कौन कंबख्त बरदाश्त करने के लिए पीता है.. हम तो ईस लिये पिते है क्यो की माय लाईफ माय चॉईस!

Submitted by ऋन्मेऽऽष on 4 August, 2024 - 03:24

दरवर्षी येणारी शाळेची पिकनिक. जिची वर्षभर आतुरतेने वाट बघितली जाते. कारण माहोलच तसा असतो. त्या दिवशी सुद्धा तसाच होता. गप्पा टप्पा धमाल मस्ती करत सारे जण स्विमिंग पूलच्या पाण्यात डुंबत होते. मी मात्र डोक्यावर कसलेसे टेन्शन घेऊन, त्यातून बाहेर पडायला हातात मद्याचा प्याला घेऊन, एकटाच कुठेतरी आपल्याच विश्वात रममाण होतो.

ईतर सारे जण पाण्यात तर मी विचारात बुडालेलो होतो. आजारपण यंदा लांबले होते. त्यामुळे मनात उत्साह तर फार होता पण शरीर तितके साथ देत नव्हते. हाडाची काडे आणि छातीच्या बरगड्या झाल्या होत्या. वजन म्हणून जे काही शिल्लक होते त्यात केसांचाच सिंहाच्या आयाळीचा वाटा होता. एका मर्यादेनंतर असह्य झाले आणि जिच्यापासून दूर राहा असा लोकांना आजवर सल्ला देत आलो होतो तिलाच अखेर कवटाळले. भले ती अनंतकाळाची वैरीणी का असेना, त्या क्षणी ती माझी मैत्रीण होती, प्रेयसी होती, फक्त आणि फक्त माझीच होती. तितक्याच हळूवारपणे मी तिला कवेत घेतले होते. आणि त्या बेसावध क्षणी कोणीतरी फोटो क्लिक केला.

मित्रच ते. अशी संधी सोडणार नाहीच. पण त्यानंतर मी देखील 'जे आत तेच बाहेर' या तत्वाला जागून तो फोटो व्हॉटसॲप स्टेटसवर शेअर केला. सोबत एक टॅगलाईन टाकली.. "कौन कंबख्त बरदाश्त करने के लिए पिता है.. हम तो ईस लिये पिते है क्यो की माय लाईफ माय चॉईस!"

मग काय, धडाधडा लोकांच्या मेसेजची मालिका सुरू झाली.

" अरे वेडा आहेस का? मागच्याच आठवड्यात तुझे ऑपरेशन झाले होते ना..'

' दोन मुले आहे तुला.. त्यांचा तरी विचार कर.."

' कसले फोटो शेअर करतो रे.. कौतुक वाटते का दारू पितोस याचे. .'

...तर काही नुसत्याच ईमोजी होत्या.
काही रडवेल्या, काही रागाच्या, काही भयचकित झालेल्या.. तर काही नुसतेच डोळे विस्फारलेल्या..

अगदी काल परवापर्यंत मी निर्व्यसनी होतो. दारू सिगारेट गुटखा तंबाखू दूरच, साधे पान सुपारीचे व्यसन नव्हते. याला मी माझा गुण समजत होतो. पण ते आपले माझे मीच समजत होतो. जगाला याचे शून्य कौतुक होते. अर्थात त्याने मला फरक पडत नव्हता. पण तेच जग आता दारू पिणे याला दुर्गुण समजून मला उपदेश द्यायला पुढे सरसावले होते.

ते हितचिंतकच आहेत याबाबत मनात जराही शंका नाही. कारण गेले कित्येक वर्षे हेच काम मी स्वतः इमानइतबारे करत आलोय. आणि त्या नादात कित्येक जवळच्या लोकांचा रोष ओढावला आहे.

शनिवार संध्याकाळ झाली की शाळेच्या व्हाट्सअप ग्रूपवर धडाधड दारूच्या भरलेल्या ग्लासांचे फोटो पडत एकमेकांना चिअर्स म्हणायला सुरुवात व्हायची. सर्वप्रथम मी याला विरोध केला. आणि सर्वात शेवटी विरोध करणारा सुद्धा मी एकटाच होतो. ग्रूपमध्ये पॉलिटिक्स चर्चा नको, कारण त्याने मित्रांच्या ग्रूपमध्ये फूट पडते असे सर्वांचेच मत होते. पण तेच आपापले दारू पितानाचे फोटो शेअर केल्यास ग्रूपमधील एकजूट कायम राहते यावर देखील सर्वांचे एकमत होते.

