कोळंबी

एखादा दिवस असा नतद्रष्ट उगवतो, किरकोळ कारणावरून सकाळी सकाळी पत्नीशी प्रचंड वैचारिक मतभेद (!) होतात. मुलाला शाळेत पिटाळून घेत असलेल्या पहिल्या चहातही अबोल्याची माशी पडते आणि ऑफिसला लवकर जायचे असल्याने वाद न मिटवता पळावे लागते. पहिल्या दोनेक तासांचा कामाचा रगाडा जरा आवरला की फोन करून अंदाज घेऊ म्हणत मी कार गॅरेजच्या बाहेर काढतो. घरासमोर वळण घेताना सवयीने रिअर व्ह्यू मिरर पाहिला जातो, पण टेरेसचा रोजचा प्रसन्न कोपरा आज रिकामा दिसतो. आता कामाचा दिवस पुढे दिसायला लागलेला असतो आणि मोठ्या रस्त्यावर आल्याने गाडी चालवण्याकडे लक्ष द्यायला हवे असते.

श्रावणाशी कोळंबीची घातलेली 'अब्रह्मण्यम' सांगड पाहून काही भुवया वक्र होणार याची कल्पना आहे. पण एकदा कलासाधना म्हटली की प्रसंगी तळहातावर शीर घेऊन लढायची तयारी ठेवावी म्हणतात. प्रस्तुत लेख पाककलेवर (उर्फ खादाडीवर) असल्याने थोडीफार साधना यातही अन्तर्भूत आहे. तिला स्मरूनच धीराने पुढे लिहितो.