फ्रेंडशिप डे

फ्रेंडशिप डे आणि फ्लर्टींगचे नाते द्वापारयुगापासून आहे. नक्की कुठल्या वर्षाची गोष्ट हे आता आठवतही नाही. पण तेव्हा मी दक्षिण मुंबई परिसरातील मोस्ट एलिजिबल बॅचलर होतो इतके आठवते.

नुकतेच माझी कांदिवलीची पहिली नोकरी सोडून कोपरखैरणे, नवी मुंबई येथील रिलायन्स कंपनीत जॉईन झालो होतो. सिंगलच असल्याने नजरेने सतत शोध घेणे चालूच होते. कोणाचा ते कळले असेलच. पण नजरेने आपले काम केल्यावर जेव्हा पुढे तोंड उघडायची वेळ यायची तेव्हा बोंब होती. अश्यावेळी सोशल मीडिया मदतीला धावून यायचा. तिथे बोलताना माझा लाजरा न बुजरा स्वभाव आड यायचा नाही.

आज फ्रेंण्डशिप डे च्या निमित्ताने कांदेपोहे या विषयावर एक सुमार निबंध लिहायचा मूड झालाय.... सहन करा !

कांदेपोहे हा न्याहारीचा प्रकार मला एवढा आवडतो, की कोणी मला भोजन म्हणून दिले तरी माझी ना नसते.

सुट्टीच्या दिवशी सकाळी, बिछान्यात कितीही आळसाने लोळत का पडलो असेना, "पोहे गरमागरम आहेत तोपर्यंत खाऊन घे" ही आईची साद क्षणार्धात झोप उडवायच्या अलार्मचे काम करते.

माझ्या ग'फ्रेंडच्या मते मला कांदेपोह्याचे ईतके बेक्कार व्यसन आहे की तिला भिती वाटते मी घरच्यांच्या सांगण्यावरून मुलगी बघायला गेलो आणि त्या मुलीच्या हातचे कांदेपोहे मला आवडले तर हिला सोडून मी तिच्याशी लग्न करेन.