माझ्या स्टेटसवरचा फोटो बघून एका नात्यातल्या व्यक्तीचा मेसेज आला. तू दारू पितोस ते ठिक आहे. आम्हीही पितो कधीतरी. पण त्याची अशी जाहिरात करू नये. अजून चार लोकांना उद्युक्त करू नये.

काल परवा पर्यंत मी हाच मुद्दा घेऊन मायबोलीवर कित्येकांसोबत वाद घातला होता. दारू कशी प्यावी हा धागा देखील नेमके याच कारणासाठी मला खटकत होता. त्यामुळे तिथे जाऊन वेळोवेळी लोकांच्या दारूच्या ग्लासात मिठाचा खडा टाकायचे काम करत होतो. तेथील चर्चा वाचून न पिणाऱ्यांना प्यावेसे वाटू नये किंवा क्वचित पिणाऱ्यांचे प्रमाण वाढू नये याची काळजी घेत होतो. त्या नादात व्हीलन ठरत होतो. पण आज स्वतः दारूच्या आहारी गेलो तेव्हाही काही हिरो झालो नाही.

अर्थात माझी ही ढवळाढवळ करायची सवय मद्यपानाची आवड असणाऱ्यांच्या डोक्यातच जात असणार हे उघड होते. पण दारू पासून दूर राहणारे सुद्धा याला काय पडलीय लोकांच्या वैयक्तिक भानगडीत नाक खुपसायची असेच मला सूनावायचे. शाळेच्या ग्रुप वर सुद्धा इतर न पिणार्याना दारूच्या उदात्तीकरणावर नाही तर माझ्या विरोधावर आक्षेप होता. अनोळखी लोकांना ढवळा ढवळ आवडत नसेल हे समजू शकतो, पण मित्र आणि ओळखीचे लोकं दारूच्या आहारी जात आहेत हे दिसत असताना त्यांना परावृत्त करायला सल्ला देऊ नये हे जमवणे अवघडच होते.

असो,
त्यामुळे आज त्याच व्यक्तीला दारू पिताना बघून सारेच तुटून पडले होते.
त्या लोकांच्या मते मी डबल स्टँडर्ड वागलो.
तर माझ्या मते मला त्यांचे वागणे डबल स्टँडर्ड वाटत आहे.
माहीत नाही कोण आपल्या जागी बरोबर आहे आणि कोण चूक..

जितकी मित्रांची चिंता वाटते तितकीच समाजाची वाटते. रात्रीचे मुलांसोबत फिरताना जितकी भीती कुत्र्यांची वाटत नाही तितकी झिंगलेल्या लोकांची वाटते. कामांध लोकांइतकेच डेंजरस मद्यांध लोकं वाटतात. कारण त्यांनी आपली सारासार विचारशक्ती आणि मेंदूवरचा कंट्रोल गमावला असतो. मुलांना नेहमी सांगतो की रात्रीचे रस्ता मोकळा आहे समजून बिनधास्त रस्त्याकडेने चालू नका, त्याच वेळी धोका जास्त असतो. कोण कसा दारू पिऊन गाडी चालवत असेल आणि तो कुठल्या वळणावर भेटेल याची खात्री नसते.

चल छोड उसको पियेला है, कल बात करते है.. असे वाक्य आपण सर्रास ऐकतो. म्हणजे माणसे सारी चांगलीच असतात. पण मद्याच्या अंमलाखाली चांगलीच वागतील बोलतील याची खात्री नसते.

दारूच्या उपस्थितीशिवाय मित्रांचे गेटटूगेदर, पार्ट्या, पिकनिक आणि त्यातून आनंद मिळवणे खरेच इतके अवघड आहे का... की आपणच आपल्या मेंदूला तसे ट्रेन केले आहे.

लिहावे तितके कमी. पण हे सारे आपल्या सर्वांनाच माहीत आहे. जे वारेमाप पितात त्यांना सुद्धा कुठेतरी कळत असतेच. फक्त आरसा दाखवलेला कोणालाच आवडत नसावे.

