कामाचा प्रचंड लोड उपसत व ऑफिसच्या बदलत्या वेळा सांभाळत आकाश दमून जायचा. कधी रात्रपाळी, तर कधी अर्धा दिवस अर्धी रात्र अशी वेळ गाठावी लागे. उशिरा घरी येणे नेहमीचेच झाले होते. जनसामान्यांची संध्याकाळ म्हणजे त्याची ऑफिसला जायची वेळ असे. शेजाऱ्यापाजाऱ्यांना तो क्वचितच दिसे. त्यामुळे त्याची आजूबाजूच्या लोकांशी फक्त तोंडओळख होती. पण कामाच्या अनियमीत वेळा ही एक गोष्ट सोडली तर काम, पगार आणि कंपनी चान्गली असल्यामुळे ही कंपनी सोडण्याचा सध्या तरी त्याचा काही विचार नव्हता. एकंदरीत त्याचं बरं चाललं होतं. लग्नबिग्न झालेले नसल्यामुळे कधीही आलं गेलं तरी वाट पाहणारं आणि कारण विचारणारं कोणी नव्हतं.
रात्रीची वेळ होती. अमावास्या असावी. दिवे गेल्यामुळे किर्रर्र अंधार दाटला होता. सर्वात वरच्या मजल्यावर तिचे घर होते. एकटीच राहणारी ती कुतूहलाचा विषय होती. अंगावर गच्च पांघरूण ओढून ती झोपण्याच्या प्रयत्नात होती. इतक्यात छतावरून धप्प धप्प आवाज येऊ लागले. मागे एकदा इमारतीच्या कुणीतरी आत्महत्या केल्यापासून गच्ची कायमची बंद करण्यात आली होती. हे आवाज कुठून, कसे येत असतील ह्या विचाराने ती घाबरली, भीतीने शब्द फुटेनात, घशाला कोरड पडली. आवाजांची तीव्रता कमी जास्त होत होती. अचानक तिला खिडकीबाहेर काळ्या सावल्या हलताना दिसल्या. कमकुवत मनाची ती भयातिरेकाने कोसळली.
भाग पहिला - https://www.maayboli.com/node/66008
काही वर्षापूर्वी......
एका भल्यामोठ्या आरशासमोर "ती" तिच रूप न्हाहळत होती... गोल चेहरा, सोनेरी कांती, कोरीव पण नाजुक भुवया, रूंद कपाळ, निळे खोल पाण्यासारखे डोळे, एखाद्याने तिच्या डोळ्यात पाहील की, हरवून जावं असे, सरळ नाक, गुलाब्याच्या पाकळ्यासारखे असरेले रसरसशीत गुलाबी ओठ..काळेभोर रेशमी केस, एखाद्या अप्सेरेला लाजवेल असं अस्सलखित लावण्य...ती आरशात स्वतःच रूप पाहताना हरवली होतीच जणू..स्वतःशीच ती खट्याळ हसली....
इतक्यात पाठीमागून कुणीतरी पुटपुटलं....
1 
- ऑर्केस्ट्रा ला जायला उशीर झाला.
भाग १ ची लिंक : https://www.maayboli.com/node/65732
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
पुढे काय होणार हे माहित असलेला तो टपरीवाला चहा देणारा मात्र भयाण रीतीने फ्लॅट कडे बघून हसत होता !!!!
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
मिलींद ची नुकतीच ह्या आडगावात बदली झाली होती. प्रथमदर्शनी तरी त्याला गाव बरे वाटले होते. साधारण एक आठवडा मुख्य गावाच्या भागात राहून, गावकर्यांबरोबर गप्पा मारून ,बोलून आणि सोबत काम करणाऱ्या नोकरदारांची मते ऐकून त्याच्या मनात गावाबद्दल निरीक्षणे नोंदवणे सुरु झालं होत. गाव तसं फार मोठं नव्हतं. पण नुकत्याच झालेल्या झालेला औद्योगिक विकासामुळे बाहेरच्या लोकांचा वावर वाढला होता. मुळ गाव तसं ह्या उद्योगनगरी पासून अलिप्तच असायचं. कारखान्यांमध्ये, कंपन्यांमध्ये काम करायला येणारी लोकं त्याच परिसरात राहणं पसंत करायची.
