भूतकाळ
पार्टनर
शेवटचा पाऊस
पाऊस पडला होता बाहेर
झापाच्या चिपटातून अजूनही
थेंब टपटपत होते सारवलेल्या अंगणात....
लालसर गढूळ पाणी
अख्ख्या वावरात तुंबलेलं होतं
बांधावरच्या वाकड्या बाभळी
अजूनही खाली मान घालून
केस वाळवत होत्या
निंबार्याखालच्या लापट शेळ्या
खुरेनं चिखल उकरताना
राहून राहून अंग झटकत होत्या...
विहिरीवरचा रहाट नेहमीसारखाच
आसूसलेला अतृप्त केविलवाणा
पावसाच्या थेंबानी बरबटलेला...
दाराबाहेर पितळी कळशीत
काळ्याकुट्ट तांब्याच्या हंड्यात
शेण गोळा करायच्या टोकरीत
गंजून ठिकर्या पडलेल्या टिपड्यात
तिनं पाणी गोळा करुन ठेवलं होतं....
मी तळपायाला चिकटलेला चिखल
हिरव्या हरळीवर घासत अंगणात आलो
भूतकाळ
भूतकाळ
"ह्या आजकालच्या मुली ना. ताप झालाय डोक्याला. एकतर 'लग्न कर..कर' असं हजार वेळ सांगूनही लग्नाला तयार नाही होत. किती स्थळं येऊन गेलीत पण, काय चाललंय हिच्या मनात देवाला ठाऊक. हे परमेश्वरा, तूच सांभाळ रे देवा आता. काल एक स्थळ आलंय. मुलगा चांगला कमावता आहे. स्वत:चे घर आहे. तर म्हणाली, आधी मी भेटेन मग ठरवेन काय ते होकाराचे. आमच्या काळात होतं का असं काही? आम्ही नाही का संसार केले इतकी वर्ष? गेलीय कारटी आज भेटायला. काय होतंय कुणास ठाऊक?" मनातल्या चिंतेने तिच्या आईचा जीव कासावीस झाला होता.