कदाचित माझीच पद्धत काहीतरी चुकत असेल. ती बदलायची गरज असेल. कदाचित माझ्या सल्यातून कळकळ न जाणवता ते उपदेशाचे डोस वाटत असतील जे कोणालाच आवडत नाहीत. शेवटी आपला इगो महत्त्वाचा नसतो तर महत्त्वाचा असतो एंड रिझल्ट, म्हणजेच आपले प्रियजन या व्यसनापासून शक्य तितके दूर राहणे..
त्यामुळे आज मैत्रीदिनादिवशी तरी सर्वांच्या माय लाईफ माय चॉईसचा आदर करत सर्वानाच चिअर्स करायचे ठरवले आहे.. तसेही आज योगायोगाने मैत्रीदिवस आणि गटारी एकाच दिवशी आली आहे.. चिअर्स!!

(तांत्रिक कारणामुळे फोटो इथे शेअर करायला अडचण येत आहे)

विषय: 
Group content visibility: 
Public - accessible to all site users

कौन कंबख्त बरदाश्त करने के लिए पिता है..

या डायलॉगची माझ्यावर मोहिनी होती ती जन्माच्या आधीपासून चालत आलेल्या दिलीपकुमारच्या डायलॉगची. जसे रामायण महाभारत पिढ्यानपिढ्या सांगितले जाते, त्यामुळे ते अनादि अनंत कथानक असल्याप्रमाणे भासते तद्वतच कौन कंबख्त पिता है ची मोहिनी आमच्या काकावर देखील होती, त्याच्या मित्रमंडळीवर सुद्धा होती, आईला ही दिलीपकुमारचा तो किंचित पण नियंत्रित लाऊड तरी संयत अभिनय आवडायचा, चेहर्‍यावरच्या कमीत कमी पण अचूक रेषांची हालचाल, कॅमेरा अँगलचं नेमकं भान आणि आवाजात आणलेला तो विलक्षण दर्द. बाप रे बाप ! केव्हढी ती अधीरता... ते सूक्ष्म कंपन, पट्टीच्या गायकाने वरचे सूर लावताना आवाज आतल्या बाजूला अगदी आतल्या पाईपांमधून कपाळापर्यंत ओढावा तसा लागलेला किंचित हळवा स्वर...

त्यातली हताशता, खिन्नता, डोळ्यातले बोलके भाव, कुठेच आक्रमकता नाही तरीही पूर्ण पडदा व्यापून टाकणारे हावभाव..

कौन कमबख्त बर्दाश्त करने को पीता है,
हम तो पीते हैं कि
इन्फिनिटी को समझ सकें,
विग्यान और अंधश्रद्धा पर कुछ लिख सके
माबो पर आ सकें,
सबको बर्दाश्त कर सकें

पण एके दिवशी हाच संवाद राम राम गंगाराम मधल्या म्हमद्या खाटकाने म्हणावा तशा मग्रुरीत ऐकला..
ए ए ए ए ए आ
कौन कंबख्त बे ए ए ए ए
पिता है बे ए ए ए ए ए ए
ब्या ब्या करने के लिए
हम तो पिते है ब्या अ‍ॅ अ‍ॅ अ‍ॅ अ‍ॅ
बराबरी करने के लिये
बॅ अ‍ॅ अ‍ॅ अ‍ॅ अ‍ॅ अ‍ॅ
लुंगी पहनने के लिए
उपर से प्यांट पहनने के ले
आ आ आ
क क क क क क समझे ?

त्या दिवसापासून हा संवाद ऐकला, पाहिला, वाचला तरी मळमळतं, डचमळतं..

कुठे ती शालीनता, मार्दव
आणि कुठे हे मटण तोडता तोडता केलेला सराव..
आपलं डराव डराव

खंबाः अहो तो ऑलरेडी बर्दाश्त करने के लिए पित असताना, तुम्ही असं बोल्लात तर काय करावं माणसाने.
ऋन्मेष>>> तुझे इतर वेळचे ड्रिंक्सबद्दलचे विचार माहिती असले तरी आत्ता मी त्याबद्दल जज नाही करणार. पण डाऊन असताना ड्रिंक्स करणे हे मूर्खपणाचे ठरेल कारण त्या हायची गरज आणि एक्स्यूज निर्माण होईल.
सध्या थांबच…

पण डाऊन असताना ड्रिंक्स करणे हे मूर्खपणाचे ठरेल कारण त्या हायची गरज आणि एक्स्यूज निर्माण होईल.
सध्या थांबच…

