कालचक्रा आली गती
प्राण देहा नाकारती
जीव जीवनावरती
भार झाले !!
येता कोरोनाची लाट
फुटे पावलांना वाट
मग नदी नाले घाट
पार झाले !!
ये खबर कानो कानी
आता भेटावे दुरुनी
बंद एकमेका झणी
दार झाले !!
नाही जीवनाची क्षिती
जगण्याची रणनीती
मग उपेक्षांचे किती
वार झाले !!
सुटे धीराची संगती
झाला दीन मूढमती
आले नकार सोबती
यार झाले !!
विश्वरूप विश्वेशाचे
हात झाले आधाराचे
तिथे डोळा आसवांचे
हार झाले !!
कालचक्र
अठरा वर्षाचा भूप गेली कित्येक वर्षे धैवतला एकच प्रश्न कित्येक वेळा विचारून भंडावून सोडायचा, आणि धैवत देखील त्याला कित्येक वर्षे टाळत होता. . .
इतके कसले व्रण आहेत तुमच्या शरीरावर ?? आणि कशामुळे??, एखाद्या पुजाऱ्याच्या शरीरावर असं काही म्हणजे जरा अशक्यच गोष्ट आहे ना, सांगा ना बाबा,
आणि आई बद्दलही काही जास्त सांगत नाही तुम्ही मला, आज काही झालं तरी मी इथून उठणार नाही, मला माझ्या आई बद्दल सगळं माहित असायला हवं, कमीत कमी ती कशी होती, माझ्यावर प्रेम करायची कि नाही, आणि मला अशी अचानक सोडून का गेली ??
ते हि मला ऐकायचं आहे, आत्ताच.
आपल्या प्राचीन हिंदू ग्रंथांमध्ये काळाच्या अगदी छोट्या परिमाणापासून म्हणजे त्रुटीपासून (१ त्रुटी म्हणजे ०.३ मायक्रोसेकंद) ब्रह्मदेवाच्या आयुष्यापर्यंत वेळेची गणना केली आहे. आजच्या लिखाणापुरते आपण मोठ्या कालपरिमाणाविषयी (ब्रह्मदेवाच्या आयुष्याविषयी) पाहू.
हिंदू धर्मामध्ये मनुस्मृती ग्रंथामध्ये या कालपरिमाणाचा उल्लेख येतो.
