दरवर्षी येणारी शाळेची पिकनिक. जिची वर्षभर आतुरतेने वाट बघितली जाते. कारण माहोलच तसा असतो. त्या दिवशी सुद्धा तसाच होता. गप्पा टप्पा धमाल मस्ती करत सारे जण स्विमिंग पूलच्या पाण्यात डुंबत होते. मी मात्र डोक्यावर कसलेसे टेन्शन घेऊन, त्यातून बाहेर पडायला हातात मद्याचा प्याला घेऊन, एकटाच कुठेतरी आपल्याच विश्वात रममाण होतो.
फ्रेंडशिप डे आणि फ्लर्टींगचे नाते द्वापारयुगापासून आहे. नक्की कुठल्या वर्षाची गोष्ट हे आता आठवतही नाही. पण तेव्हा मी दक्षिण मुंबई परिसरातील मोस्ट एलिजिबल बॅचलर होतो इतके आठवते.
नुकतेच माझी कांदिवलीची पहिली नोकरी सोडून कोपरखैरणे, नवी मुंबई येथील रिलायन्स कंपनीत जॉईन झालो होतो. सिंगलच असल्याने नजरेने सतत शोध घेणे चालूच होते. कोणाचा ते कळले असेलच. पण नजरेने आपले काम केल्यावर जेव्हा पुढे तोंड उघडायची वेळ यायची तेव्हा बोंब होती. अश्यावेळी सोशल मीडिया मदतीला धावून यायचा. तिथे बोलताना माझा लाजरा न बुजरा स्वभाव आड यायचा नाही.
पतऐपतीची न ठेवता तमा
जो तळमळी भेटण्यास सुदामा
असा कृष्ण मला खूप भावतो
करुनी चेष्टा मारुनी टपल्या
जो विसरवी दुःखांच्या खपल्या
असा कृष्ण मला खूप भावतो
रचूनी मैत्रीचे थरावर थर
फोडी उरीतून स्नेहाचाच पाझर
असा कृष्ण मला खूप भावतो
भिजवी उधळून हर्ष रंग
असता जो सर्वांसंग
असा कृष्ण मला खूप भावतो
दिवसेंदिवस दृष्टी आड तो राहतो
पण हवा तेव्हा एका हाकेवरच असतो
असा कृष्ण मला खूप भावतो
असूनही तो नसतो
नसूनही जो असतो
असा कृष्ण मला खूप भावतो
