दीपक.पवार

तुझी याद येते जेव्हा फिरूनी
उरे सांजवेळ उदासी भरूनी.....

थवे पाखरांचे परतून येती
नभी लागती आता चंद्र ज्योती
तुझी हाक यावी वाटे अजूनी....

कुठे कोण सजतो आहे फुलांनी
कुणाचा बहर निघाला सरूनी
तुझी याद राही हृदयी फ़ुलूनी....

येशील तू की ही मनाची भूल आहे

सळसळली दूर पाने वाटले तुझी चाहूल आहे.

तुझ्या तनूचा गंध घेऊन

येती तुझ्या गावचे वारे

मनात माझ्या आठवणींचे

फुलवीत प्रीत पिसारे

ज्या हृदयी तू राहसी ते प्रीतीचे राऊळ आहे.

तू नसताना मनात वसती

प्रीत भारले क्षण हळवे

हेच जीवाला वेड लागले

स्वप्नात तुझ्या गुंतावे

कळते मला स्वप्न क्षणांची ही मनाला हूल आहे.

डोळ्यांची भाषा आता डोळ्यांना कळते आहे

हृदयिचे गाणे अपुल्या ओठावर फुलते आहे.

स्वप्नातच सरतो दिस अन् स्वप्नातच कटती राती

स्वप्नाच्या झोक्यावरती मन माझे झुलते आहे.

तुजलाही कळले सारे मजलाही कळते आहे

पण भाव मनीचे न कुणी ओठांनी वदते आहे.

हा रोग असा जडता जीवाला ना सुचते काही

भान हरपते आणि कुठे मन वणवण फिरते आहे.

ही जी वाट घराच्या पाशी बघ आहे जात तुझ्या

पाऊल माझे का हे आता तिकडे वळते आहे.

कुणाचं मन अजूनपर्यंत माझ्यावर भाळलं नाही
म्हणूनच प्रेम म्हणजे काय अजून मला कळलं नाही.

आपण सुद्धा कुणाच्या प्रेमात पडलं पाहिजे
आपलं सुद्धा कुणावर मन जडलं पाहिजे
असं कधी वाटतं ना? मनात वादळ उठतं ना?
मला सुद्धा वाटलं होतं........
आपण सुद्धा प्रेमात चिंब भिजावं
आपल्या आठवणीने कुणी रात्र-रात्र जागावं...
पण आमचं मात्र कुठेही जुळलं नाही.
म्हणूनच प्रेम म्हणजे काय अजून मला कळलं नाही.

खरं सांगतो एकदा मात्र मनात
प्रेमाचं रान उठलं होतं....
बेभान होवून प्रीतीचं
गाणं म्हटलं होतं
स्वप्नांच्या फांदीवर मन सारखं झुलत होतं
वेलीवरच्या कळीसारखं मनात प्रेम फुलत होतं
पण कस ते कळलं नाही?

कळले मला न काही हा रुसवा कशास सजणी
डोळ्यात दाटले का हे आता तुझ्या ग पाणी

कसला म्हणू अबोला तू गुमसुम कशास असशी
सांगून टाक आता जे सलते मनात राणी

येता धुके असे हे बघ दाटून प्राक्तनाचे
जवळी असून सारे ते अपुले असे न कोणी

ही रात चांदण्याची बघ भिजली दवात सारी
या चांदण्या क्षणात कुणी गाते उदास गाणी.