झिम्मा - मराठी चित्रपट

असरानी मीम भन्नाट

म्हाळसा , मी होते वावेच्या मागे

हा हा मी पन वावे च्या मागे...

अरे वा! धमाल चालू आहे इथे

निर्मितीची ‘जाळ’ सीन फार मस्त होता. काय म्हटलाय तिने तो शब्द.
फारेन्ड, म्हाळसा

"अर्धी अमेरिका युक्रेन ही क्रेन स्वतः रेण्ट करायची युहॉल सारखी कंपनी आहे असे समजते." - अरे हे मिस झालं होतं. खतरनाक आहे हे फा

अरे हो, हा सिनेमा सुपरहिट झाल्याने मला आनंद झालेला आहे. थेटरमधे मोठ्या पडद्यावर अजुन वेगळा परिणाम नक्की येतो.

झिम्मा पाहिला. अगदी परफेक्ट नाही. पण ओव्हरऑल आवडला.

आला आला.. अजून एक मिक्स रिव्ह्यू आला

झिम्मा एक नंबर टाईम वेस्ट चित्रपट... यापेक्षा अतरंगी रे किंवा संदीप आणि पिंकी फरार परत एकदा बघा...

धमाल मीम्स. अजून मी तारेवरच आहे, पुष्पा आणि झिम्मा न बघितलेल्या ग्रुप मध्ये.

काल चित्रपट बघितला. चांगला आहे. नैसर्गिक अभिनय, पार्श्वसंगीत व गाणी, तांत्रिक बाजू आणि विशेषत: इंग्लड जे व जसे दाखवले आहे इत्यादी सर्व खूपच छान. जुन्या आठवणी जाग्या झाल्या. बहुतेकजणांना (खरेतर जणींना) आवडेल असा चित्रपट आहे याबद्दल दुमत नाही. त्यातल्या त्यात चित्रपट स्त्रीवर्गात खूपच पॉप्यूलर झालाय. कारण कथानक आणि विविध वयोगट/पार्श्वभूमी असलेली स्त्रीपात्रे यामुळे प्रेक्षक म्हणून मुली/स्त्रिया चित्रपटातील विविध व्यक्तीरेखांशी भावनिकदृष्ट्या कनेक्ट होतात. हा हेतू साधण्यात हा दिग्दर्शक अर्थातच खूप यशस्वी झालाय. प्रेक्षकांनी हे असे कनेक्ट होणे हेच चित्रपटाचे यश असते. (पण कथानक पाहता पुरुष वर्ग चित्रपटाशी असं कनेक्ट होण्याची शक्यता तशी कमीच आहे).

पण एक गोष्ट चित्रपट पाहताना प्रकर्षाने जाणवत राहिली. ती म्हणजे जे कथानक दाखवले आहे (विविध स्वभाग/वय/पार्श्वभूमीच्या स्त्रिया एकतर येणे व त्यामुळे त्यांच्यात घडणारे नाट्य) त्यासाठी इंग्लंडला जाण्याची गरज होती का असे वाटत राहिले. अगदी दोन-तीन प्रसंग सोडले तर इंग्लंडला जाऊनही त्या सगळ्या भारतातच असतात. जे कथानक दाखवलेय त्यातले एक दोन प्रसंग वगळता बाकी सगळे इकडे काश्मीर शिमला कुलू-मनाली किंवा गेलाबाजार गोव्यात सुद्धा अगदी असेच सगळे दाखवता आले असतेच की? देन व्हाय इंग्लंड? व्हाय व्हाय व्हाय? अखंड चित्रपटभर असे काहीसे सातत्याने माझ्या मनात येत राहिले. चित्रपटाच्या सुरवातीला लोकेशन हायलाईट केले असेल तर त्या लोकेशनवर ज्या गोष्टी अनुभवायला मिळतात त्यांची कथानकात सुंदर गुंफण केलेली असणे प्रेक्षकांकडून नकळतपणे अपेक्षित धरले जातेच. तिथे गेल्यानंतर अनुभवायला येणारे कल्चरल शॉक्स, तिथली वैशिष्ट्ये व ठिकाणांचे अनुभव यांची गुंफण व त्या व्यक्तीरेखांच्या प्रतिक्रिया व त्यातून पुढे जाणारे, असे कथानक लिहिता आले असते. अर्थात ते झाले असते तर झिम्मा अजून स्मरणीय झाला असता. या व्यतिरिक्त कथानकात खटकलेल्या किंवा बाळबोध वाटलेल्या अजून मोजक्या काही बाबी आहेत. त्या "इट्स ओके" प्रकारातल्या असल्या तरी चित्रपट मनात घर करून न राहण्याला मात्र त्या चांगलीच मदत करतात. मनाला भिडणाऱ्या गोष्टी दाखवताना पटकथा लेखक आणि दिग्दर्शकाचा खरा कस लागतो. पण ते ठीक आहे. काही अधिक काही उणे.

इथे खूप प्रतिसाद आलेत. अधूनमधून वाचले पण सगळे नाही वाचले. पण हा मुद्दा कदाचित काही प्रतिसादांत येऊनही गेला असेल. असो. पण संपूर्णपणे इंग्लंडमध्ये शुटींग झालेला एक मराठी चित्रपट म्हणून कौतुकास्पद आहे, वादच नाही.

