काय खरे, आणि काय खोटे समजत नाही.....
काय बरोबर आणि काय चुकीचे समजत नाही .....
काय करावे आणि काय नाही करावे समजत नाही ....
मनाचे एकावे कि डोक्याने चालावे समजत नाही ....
मन मारून जगावे कि मनाप्रमाणे जगावे समजत नाही ....
म्हणूनच भय इथले संपत नाही .
मनाप्रमाणे जगणे मस्तच ...... पण डोक्याने जगल्यावर बाकी सगळे खुश. (बाकी सगळे म्हणजे जी चार लोक , जी आपल्याला नाव ठेवत राहतात ती खुश.)
ती चार लोक आपल्याला फक्त नाव ठेवतात.
माझ पिल्लू,
तू मला आणि तुझ्या आईच्या ला पडेल ल खूप सुंदर स्वप्न.
पण आज काल खूप भीती वाटते, tv varchya news पाहून.
काळजी वाटते , तुझ्या बद्दल.
एक बाप म्हणून काय करावं समजत नाही.
हेल्प मी
कवी ग्रेसांच्या प्रतिभेला नमस्कार करून त्यांच्या अमर कवितेचे माझ्या द्रूष्टिकोणातून रसग्रहण, अर्थान्वयन करायचा प्रयत्न करते आहे. ह्यात फारसे गोड काही नाही पण जीवघेणे मात्र आहे. मला ही कविता ब्लॅक ह्युमर सारखी डार्क पोएट्री वाट्ते. गोड व लाडीक रस्त्यावरून दूर जाउन
एका खडतर मार्गावरून ही कविता आपल्याला फरपटत घेउन जाते. अंतःकरणात दाबून लपवून ठेवलेल्या भीती व एकटेपणाचा सामना करायला लावते त्याच वेळी त्या प्रत्यक्ष घटनेतले नाट्य व अंतिम सौंदर्य पण अधोरेखित करते.