(प्रवेश १ला स्थळ : महिपतराव पाटलांचा प्रशस्त वाडा आणि त्यासभोवतालचा परिसर)
प्रसंग : महिपतरावांची एकुलती एक कन्या हेमांगी चा विवाह संपन्न होत आहे. लग्नसमारंभात काम करणारी नोकरमंडळी आणि त्यांना सूचना देणारे यांची लगबग चालु आहे. मंद आवाजात वाद्ये वाजत आहेत. वातावरणात एक प्रसन्नता भरून राहिली आहे.
महिपतराव : (मोठ्याने ओरडून) आरं रामा, शिवा, गोविंदा. कोणी हाय का तिकडं? कुठं मेलेत समदे? हितं अजून किती कामं करायची बाकी आहेत. वावरात खुर्च्या मांडायच्यात. माईक अन् स्पीकर अजून आले नाहीयत. ........
.....
आता देशोदेशीच्या हॉटेलात ब्रेकफास्ट साधारण सारखाच असतो. त्यात ब्रेड, जॅम, सिरियल्स, फळांचे रस, चीज, बटाटे, फळे वगैरे असतातच. पण बालित त्यातही स्थानिक टच होताच.
जॅममधे पिस्ता कलरचा पानदान जॅम आणि श्रीकाया या फळाचा जॅम मला खास आवडला. ते श्रीकाया म्हणजे काय त्याचाही मी शोध घेतलाच. फळांच्या रसासोबत तिथे खास सुगंधित पाणी होते. त्यातही तांदूळ + वेलची, काकडी + हिरवे सफरचंद , गाजर + ओली हळद वगैरे प्रकार मला फार आवडले.
१) तर हा माझा ब्रेकफास्ट
चित्र आंतरजालावरून!
एनी बायर्स ऑफ धिस आयडिया?
सोनाक्षी सिन्हा ही 'सौंदर्याची व्याख्या' बदलत आहे.
(व्यक्तीशः) डिंपल, मनीषा कोईराला आणि बिपाशा बसूनंतर जिच्या प्रेमात पडावे असे वाटले अशी ही नायिका!
-'बेफिकीर'!
मी कवी मनाचा आहे असे लोक म्हणतात,
मी तर फक्त मा़झे मन रिकामे करतो,
कविता जमली असा लोक उगाच आव आणतात.
नववी - दहावीचा काळ , खासकरून दहावीचा काळ थोडा विचित्रच होता, किंबहुना तो तसा असतोच. विचित्र एवढ्यासाठी की बरोबरच्या कुठल्याही मित्राला अगदी सुटीच्या दिवशी जरी विचारले,"चल बे, पिक्चर टाकु आज" , तर एकच उत्तर मिळायचे ...
"नाही बे, दहावीचे वर्ष आहे. अभ्यास कसला डेंजर आहे. आई-बाबा हाणतील धरुन पिक्चरला जातो म्हण्लं तर."
हल्ली सगळीकडे लहान मुलांसाठी अनेक उपक्रम चालू असतात. उदा. विविध शिबीरे, स्पर्धा, बालमेळावे. अनेक मायबोलीकरांना आपल्या मुलांना तेथे पाठवायला आवडेल. मग अशा उपक्रमांबद्दल येथे लिहूया
विश्वास पाटील हे माझे अत्यंत आवडते लेखक. त्यांच्या बाकीच्या कादंबर्‍या वाचून झाल्या होत्या तरी चंद्रमुखी मात्र वाचायची राहिली होती.
या कादंबरीची जाहीरात बरीच झाली होती पण त्या मानाने ती वाचकप्रिय झाली नाही. पाटलांची म्हणून वाचायला जाल तर तितकिशी आवडणार नाही, पण तशी वाचनीय आहे.
तमाशा कलावंत चंद्रमुखी व महाराष्ट्रातील खासदार दौलत यांची हि कथा. प्रेमकथा म्हणवत नाही, कारण
खरे प्रेम दोघांकडून आहे असे वाटत नाही. शेवटही अपेक्षेपेक्षा थोडा वेगळा आहे.
खेळता खेळता आयुष्य- आत्मकथा, मूळ कन्नड लेखक- गिरीश कर्नाड, अनुवाद - उमा कुलकर्णी
हे पुस्तक नुकतेच वाचून संपवले. गिरीश कर्नाड या नावाला आपल्या नाट्यचित्रसृष्टीत एक वलय आहे. त्यामूळे पुस्तकाकडून माझ्या मोठ्या अपेक्षा होत्या. त्या पुर्ण झाल्या असे म्हणवत नाही.
या पुस्तकाची अर्पणपत्रिका भन्नाट आहे. ती मूळातूनच वाचण्यासारखी आहे.
आईवडीलांचा जरा वेगळ्या धाटणीचा विवाह आणि त्याचे भावंडांच्या बालमनावर झालेले परीणाम हा भाग
सविस्तर आलेला आहे.
लहान मुलांमध्ये असलेल्या प्रचंड ऊर्जेला योग्य वळण लागलं नाही, तर त्याचे गंभीर परिणाम होतात, असं हल्ली वर्तमानपत्रांमध्ये अल्पवयीनांकडून घडणार्‍या गुन्ह्यांच्या, आत्महत्यांच्या वाढत्या संख्येबद्दल, लहान मुलांना सामोरं जाव्या लागणार्‍या ताणाबद्दल बोलताना समाजशास्त्रज्ञ, मानसशास्त्रज्ञ सांगतात.
