आरतीला भेटण्यासाठी ए.वे.ए.ठी.
ह्या ए.वे.ए.ठि. वर स्नो पडला. 
महागुरुंच्या घरी गटग (१०-१०-१०) झाले तेव्हा जानेवारीमधे सर्व पश्चिम किनार्‍यावरच्या लोकांचे संमेलन करावे असा बुट निघाला होता. बर्‍याच लोकांना मार्टिन ल्युथर किंग दिनाची सुट्टी असते म्हणुन मग त्या लंब सप्ताहांताला हा कार्यक्रमम ठेवावा असे लोकांनी सांगितल्यावरुन १५-१७ जानेवारी या तारखा निवडल्या आहेत.
पश्चिम किनार्‍यावरच्या लोकांचे स्नेहसंमेलन असले तरी सर्व मायबोलीकरांना आग्रहाचे निमंत्रण
*************************
*
मेनु :
सुमंगल : मँगो पाय
पन्ना : चिकन करी
एबाबा : तिळाच्या वड्या
झक्की : बियर वाईन.
स्वाति अंबोळे (ईबा) : मसाले भात
वैद्यबुवा : गो चि के , हनी वोडका
सिंडरेला : फालुदा
सिंडरेला : वांग्याची भाजी / नाही मिळाली तर त्याच रश्यात बेबी पोटॅटो /मडक्यात आलू /../../..
सिंडरेला : तुप/../../..
सायो : तुरिया पात्रा वाटाणा - कॅरीओकी सिस्टीम
मैत्रेयी : कढी पकोडे
सिम : साध्या पोळ्या/फुलके
चमन : फिश
नात्या : गुळाच्या पोळ्या
परदेसाई : पेशल भाजी
(स्टार्टर - १ ) V : तिखटमिठाच्या पुर्‍या
(स्टार्टर- २ ) अनिलभाई : समोसा
बे एरीया गटग - २३ डिसेंबर, २०१० संध्याकाळी
(काल आपलीमराठी वर "खरं सांगायचं तर.." हे नाटक बघितलं आणि जे वाटलं ते इथे सांगाय्चा प्रयत्न.
या आधी जर या नाटकावर काही लिहिलं गेलं असेल तर हे लेखन कुठे हलवू ते सांगावं).
नितिन सावरकर हा एक साधा, सरळ माणूस काही कारणामुळे एका स्त्रीच्या खुनाच्या खटल्यात अडकतो.
सगळे पुरावे त्याच्या विरुद्ध असतात. 'होपलेस चेहर्यांची अखेरची आशा' असलेल्या अ‍ॅड. धनंजय कर्णिक (विक्रम गोखले) यांची मदत मिळावी म्हणून तो त्यांच्या ऑफिसमधे येतो. आपली सगळी कहाणी सांगतो. ती स्त्री- मिस शिरिन वाडिया हिच्याशी आपली ओळख कशी झाली, मैत्री कशी झाली वगैरे सगळं प्रामाणिकपणे सांगतो.
तारीख : ६ नोव्हेंबर, २०१०
वेळ : सकाळी १०.०० वाजता
स्थळ : गडकरी रंगायतन, ठाणे
दिलेल्या वेळेवर भेटणे, दिवाळी शुभेच्छांची देवाण-घेवाण, नेहमीप्रमाणेच धमाल-मस्ती-गप्पा-टप्पा, फराळाची (कोणी आणला असल्यास) चव बघणे आणि नंतर 'आमंत्रण' येथे मिसळ खाण्यासाठी मोर्चा वळवणे अशी गटगची साधारण रूपरेषा असेल.
सर्व मायबोलीकरांना आग्रहाचं आमंत्रण!
नेहमीप्रमाणेच मोठ्या संख्य्नेने उपस्थित राहून आपण हे गटग यशस्वी करूया.
आपल्या सदस्यत्व खात्यात जाऊन ह्या कार्यक्रमासाठी नावनोंदणी करावी ही सर्वांना विनंती.
या भागात ६ प्रश्न समाविष्ट करण्यात आले होते. यातील सर्व प्रश्न अनिवार्य होते. आपल्या स्त्री म्हणुन असलेले भूमिकांच्या पलिकडे जाऊन स्त्रीत्वाबद्दल, त्या आधी स्वतःच्या व्यक्तित्त्वाबद्दल विचार करण्यास उद्युक्त करावे या हेतूने हे प्रश्न योजले होते. सर्वच प्रश्नांना अतिशय मनमोकळेपणे उत्तरे आली.
हल्ली सम्मेलनाला सम्मेलन म्हणू नये असं काही आग्रही मंडळीनी माझ्या मागे तगादा लावलेला असला तरी कुणी गटग म्हणून तर कुणी एवेएठि म्हणून सम्मेलन करत असतातच. बागराज्याच्या ए.वे.ए.ठि.ची घोषणा जवळपास डीसीला झालेल्या सम्मेलनाच्या दिवशी येताना गाडीतच झाली कारण नयनीशला एक फड संपला की दुसर्‍या फडाची स्वप्ने दिसू लागतात. त्याला त्यादिवशीही घरी जाणे मुळातच मान्य नव्हते (तरी शिंडी गाडीत नव्हती आमच्या). 'आत्ताच मैत्रेयीचा हॉल बूक करू, आणि जास्तीत जास्त पाच सहा दिवस थांबून लगेच पुढच्या आठवड्याला गटग करू,' असं म्हणायला लागला. यावरून 'श्री.
