काही दिवसांपुर्वी कात्रजच्या बागेत एकदाचे बॉसचे दर्शन घ्यायचा योग आला. तिथे पोहोचलो तेव्हा ही गर्दी उसळली होती. मी कसातरी गर्दीतुन आपले डोके आणि डोक्यावर उचलुन धरलेला कॅमेरा काढून आत घुसलो. पण पुढे काहीच नव्हतं. शेजारच्याला हळुच विचारलं... (जणुकाही माझं बोलणं समोरच्या जंगलात कुठेतरी दडून बसलेल्या त्या सायबाला ऐकुच जाणार होतं!)
कुठेय?
कुटं जावुन बसलय की राव, पंचीस मिन्टं झाली हुबा हाये हितं, पण जनावर भायेर यायाला तय्यारच न्है....
मागील भागवरुन पुढे: भटकंती - औरंगाबाद (पाणचक्की + बीबी का मकबरा)
...जो पर्यंत आग्रा जाऊन ताज बघत नाही तो पर्यंत एकदातरी औरंगाबाद ला जाऊन बीबी का मकबरा बघुन यावं.
♦♦♦♦
गाडी आता देवगिरीच्या किल्ल्या कडे आली.
"आत काही नाही, खंडर आहे सगळं. वर जायला ४ तास लागतात." - ड्रायवर
"इससे अच्छा अपन घृश्नेश्वर चालते है. १२ ज्योतीर्लींगोमे से एक है." - मधल्या सीटवरील कुटुंब प्रमुख
"दोपहर के १२ बजे है. अब येह किला कौन चढ पायेगा." - दोन म्हतार्यापैकी एकजण
प्रचि १: कोकीळ
- - - - -
प्रचि २: कोकीळा...
- -
प्रचि ३: मैत्रीणी
“दर वर्षी मी ट्रीप प्लॅन करते. यावेळी तू करायचीस.” सौ चा आदेश आला.
बरेच दिवसापासून हिची धुसपूस चालू होती, आता जर मी काही प्लॅन नाही केला तर माझं हिरोशिमा-नागासाकी झालं असतं. मी लागलीच तहाच्या बोलणीला उभा राहिलो. माझ्यावर बऱ्याच जाचक अटी लादण्यात आल्या. “यावेळी सुटी कधी काढायची आणि कुठे फिरायला जायचं हे मी ठरवायचं” हे अतिशय महत्वाच कलम तहात होतं.
मी कामाला लागलो. अजंठा-वेरूळ लेणी बघायचं ठरलं. मित्रांनी वेड्यात काढालं. “अरे मे महिन्यात औरगाबादला कोण जात का? करपशीलना गड्या.” पण आयत्यावेळी केलेला प्लॅन बजेट बाहेर जात होता. हॉटेल, ट्रेन ची तिकीट सगळीच मारामार होती.
आणि असाच एक प्रयोग...
बिर्ला मंदिर (शहाड)
प्रचि ०१
प्रचि ०२
प्रचि ०३
प्रचि ०४
ऑल फॉर चॅरिटी बेकिंग चॅलेंज -"बेस्ट इन शो"
दर वर्षी मे महिन्यात आमच्या ऑफिसमधे चॅरिटी साठी बेकिंग चॅलेंज असते. यावर्षीही जास्तीतजास्त लोकांनी या चॅलेंजमधे भाग घ्यावा म्हणून मागच्या तीन एक आठवड्यांपासुन सोशल क्लबच्या रिमाईंडर इमेल्स येत होत्या.
आमचे चिरंजीव सध्या भल्या पहाटे उठून 'एआरएआय' च्या टेकडीवर फिरायला जातात.
त्याने काढलेले फोटो येथे देत आहे. त्याला काही टिप्स मिळाव्यात म्हणून त्याने येथे फोटो अप्लोड करायला सांगितले आहे.
१)
२)
३)
४)