>> +१२३

पण डाऊन असताना ड्रिंक्स करणे हे मूर्खपणाचे ठरेल कारण त्या हायची गरज आणि एक्स्यूज निर्माण होईल.
सध्या थांबच…

>> +११११११११११११११११११

तुमचा लेख वाचून आठवले . कालच एका सीए कालीगला ऑफिसातून फायर केले . दारूची सवय लागण्याआधी पूर्ण टॅक्सेशन सांभाळायचा .लवकरच प्रमोशन पण होणार होते .
एका मित्राच्या संगतीने मजेत मजेत दारूची चटक लागली . आणि मग रोजचेच झाले . ऑफिसात दांड्या मारणे , कामात चुका वगैरे प्रकार होऊ लागले . बायको सोडून गेली कंटाळून रोजच्या पिण्याच्या सवयीला कंटाळून . १५/२० दिवस गैरहजर असायचा . दारू पिऊन धुंद अवस्थेत घरी वा बार मध्ये पाडून
कंपनीने देखील ९ ते १० महिने सुधारायची संधी देऊन पाहिली पण नाहीच . शेवटी सगळी बचत संपली तेव्हा भानावर आला .
आता लखनौ त्याच्या मूळ गावी स्थायिक होणार म्हणतो . सीए असल्याने काम धंदा मिळेल म्हणा. पण एका हुशार माणसाची वाताहत झाली . काल त्याचा रिलीज डे होता. एच आर वगैरेचे सोपस्कार पार पाडले खरे पण पूर्ण ऑफिसात चर्चा झालीच .

हे सगळे स्वतःवर नियंत्रण ठेवता न आल्याने आणि वाईट मित्रांची संगत वेळीच न सोडल्याने

अहो तो ऑलरेडी बर्दाश्त करने के लिए पित असताना, तुम्ही असं बोल्लात तर काय करावं माणसाने. >> ओह्ह ! शिरस्त्याप्रमाणे शीर्षक वाचून थेट प्रतिसाद वाचायला आलो होतो. शीर्षक सुद्धा अर्धेच वाचल्याने त्यावरच लिहीले कि.
धागा वाचला नाही, त्यात स्वतः सोमरस प्राशन केला, पोटात जाईपर्यंत (मरेपर्यंत फाशीच्या चालीवर) प्राशन केले असे लिहीलेले आहे का ?
असेल तर मग पुन्हा दिलीपकुमारचीच आठवण होते.
मशाल मधला दिलीप, ज्याने आयुष्यभर गुन्हेगारी न करण्याविषयी प्रवचन दिले तोच एक कुख्यात स्मगलर बनलेला असतो, त्यामुळे अनिल कपूरला मोठा धक्का बसतो.

असे खरेच झाले असेल तर मग नाटक लिहावे.
अश्रूंची झाली ब्रँडी !
आणि ते ब्रँडन ली वगैरे आयडीने पोस्ट करावे.

डाऊन असताना ड्रिंक्स करणे हे मूर्खपणाचे ठरेल कारण त्या हायची गरज आणि एक्स्यूज निर्माण होईल.
सध्या थांबच…

>> +११११११११११११११११११

डाऊन असताना ड्रिंक्स करणे हे मूर्खपणाचे ठरेल कारण त्या हायची गरज आणि एक्स्यूज निर्माण होईल.
सध्या थांबच…
>> +११११११११११११११११११

प्रतिक्रिया वाचून लेख वाचला.
तितक्याच हळूवारप णे मी तिला कवेत घेतले होते. आणि त्या बेसावध क्षणी कोणीतरी फोटो क्लिक केला. >>> याच्या पुढे गाडी गेल्याचे दिसत नाही. कवेतून ओठाला, तिथून घशाखाली असे काही दिसले नाही.

कुणीतरी म्हटलेच आहे
वन्स अ नॉड्रिं , आल्वेज अ नॉड्रिं !

Submitted by @@@@ on 4 August, 2024 - 20:37 >> गैस आहे तुमचा.

अरे ऋन्मेSSSषदा,
१ एप्रिल उलटून चार महिने झाले, आणि पुढच्या १ एप्रिलला अजून खूप अवकाश आहे.

