मरण

काचेची सुंदर खिडकी
भिंतीला लटकत आहे
देह सोडून गेला माझा
पण आत्मा इथेच आहे

छोटीशी चिऊ बागडते
ती बड-बड ऐकत हसतो
ती खांदे उडवत हसूनी
जणू मलाच गिरवत आहे
देह सोडून गेला माझा....

हे प्रवास जीवन माझे
जणू आठवणींचा ढीग
तुटलेल्या स्वप्नांसोबत
आनंद ओंजळीत आहे
देह सोडून गेला माझा....

मज नकोच होती शांती
की नकोच कर्कश नाद
मायेने घर भरण्यात
ते प्रेमळ संगीत आहे
देह सोडून गेला माझा....

*****
मरण पाहिली
दुनिया थांबली
घरात बसली
आळीमिळी ॥

हि तोंडावरती
फडके बांधली
अवघी थिजली
भय प्याली ॥

दुनिया धावते
औषध नसली
पशु पचवली
कोटी-कोटी ॥

जशी की करणी
तशीच भरणी
म्हणतेय वाणी
निसर्गाची ॥

सुपामधील ते
सुखात बसले
जातेच पाहिले
नाही ज्यांनी ॥

मरण चाटते
आहेच जिभल्या
जै वाटा तुटल्या
कड्यातल्या ॥

तयात विक्रांत
नसेच वेगळा
बघ विक्राळा
मर्जी तुझी॥

असे मरण यावे
************
मरणालाही हेवा वाटावा
असे मरण यावे मजला
जिवलग कुण्या मिठीमध्ये
प्राण सुटावा देहा मधला

ओठावरती स्मित असावे
ओघळलेल्या सुमनांचे
ध्वनी वाचून काही कुठल्या
पाऊल पुढती पडो क्षणाचे

येणे जाणे सारे निष्फळ
अनंत लहरी इवला सागर
खेद खंत वा दुःख कशाचे
शीळ असावी या ओठांवर

वृक्षावर न व्रण उठावा
रव उमटावा वा भूमीवर
आता असावे पान इथले
वहात जावे कुण्या लहरीवर

हरवली पुनव
*********

ते डोळे मिटणारे
ते श्वास सरणारे
अगतिक असहाय
ते प्रेम हरणारे

विशी पंचविशीतले
होते वय कोवळे
जगण्याचे स्वप्न
डोळ्यात एकवटले

हळू हळू वाढलेली
श्वास गती होती वक्षी
थकलेल्या पिंजरी
त्या थकलेला पक्षी

चुकलेला नेम जणू
होता तो काळाचा
करपला देठ जणू
चुकूनिया कळीचा

दाट केस काळे कुंकू
छोटे भालावरी
खचलेला पती सवे
होता हात हातावरी

आणि मग गेली ती
लढूनिया थकलेली
पुनवच जणू काही
अवसेत हरवली

गझल - मरण
=====

का विचारावेस तू, यावे मला का रे मरण
बघ जरा आकाश जेथे पावती तारे मरण

दोन घटनांनीच झाली आमची असली दशा
'जन्म होणे' एक अन दुसरी 'न येणारे मरण'

मी कधी मरणार ह्याची वाट सारे पाहती
मी असा जगतो जणू की पावले सारे मरण

मी तुझ्या गंधाविना शाबूत असतो राहिलो
पण तुझ्यापासून आणत राहिले वारे मरण

काजवे लेवून बुरखे मध्यरात्री हिंडती
मी पिढ्या देतो विजांच्या घेत अंधारे मरण

शेर शेरासारखा का वाटतो हे सांगतो
दोनवेळा पाहिले येऊन जाणारे मरण