(बाय द वे ती व्यक्तिरेखा साकारणारा स्वत: दिग्दर्शक हेमंत ढोमे आहे हे हा धागा वाचल्यानंतर कळले)

अतुल, मध्यममार्गावरून चालणाऱ्या गटात स्वागत

@वावे कारण, "चांगला वाटला" पण "मनाला भिडला नाही". "दिलों में तुम अपनी बेताबियाँ लेके चल रहे हो तोह जिंदा हो तुम" शेवटी हे असं काहीतरी आणि त्याला शोभेल असं नाट्य चित्रपटभर! तरंच सिनेमा मनात घर करून राहतो.

तिकडे इंग्लडमध्ये असताना अगदी असाच चित्रपट काढावा असे मनात फार फार येऊन गेले होते तेंव्हा. पण मी कल्पना केली होती तो ग्रुप खेडेगावातल्या स्त्रियांचा होता. आणि त्यांना येणारे कल्चरल शॉक्स व त्यातून होणारी विनोदनिर्मिती. परंतु त्याचबरोबर तिथल्या कल्चर आणि लोकांमुळे त्यांच्या व्यक्तिमत्व आणि विचारांत घडणारे सकारात्मक बदल. व त्याचमुळे त्यांच्या आयुष्यातील समस्यांना मिळणारी सोल्युशन्स. असे काहीसे कथानक तेंव्हा डोक्यात आले होते. पण ती नुसतीच कल्पना करून थांबलो. कल्पना करणे आणि ती प्रत्यक्ष आणने यात खूप खूप खूप अंतर असते. It takes toll on your life. म्हणून मराठी सिनेमा कसाही असला तरी ह्या निर्माता दिग्दर्शकांचे कौतुकच वाटते.

चांगला वाटला" पण "मनाला भिडला नाही". "दिलों में तुम अपनी बेताबियाँ लेके चल रहे हो तोह जिंदा हो तुम" शेवटी हे असं काहीतरी आणि त्याला शोभेल असं नाट्य चित्रपटभर! तरंच सिनेमा मनात घर करून राहतो.>>>>
@ अतुल.
तुम्ही तळटीप टाकायला विसरलात-
“ निगेटिव वाटणारा पॅाझिटिव्ह रिव्ह्यू किंवा पॅाझिटिव्ह वाटणारा निगेटिव रिव्ह्यू, ज्याने त्याने, ज्याला त्याला, जसा जमेल तसा, वाटेल तसा समजून घ्यावा.. चित्रपट जरूर पहा पण..नाही पाहिल्यास उत्तम”
तुमच्याकडून चित्रपटाला साडे अडिच स्टार

आत्ताच परत एकदा हनिमून ट्रॅव्हल पहिला

ट्रॅव्हल /रोड मुव्ही आणि खूप सारी पात्रे म्हणून दोघांची तुलना मनात झालीच.

1) इकडे सुद्धा खूप सारी कपल्स असल्याने सगळ्याकपल्सच्या स्टोर्या सगळ्यांना पटतील अश्या establish होत नाहीत. (दोन्ही "सगळे" महत्वाचे) बहुदा खूप पात्र असणाऱ्या सिनेमात घडणारी अपरिहार्य गोष्ट असावी ती.

2) झिम्मा मध्ये सायली संजीव मध्येच ट्रिप सोडून जाते, इकडे दिया मिर्झा BF बरोबर पळून जाते.

3) झिम्मा शहाणपण शिकवायला सुहास जोशी, इकडे बोमान-शबाना कपल.

4) दारू पिऊन मोकळे होने दोन्हीकडे

5) सगळ्या सामान्य कपल्स मध्ये भांडणे होतात, भांडणे न होणारे लोक सुपर हिरो असतात (म्हणजे नसतातच) हे सांगायला अभय देओल चे कपल घातले आहे, आणि शेवटी त्याच्या तोंडून संत्र देखील सोलले आहे zoya akhtar वगैरे असोशिअटेड असलेल्या फिल्म मध्ये सुद्धा हे करावे लागते, तर ढोमे नि केले तर अगदीच माफ आहे मराठी प्रेक्षक काही फार एक्सत्रा ओर्डीतरी स्मार्ट नाहीये.

4) शेवटी आपण कोणाच्या प्रेमात आहोत त्या प्रमाणे रिस्पॉन्स ठरतो,
सैराट मध्ये बाकी प्रेक्षकांनी चूक म्हंटलेली गोष्ट इकडे प्रेमात असणारे लोक कशी बरोबर आहे हे लॉजिक लावून सांगत होते (मंजुळे हेअर कटिंग सलून मध्ये बसलेला असतो तो सिन)

5) प्रत्येकाला अपेक्षित असणारी डिटेल्स ची लेवल वेगळी असते.
कासव मूवी मध्ये मुलगा आत्महत्येचा प्रयत्न करतो, ब्लॅक आउट होतो, पुढच्या सिन मध्ये तो हॉस्पिटल मध्ये असतो. यात तो ब्रिज वर किती वेळ असतो, पोलिसांना कोण बोलावते, पोलीस त्याचा आगपिच्छा शोधत नाहीत का? वगैरे गोष्टी दाखवल्या नाहीत म्हणून तो सामान्य पिक्चर आहे असे सांगणारी पोस्ट FB वर वाचलेली.
तेव्हा पासून माझे अंतःकरण विशाल वगैरे झाले आहे. एकाच पिक्चर मध्ये लोकांना वेगवेगळ्या गोष्टी अपील होऊ शकतात, आणि अपूर्ण वाटू शकतात.

त्यामुळे लोकांनी घेतलेली ऑब्जेशन्स पण ठीकच आहेत म्हणायला लागेल .

झिम्मा पाहिलात तर 2 तास TP होईल, आवडला नाहीच तर त्यातले लूज एन्ड शोधण्यात 3 तास TP होईल.