काळजी दाखवून योग्य सल्ला देणाऱ्या सर्वाचे आभार..
आणि
ऋन्मेष दारु पिऊच शकत नाही असा विश्वास दाखवणाऱ्या सर्वांचे विशेष आभार Happy

काल मैत्रीदिवस आणि गटारी निमित्त माहेरी असल्याने इथले प्रतिसाद वाचूनही उत्तर देता आले नाही.

@ जाई
फार दुर्दैवी,. आणि तितकाच प्रातिनिधिक किस्सा. हे असे घडताना खूप पाहिले आहे. जवळपास, शेजारीपाजारी आणि आमच्या भल्यामोठ्या कुटुंबात सुद्धा वडिलांच्या पिढीत फार मोठी वाताहत पाहिली आहे. माझे दारूबद्दलचे विचार त्या अनुभवातून आहेत. पण दुर्दैवाने त्यांची स्वतःची मुले यातून शिकली नाहीत. आईला काळजी वाटते पोरांची पण तिलाही तुझा नवरासुद्धा प्यायचा असे ऐकावे लागलेले पाहिले आहे. आधी दारूच्या आहारी जाऊन संसार उद्ध्वस्त केलेला नवरा झेलला आणि आता पोरांना त्याच दारूच्या नादाला लागलेले बघणे नशिबी आले.. अश्या एका नात्यातल्या काकूंचा सुद्धा माझ्या काळजीने मेसेज आला होता.

@ माझे मन
<<<< डाऊन असताना ड्रिंक्स करणे हे मूर्खपणाचे ठरेल .......
>>>>
सहमत आणि हे लक्षात ठेवतो.
हे त्या अंधश्रद्धेच्या आहारी जाण्यासारखे आहे. जेव्हा तुमची मानसिक स्थिती डळमळीत असते तेव्हा तुम्ही बुवाबाजीच्या नादी सहज लागता. आणि मग तो अंधविश्वास इतका घट्ट होतो की त्यातून बाहेर पडणे अवघड होते.

@ वलय
आपले सुद्धा विशेष धन्यवाद, मला इथे लिहावेसे वाटणे याला स्टेटसवर आलेले आपल्या सारख्याचे मेसेजच जबाबदार.

@ पियू,
काही तांत्रिक कारणांनी मायबोलीवर फोटो टाकू शकत नाही. मायबोली मी ॲप वरून वापरतो पण फोटो मी ब्राऊसर वापरून टाकतो. पण तो उघडतच नाहीये. आयपीच ब्लॉक केला आहे असा मेसेज येत आहे. आता चौकशी कुठे करावी हे बघावे लागेल. किंवा मग दुसरा ब्राऊसर किंवा मोबाईल वापरून बघावे लागेल.
तूर्तास फोटो तुला व्हॉट्सअँपवर शेअर करतो.

बरेच दिवसांनी वेलकम पाहिला, नाना पाटेकर आरशात पाहून स्वतःची आरती ओवळतो हा माझा आवडता सीन आहे.

काळजी घ्यावी

बरेच दिवसांनी वेलकम पाहिला, नाना पाटेकर आरशात पाहून स्वतःची आरती ओवळतो हा माझा आवडता सीन आहे.
>>
ब्लफ मास्टर

वेलकम नाही...


लोगों से उनका धरम मत छीनो
नहीं तो वो तुम्हें ही अपना धरम बना देंगे...

काही दिवसांनी, मी टाकलेला तो कौन कंबख्त लेख, कशी मदिरा कवेत घेतली पण ओठाखाली उतरू दिली नाही ह्याचे कवतिक करण्यात जाईल असं वाटतय.
जे वाटतय ते कर. कोणाला स्पष्टीकरणं कशाला द्यायची? कधीतरी (४-६ महिन्या तून १ वेळा- घेणं) & रोज/दर वीकेंड घेणं ह्यात फरक आहे.

जे वाटतय ते कर. कोणाला स्पष्टीकरणं कशाला द्यायची?
>>>

हो आशू बरोबर आहे तुमचे. कोणाला स्पष्टीकरण द्यायची गरज नसतेच.
त्यामुळे मी सुद्धा स्पष्टीकरण द्यायचा कधी लोड घेत नाही. कोण काय जज करतेय याचा विचार करत नाही. हसत खेळत लिहिता येईल तिथपर्यंत लिहितो. नंतर सोडून देतो Happy

Pages