प्रसंग

एक प्रसंग मनावर कोरला गेलेला आहे. १९८९ मधे दिल्लीला मुलाखतीसाठी गेलो होतो. डिसेंबरचे दिवस , मरणाची थंडी !.

वाटेवरी उतारी त्या
हात हातात कुणाचे
भलतेच काय बरे
वेड्या असे वागायचे

रितभात जगताची
काय तुला ठाव नाही
चढ उताराची धाव
मध्ये कुठे गाव नाही

कुणी कुणा सावरावे
कळण्यास वाव नाही
कुणी कुठे घसरावे
थांबण्याचे नाव नाही

जाणणारे अंध डोळे
अर्थ तोच मोजणारे
उमटून प्रश्न मनी
भुवयात अडणारे

सांग बरे तूच आता
यात असे काय खरे
उताराचा स्वभाव वा
बहाणा ही वाट धरे