वारी
***
सर्वव्यापी सनातन
ज्ञानदेव पुरातन
पंढरीसी येणं जाणं
एकपणी रसपान
जाणीवेच्या मातीमध्ये
उगवणे जागेपण
अवकाश व्यापूनिया
विरलेले देहभान
पादुकांची स्पर्श भेट
जोडणारे जनमन
एका भाव एक ध्यास
लाखो चालती चरण
चालण्याच्या सोहळयात
जन्म जगण्या वेढून
वाटेचे निमित्त फक्त
आत स्थिरावला क्षण
चाल बापा त्या पथाने
स्वरूपात मुरलेला
वाहणारे पाय वाहो
शब्द थांबो चाललेला
गिरनार पौर्णिमा.
*************
शुभ्र चांदण्यात
लख्ख पायवाट
रुपे पावलात
पसरले ॥
व्यापून नभास
शुभ्र पूर्ण चंद्र
भरला आनंद
पर्णो पर्णी ॥
दूरवर कुठे
गुरूंची शिखर
पदपदावर
परी भेट .॥
भोवती लहरी
वायूच्या नाचती
जणू की सांगती
चाल पुढे ॥
घडले दर्शन
पुण्य आरतीत
दाटे अंतरात
उजेड तो ॥
कुणी दिली भेट
कळे ना कुणास
विक्रांत पूर्वेस
सूर्य झाला॥
परानुभूती
*******
अधाशी मनाला
उन्मनी वाटली
नशा काही केली
दुसऱ्याची
परी काही केल्या
जाईना तो तोल
सरेना नि बोल
अडकला
फुकटची नशा
चढत नसावी
इथली असावी
रित काही
आणि खिसा खाली
नाहीं छण छण
कलाल कुठून
काय देई
जावे खाल मानी
इथून निघून
तोंड लपवून
ऐसे होते
झिंगल्याचा भास
हरवून जाता
तुज दारी दत्ता
पुन्हा आलो
सतरावीचे स्तन्य
देई मज दत्ता
तुर्येच्या अमृता
पान करी
नेई मज दत्ता
****************
नेई मज दत्ता
पुन्हा चांदण्यात
पुन्हा पावलात
स्वर्ग नांदो ॥
पुन्हा माथ्यावरी
झळाळो तो चंद्र
ओघळावा सांद्र
तुही मनी॥
तीच लवलव
हिरव्या पानात
चंदरी रसात
दिसू दे रे ॥
कभिन्न कातळी
हरूनियां भान
माझे हे मी पण
जाऊ दे रे ॥
दरीतला वारा
येऊ दे भरारा
मनाचा पिसारा
फुलू दे रे ॥
साद कानांवर
जय गिरनार
पुन्हा एकवार
पडू दे रे ॥
लोभस ती मूर्ती
दिसू दे चरण
डोळ्यात भरून
पाहू दे रे ॥
नेमिनाथ देरासरी
*****************
गिरनार पर्वता वर पहिल्या सपाटीवर भ.नेमिनाथ देरासार आहे . परमेश्वर हिंदू जैन बौद्ध असा नसतो . किंबहुना दत्त, नेमिनाथ हा भेद आमच्यासाठीच आहे .एक गिरनार तत्व तिथे संपूर्ण स्वयंभू सर्वव्यापी आहे .तिथे आलेला हा सुंदर अनुभव .
***************
नेमीनाथ देरासरी
होता ऊर्जेचा सागर
खाली नमिता श्रद्धेने
माझी भरली घागर ॥
मूर्त उदार गंभीर
लखलखीत सावळी
मंद प्रकाशात पित
दिसे सुवर्ण झळाळी ॥
शांत भगिनी समोर
जणू प्रत्यक्ष विरक्ती
लाख आशिष भेटले
तया पदी जाता दृष्टी ॥
करुणा बहाळी
***********
मज देऊनिया शब्द
कृपा दत्तराये केली
प्रीत दाटली मनात
पदी वाहता ती आली
बाप कृपाळु कैवारी
मज धरूनिया हाती
मार्ग सुकर करून
आडरानातून काढी
शब्द पिकल्या मनाचा
मज करूनिया माळी
करी कौतुक जगात
असा करुणा बहाळी
त्यांच्या प्रेमात गुंतलो
मज हरवून गेलो
प्राप्त भोगतो संसारी
नच इथला उरलो
ऐसा कैवल्याचा रंग
मज खुणावू लागला
यत्न अवघा सरला
शब्द सोहळा उरला
दत्त वसंत
********
माझ्या मनी पालवला
दत्त सुखाचा वसंत
गेल्या भरूनिया दिशा
अवघा आनंदी आनंद॥
चैत्र पालवी सुरेख
गंध सुमनांचा मळा
स्वर नामाचा विलसे
फुले कोकिळेचा गळा ॥
वारा उत्तरेचा मंद
येई सांजेला घेऊन
गंध चंदनाचा काही
नेई राउळी ओढून ॥
देही उत्सव नटूनी
मनी ऋतुराज येई
धुंद मोहर जाणिवी
सुख उघडून जाई॥
भाग्य आले माझ्या दारी
तन मनाचे तोरण
होई विक्रांत हिंदोळा
सुखा थिटे त्रिभुवन ॥
डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
बाप कृपाळुवा दत्त
********
दिशा गेलेल्या गिळून
जग गेलेले संपून
तुझे अस्तित्व उरले
तन मनाला वेढून
थेंब पाण्यात सांडला
थेंब वाहता जाहला
थेंब थेंबाचा सागर
थेंब म्हणावे कुणाला
वाट धुकट धुसर
नभ ओघळे झांजर
उब पदरी बाळाला
तैसे सुखावे अंतर
सारे दुःखाचे उखाणे
गेले सुखात मुरून
नाव दत्ताचे ओठात
लाज जगाची सोडून
बाप कृपाळुवा दत्त
सवे नाथांचा संघात
झाला भाग्याचा विक्रांत
तया पायी होतो रत
जीवा घालणारी साद
दाट धुक्यातील वाट
दीप दूरवर मंद
याद साठलेली आत
पान पान ओेले चिंब
चिंब भिजलेले मन
चहू बाजूने गगन
दत्त विराट होऊन
पाय अनवाणी वेडे
होते अधीर धावत
खडे टोचणारे काही
नाव ओठात आणत
झालो पवित्र पावन
तूच श्वासात देहात
शिर भिजलेले ओले
तुझा डोईवर हात
कण कण सुखावला
दत्त चैतन्यी सजला
आलो कुठून कुठला
सारा विसर पडला
देई रे कोपरा
**********
प्रत्येक पायरी
असे प्रभू दत्त
शिखर न अंत
चालण्याचा ॥
प्रत्येक श्वासात
कृपेचा प्रपात
तुझिया ऋणात
जगतो मी ॥
असा घडो यज्ञ
प्रभू जगण्याचा
घडो सर्वस्वाचा
स्वाहाकार ॥
सरू दे संकट
सरत्या क्षणांचे
रित्या या काळाचे
अंतहीन ॥
देई रे कोपरा
तुझ्या कपाटात
मज स्वरूपात
ठेवी दत्ता ॥
शोधतो विक्रांत
कडी कपारीत
यावे अवचित
दिगंबरा ॥
