जीवन

हा दोष कुणाचा
माझ्यामधील संस्कारांचा कि
कायद्याला भिऊन रहा या शिकवणीचा,
माझ्यातील हळवेपणाचा कि
चाकोरीबाहेर पाउल न टाकणार्या भित्रेपणाचा,
हा दोष कुणाचा
तुझ्यामधील मस्तीचा कि
मन मानेल तसे वागणार या बेदरकारपणाचा,
तुझ्यातील उन्मत्तपणाचा कि
चाकोरीबाहेरचे जीवन जगणार्या जोषाचा,
हा दोष कुणाचा
माझ्यामधील अवयवांचा कि
सहन करु शकले नाहीत आक्रोश वेदनांचा,
माझ्या डोक्यातील विचारांचा कि
स्तब्धच झाले अर्थ न जाणवे यातनांचा
हा दोष कुणाचा
माझ्यामधील सुरिक्षत कारचालकाचा कि
नियम पाळून दुखावल्या गेलेल्या मनाचा,
हा दोष कुणाचा
तुझ्यातील बेफाम वेगाचा कि
अपघात करूनही शीळ वाजिवणार्या तारुण्याचा

नकळत जीवनात
मोड असा लागला
गेले सारे कसे कुठे
राहिलो मी एकला...

गरजेस्तव जो तो
संगती ने चालला..
मखरात स्थापुनी मला
कुठे चालता जाहला...

शिखरावर भोगतो मी
एकान्ती असली सजा
मीच इथे माझा राजा
मीच असे माझी प्रजा...

माणूस स्वतःसाठी कधी जगतच नसतो
त्याला जगावे लागते मनाची कवाडं बंद करून,

खोटे चेहरे लावावे लागतात
मुखवट्यावर मुखवटे चढ्वावे लागतात

मनात कढ असले तरी
ओठावर हसू दाखवाव लागतं,

मनातली वेदना दाबून ठेऊन
डोळ्यात आनंद दाखवावा लागतो,