मी पद्मा भडंग. पूर्वाश्रमीची पद्मा पाळेकर.
प्रवीणने टांग्याच्या गोष्टीची आठवण करून दिली म्हणून मी आज माझ्या लहानपणीची गोष्ट सांगणार आहे.
त्या वेळेस गावातल्या गावात एका ठिकाणाहून दुसरीकड़े जाण्यासाठी टांगे असायचे. सायकल रिक्षाही होत्या पण आम्हां सर्व मुलांना टांग्यामध्ये बसायला आवडायचे. आमच्या घरापासून जवळच चौकामधे झाडाच्या सावलीमध्ये टांगा स्टॅन्ड होता. तेव्हा टांग्यांना नंबर द्यायचे. पण नंबर द्यायची पद्धत फार नवलाची.
मी पद्मा भडंग. पूर्वाश्रमीची पद्मा पाळेकर.
मदर्स डे च्या सगळ्यांना शुभेच्या. त्या निमित्ताने मी आज तुम्हाला माझ्या आईने सांगितलेली गोष्ट सांगणार आहे.
ही गोष्ट फार जुनी आहे. मी फार लहान होते तेव्हा.
त्या काळी हळदी कुंकवाच्या कार्यक्रमाची फारच धमाल असायची. आज इकडे तर उद्या दुसरीकडे. कधी कधी तर दिवसात दोन किंवा तीन आमंत्रणं असायचे. माझ्याकडे अनेक गमती जमती आहेत तेव्हाच्या. सांगेन परत केव्हा.
मी पद्मा भडंग. पूर्वाश्रमीची पद्मा पाळेकर.
हि माझ्या आईची गोष्ट. फार जुनी. माझ्या मोठ्या बहिणीची मुलगी जेव्हा तीन महिन्याची होती तेव्हाची गोष्ट.
माझ्या बहिणीला डॉक्टरांनी सांगितले कि मुलीला फॅरेक्स द्या. फॅरेक्स म्हणजे तुम्ही लोकं आजकाल ज्याला baby cereal म्हणता.
तेव्हा बाजारात फॅरॅक्स तसे नवीनच होते. मला वाटते कुठून तरी बाहेरच्या देशातून मागवायचे व्यापारी.
