निसर्गातले भाग्यक्षण .....
पहाटेसच जाग आली. मुख्य फाटकाचे कुलुप उघडण्यासाठी दिवा लावला आणि अंगणात पाऊल टाकताच लक्षात आलं कि दिव्याची आज अजिबात गरज नाहीये - किंबहुना दिवा नसण्यातच आज खूप मजा आहे. दिवा बंद करुन अंगणात येऊन पाहिलं तर आकाश अगदी निरभ्र. चांदोबा बिचारे चेहरा मुडपून आकाशात स्थिरावलेले - बहुतेक वद्य अष्टमी-नवमी असणार आज. चांदोबासारखा नटसम्राटच मवाळल्याने बाकीचे तारे -तारका आज भाव खात होते - मृगशीर्ष, व्याध नेमके डोक्यावर चमकताना दिसत होते. कृत्तिकेचा तारकापुंजही नीट ओळखू येत होता, वृषभ राशीचा तो मोठासा तारा पण उठून दिसत होता.
आशीर्वचन - वृक्षराजाचे !!
खाली दोन वेगवेगळ्या लेखकांचे लिखाण उद्धृत केले आहे.
१] अ हर्मिट इन द हिमालयाज - लेखक मि. पॉल ब्रंटन - / मराठी अनुवाद - हिमालय नि एक तपस्वी - अनुवादक - श्री. गणेश नी. पुरंदरे - पान क्र. २१६ -२१९
भाग्ययोग - सिल्व्हरबिल....
बहुतेक दोन - तीन वर्षापूर्वी असेल..... अशाच थंडीच्या काळात ऑफिसमधे या सिल्व्हरबिल महाशयांशी गाठ पडली.
माझ्या ऑफिसच्या बाहेरच छान लॉन, थोडी झाडे, झुडपे आहेत. मध्यम उंचीच्या मयूरपंखीच्या (मोर पंखी /थुजा ) झुडपात स्पॉटेड मुनिया, व्हाईट रम्प्ड मुनिया विणीच्या हंगामात कायम घरटी करण्यात मग्न असतात. चोचीत एखाद्या गवताचे पाते घेऊन जाताना फारच गंमतीशीर दिसतात हे मुनिया. हिरव्या गवताचे छान गोल गोल घरटे करतात हे. आसपास अॅशी, बुलबुल, चिमण्या, कावळे तर कधी धोबी (वॅगटेल), भारद्वाजही असतात.