच कॉलेजवयीन मुले या महोत्सवामधे सामील झालेली होती. लोक नृत्ये, लोकसंगीत तसेच शास्त्रीय नृत्य, गायन-वादन, एकांकिका स्पर्धा अशी विविध कार्यक्रमाची लयलूट होती. त्याशिवाय साहसी खेळ व प्रात्यक्षिके देखील होती. मात्र एकाच वेळी अनेक ठिकणी कार्यक्रम असल्याने सर्वत्र जाता आले नाही.. तरीपण मंगला स्टेडियम घरापासून अगदी जवळ असल्याने (म्हणजे बघा, भाषणे संपली, आता कार्यक्रम चालू होतोय, हे घरात ऐकू येतं इतक्या जवळ) तिथले सर्व कार्यक्रम बघता आले.