कथा

कथा

या विषयावरची चर्चा

आपण लहानपणापासून गोष्टी ऐकत आलेलो असतो . पुढे आपली तीच आवड कथेकडे वळते . पण असं म्हणतात की कथा हा प्रकार मूळचा आपला नाही . तरीही आता तो भारतात चांगलाच रुजलाय . सदर चर्चा ही त्या संदर्भात आहे .

कथा अनेक प्रकारची असू शकते. ती अनेक प्रकारे मांडता येऊ शकते . काही कथा या कायम मनात घर करून राहतात .
मराठी मध्ये चारुतासागर यांची ' नागीण' ही कथा , हिंदी - उसने कहा था , इंग्लिश - द सिक्रेट लाईफ ऑफ वॉल्टर मिट्टी , अशा काही कथांचे संदर्भ नेहमी दिले जातात . आणि अशा अनेक कथा .

डेडलॉक

दिवसातला हा त्याचा पाचवा फोन !
‘पण तू नक्की येशील ना माझ्या बरोबर?’, नेहमीप्रमाणे त्याने पुन्हा शंका काढली.
मी हो म्हणालो.
‘ तुला केव्हा वेळ मिळेल? कधी जाऊ यात?’ त्याचा प्रतिप्रश्न.
‘आता जरा घाईत आहे. थोडी सवड झाली की कळवतो, करतो तुला फोन.’
‘बाय द वे ; नेमकी कसली खरेदी करणार आहोत आपण?’, मी सहज म्हणून विचारले.
‘आपण जाऊ तेव्हा कळेलच तुला.’, मोघम उत्तर देत त्याने फोन ठेवला.

होम अलोन

डांग्या खोकल्याच्या अनावर उबळीने हैराण; प्राणांतिक आकांत करणाऱ्या जीर्णजर्जर म्हातार्‍याप्रमाणे चित्रविचित्र आवाज करत, आणि अगडबंब देहाला आचके-गचके देत, महामंडळाची लाल परी एकदाची सुरू झाली.

त्याने चटकन निरोपाचा हात हलवला. ते अधीर ; आततायीपण त्याचे त्यालाच जाणवले अन् तो वरमला. सामानाची ठेवाठेव करण्यात गुंतलेल्या पत्नीचे आपल्याकडे लक्ष नसल्याचे बघून त्याला हायसे वाटले.

आत शिरल्या-शिरल्या; खिडकीकडची जागा बळकावण्यासाठी मुलांनी मांडलेल्या उच्छादाकडे त्याने पद्धतशीरपणे दुर्लक्ष केले.

‘ पोहोचलात की फोन कर,’ गाडी हलली तसा तो बोलला.

१. दूर कुठेततरी हिमालयाच्या पायथ्याशी जंगलांत वसलेला एक छोटेसे आदिवासी गाव . गाव तुरळक वस्तीचे . घनदाट जंगलाने , दर्या खोऱ्यानी घेरलेले .शहरा पासून , लोक वस्ती पासून तुटलेलं. जंगली श्वापदांची शिकार आणि फळे खाऊन निर्वाह चालत असे . जोगिया त्यांचा मुखिया आणि चंपा त्याची बायको . त्यांच्या बरोबर जोगियाची वृद्ध आजी .

शोक

साहित्य क्षेत्रात जगन्मित्र असलेल्या प्रसिद्ध आणि प्रतिभासंपन्न साहित्यिकाच्या अचानक आणि अवेळी झालेल्या निधनाने मी सुन्न होऊन गेलो होतो. माझा आणि त्यांचा खूपच जवळचा, घनिष्ठ संबंध होता.

प्रोफेशनल फोटोग्राफर आणि तोही साहित्य क्षेत्राशी सदासर्वदा निगडित असल्यामुळे तसं विनयाने सांगायला गेलं तर मीही जगन्मित्रच होतो. साहित्य क्षेत्रात... त्यामुळे आता या साहित्यिकाच्या निधनाची बातमी कन्फर्म करण्यासाठी, त्याबद्दल दुःख आणि शोक व्यक्त करण्यासाठी मला फोन येण्याचा ओघ चालू होणार असं मला अपेक्षित होतंच, आणि घडलंही तसंच.

*लढाई*

नेहमीप्रमाणे अपेक्षित टार्गेट पूर्ण न झाल्याने बॉसचे फायरिंग ऐकून जड पावलाने बँकेबाहेर पडलो. रोजचंच होतं हे.

चॅट जिपीटीला काही मराठी येते का ते पहायला त्याला एक प्रश्न विचारला. त्याचे उत्तर इथे टाकतो आहे. तसा प्रयत्न चांगला आहे. पुढे कशी सुधारणा होती आहे ते पहायचे!

प्रश्न - write a story about leopard in a city in marathi

उत्तर -
शहरातील चित्ता

तसली!

त्या प्रसिद्ध कवी आणि गझलकाराचा कविता आणि गझलांचा कार्यक्रम असल्याचे मला खूप उशिरा समजले. नेमकी आज क्लिनिकलाही पेशंटची रोजच्यापेक्षा अधिक गर्दी होती. त्यामुळे क्लिनिकवरून निघायलाच मला बऱ्यापैकी उशीर झाला.

पद्मावतीपर्यंत आलो तेव्हाच आईचा फोन आला, आणि तो उचलल्यावर लगेच चिटणीसांचा कॉल वेटिंगवर. आता आई लवकर फोन ठेवणार नाही, आणि तोवर हे साहेब पुन्हा पुन्हा कॉल करत राहणार, हे ठरलं. याच्या अगदी विरूद्ध झालं असतं, म्हणजे समजा यांचा फोन आधी आल्यामुळे तो घेतल्यावर कॉल वेटिंगवर आईचा फोन आला असता तरी हेच झालं असतं. म्हणजे चिटणीस आपले बोलताहेत, बोलताहेत, आणि आई लेकराच्या अपार काळजीपोटी पुन्हापुन्हा माझ्या कॉल वेटिंगवर येतेय. माझी अवस्था दोन्ही केसेसमध्ये सारखीच.