अनुभव

Forbidden City

माझ्या गावात » Greater Mumbai and Konkan » Mumbai » Where in Mumbai » Parle हा पूर्वीच्या पार्ल्याचा पत्ता. स्थलांतर होण्यापूर्वी शेवटच्या दिवशी तिथे नव्या पार्ल्याचे नाव काय ठेवावे यावरुन आणि इतर काही उद्बोधक चर्चा आहे. गुच्छ, ताटवा, मोळी, थवा ते गट, टोळी, चमू अशी नावे सुचवलेली दिसतात. शेवटी आद्य पार्लेकर उपासने "नाक्यावरील टोळके" सुद्धा म्हटलेले आहे. यावरुन नवीन मायबोलीपूर्व पार्ल्याची थोडी कल्पना येईल.

आटपाट नगरात एक जोडपं राहत होतं आनंद आणि आनंदी. गृहलक्ष्मीच्या नावासारखंच आनंदी. आनंदचे घराणे थोर. आनंदी देखील उच्च कुळातली थोरा घरची लेक. थोरल्याच्या जन्मानंतर नवसाने झालेली, लाडावलेली राजकन्याच. उंच, गोरी, देखणी रूपगर्विता. आनंदाईने लाडक्या लेकासाठी शोधून निवडून आणलेली. आनंद आणि आनंदी- लक्ष्मी नारायणाचा जोडा जणू. लग्न करून दूर देशी आली. भले मोठे घर. महाल जणू. घराला दारं-खिडक्याच सतराशे साठ. मोठे अंगण. परसात भाज्या. फुलं अन फळं. आनंदच्या प्रेमात आनंदी मोहरली. आनंदली.

लष्कराच्या भाकर्‍या

"मदत समिती झोपली आहे काय?"

असा प्रश्न मला एकदा "मदत हवी" सारखा एक धागा होता तिथे विचारावा लागला. खंड पडल्यावर परत आल्यानंतर मी Mkarnik यांच्या "मुकुंदगान" हा कवितेचा फोल्डर शोधत होते. मध्यंतरी असे एखाद्या युजरच्या नावे असलेले फोल्डर काढून टाकले होते बहुतेक. shuma चा 'जलती है शमा' की 'शमा के परवाने' पण दिसत नव्हता. चौकशी करुनही उत्तर मिळालं नव्हतं म्हणून वरचा प्रश्न.

झलक दिखला जा..

जीटीजी, गटग, एवेएठी, कल्लोळ.. हे सगळे शब्द आता बरेचजणांना माहीत आहेत.

पाऊलखुणा

"जुन्या मायबोलीत शोधलं तर तुझ्या नावाने आलेली बहुतेक पाने रेसिप्या किंवा रेसिप्यांच्या धाग्यांचीच असतात!" असं एकजण मला म्हणाली होती. "आहारशास्त्र आणि पाककृती" हा नेहमीच माझा आवडता विभाग राहिला आहे. मध्यंतरी "थिन्क टँक" वरच्या चर्चेत वेबमास्तरांनी मायबोलीवरचा हा विभाग म्हणजे "थिन्क टँकच" आहे असे सांगितले होते.

मायबोलीवर जाहिरात करून मायबोलीला पाठींबा देणारे जाहिरातदार "त्रिशूल बिल्डर्स" यांच्याकडून आलेलं हे प्रशस्तिपत्र. मायबोलीवरची ऑनलाईन जाहिरात त्यांनी कुठल्याही वेबसाईटवर पहिल्यांदाच केलेली जाहिरात होती.

हेमंत बुद्धीवंत,
त्रिशूल बिल्डर्स,
राजीव गांधी शिरोमणी पुरस्कार आणि इंदिरा गांधी सद्भावना पुरस्काराचे मानकरी.

२१ मे २०११ रोजी मला मायबोलीचं सदस्यत्व घेऊन १० वर्षं होतील. (आहे, कल्पना आहे की काही लोकांना ११, १२ अगदी १४ सुद्धा झालीत! ) पण इथे येऊन एक दशक होऊ घातलंय हे लक्षात आलं आणि अलिकडेच मायबोलीवर '..निमित्ताने' लेखन बरंच वाचनात आलं. तेव्हा या दशकपूर्तीच्या 'निमित्ताने' जरा निवांतपणे मागं वळून पाहू आणि या दहा वर्षातल्या अनुभवांबद्दल लिहूया असं वाटलं.

आतापर्यंत महिला दिनाच्या निमित्ताने बऱ्याच जणांनी भारतीय समाजातील स्त्रीमुक्तीविषयी बरंच काही लिहीलं आहे. अमेरिकन समाजातील स्त्रीच्या परिस्थितीविषयी माहिती करुन घेणेही उपयुक्त ठरेल या अनुषंगाने काही अनुभव मांडत आहे. इथे राहणाऱ्या भारतीय समाज हा अमेरिकन समाजाचाच अविभाज्य भाग असल्याने मी इथल्या भारतीय लोकांनाही त्यात सामिल केले आहे.

एक गरीब कुटुंब. जेमतेम हाता-तोंडाची गाठ पडणारं. सणवारास सुद्धा पोटभर जेवायला मिळालं तरी खूप, गोडधोड करणं तर दूरच. नवरा-बायको, दोन-तीन मुलं. सगळ्यात मोठी मुलगी. ह्या कुटुंबात कुठल्या तरी एका सुदिनी सगळ्यांची जेवणं झाल्यावर तीन-चतकोर भाकरी उरते. दुसर्‍या दिवशी मुलांना न्याहरी होणार म्हणून आईला बरे वाटते. पण सकाळी उठून बघते तर काय भांड्यात भाकरी नसतातच. आदल्या रात्री सगळे झोपल्यावर थोरलीला माजघरात जाताना तिने बघितलेले असते. रात्री तिनेच भाकरी खाल्ल्या असाव्यात अशा समजातून आई रागे-रागे मुलीला काही बाही बोलते. दुपारच्या जेवणात थोरली आईच्या पानात लाडू वाढते.

यंदा ख्रिसमससाठी आम्हाला माझ्या आत्येभावाकडून बोलावणे होते. त्याच्या बायकोने- ब्याता- पोलिश पद्धतीने ख्रिसमस साजरा करायचा फतवा काढला होता. भावाने आणि मी कमीत कमी आल्याचा चहा मिळाला पाहिजे असे घोडे दामटायचा प्रयत्न केला पण आम्हाला, "Do not mess with my x'mas !!" अशी सक्त ताकिद मिळाल्यावर ख्रिसमसला आल्याचा चहा केल्यास पुढल्या वर्षी गणपतीत मोदकांच्या ऐवजी प्येरोगि मिळतील ह्या भितीने आम्ही चहा बासनात गुंडाळला.