" गाडीत उदे हुसेन आहे....युवराज उदे हुसेन...." सुरक्षारक्षकाने आरोळी ठोकली.
सुरक्षाप्रमुखांची आता चांगलीच धावपळ उडाली. आपल्या हातात खुद्द इराकचा युवराज आपणहून चालून कसा येऊ शकतो, याचंच त्यांना राहून राहून आश्चर्य वाटत होतं. त्याच्या ' कर्तृत्वाची ' माहिती कुर्दिश लोकांना व्यवस्थित होती. बंदुका गाडीकडे रोखल्या गेल्या. काही सुरक्षासैनिकांनी दुर्बीण घेऊन दार कुठे काही संशयास्पद दिसतं का याची चाचपणी करायला सुरुवात केली. काहींनी आकाशाकडे डोळे रोखले.
" अस्सलाम वालेकुम, मी उदे हुसेन नाही....कृपया मला तुमच्या प्रमुखांशी बोलू द्या.. " याह्याने विनंती केली.
बगदादच्याच एका प्रतिष्ठित श्रीमंताच्या मुलीच्या लग्नात उदेला सामील होण्याचं आमंत्रण मिळालं होतं. उदे याह्यासह तिथे गेला. त्याच्या नजरेस पडली एक अतिशय सुस्वरूप तरुण मुलगी, जी वधूवेशात सजलेली होती. तिचा होणारा नवरा कासीम - जो इराकच्याच सैन्यदलात कामाला होता - तिच्या बाजूला बसलेला होता. कोवळ्या वयाच्या तारुण्याने मुसमुसलेल्या त्या सुंदर तरुणीवर उदेची नजर पडली आणि जे व्हायला नक्को तेच घडलं. उदेला ती ' एका रात्रीसाठी ' सुयोग्य वाटली आणि त्याने याह्याला आपल्या मनातली इच्छा बोलून दाखवली.
" दोस्ता, काय वाटतं? तिचं शरीर बघ.....कसली जवान पोरगी आहे ना? " उदेने याह्याला विचारलं.
इराकने कुवेतचा घास घेतल्यावर अर्थात सद्दामच्या वतीने कोणीतरी कुवेतमध्ये जाणं गरजेचं होतं. आपल्या फौजांसमोर विजयाचा उन्माद साजरा करण्यासाठी सद्दामने अर्थात याह्यालाच कुवेतमध्ये पाठवलं. तिथे त्याने उदे हुसेन म्हणून फौजांसमोर भाषणंही केली. अशाच एका भाषणात त्याच्या दिशेने काही कुवेती लोकांनी बॉम्ब भिरकावले. बॉम्बच्या स्फोटामधून उडालेले शार्पनेलचे तीक्ष्ण तुकडे याह्याला चांगलेच जखमी करून गेले. त्याच्या डोक्याला आणि छातीला मार लागलेला होता. या घटनेनंतर कुवेतमध्ये ' उदे हुसेन मरणासन्न अवस्थेत ' असल्याच्या वावड्या उठल्या.
सद्दामने शेजारच्या कुवेतबरोबर बऱ्याच काळापासून उभा दावा मांडलेला होता. वास्तविक इराक आणि कुवेत हे दोन्ही देश मूळचे ऑटोमन साम्राज्याचे भाग. इराकच्या बसरा प्रांताचाच एक हिस्सा असलेला कुवेत केवळ ब्रिटिश आणि फ्रेंचांच्या राजकारणामुळे एक वेगळा देश म्हणून जन्माला घातला गेला...आणि म्हणूनच सद्दामसारख्यांना कुवेत हा इराकचा भागच वाटायचा. त्याबद्दल अनेकदा सद्दाम जाहीररीत्या व्यक्त झालेला होता. इराण युद्धानंतर इराकला दिलेल्या तीस कोटी डॉलर्सच्या अर्थसाहाय्यावर बोट ठेवत कुवेतने जेव्हा परतफेडीची भाषा करायला सुरुवात केली, तेव्हा सद्दाम चिडला. त्याने कुवेतशी तेलवाटपावरून तंटा उकरून काढला.
उदे थोडासा शुद्धीवर आला तेव्हा त्याच्या डोळ्यांसमोर खुद्द त्याचं बाप सद्दाम हुसेन उभा होता.
सद्दामच्या आजूबाजूला त्याचे अंगरक्षक, इस्पितळातले काही निवडक डॉक्टर्स, याह्या आणि मेजवानीच्या जागी उपस्थित असलेले सद्दामचे काही खास लोक मान खाली घालून उभे होते. सद्दामने सगळ्यांची चांगलीच कानउघाडणी केलेली होती. उदेला कोणीही अडवू का शकलं नाही, या त्याच्या प्रश्नावर सगळे निरुत्तर झालेले होते. उदेचे डोळे किलकिले झाल्याचं बघून सद्दामने आपल्या अंगावरचा कोट उतरवला.
इजिप्तने होस्नी मुबारक यांच्या काळात अरब देशांशी आपले बिघडलेले संबंध पुन्हा एकदा पूर्ववत करायला सुरुवात केली होती. १९८२ पासून इजिप्तने सौदी अरेबिया, इराक, लेबनॉन, सीरिया अशा आपल्या जुन्या शेजाऱ्यांशी पुन्हा एकदा चर्चेच्या माध्यमातून हातमिळवणी सुरु केली होती. इराकसाठी इराण युद्धानंतर इजिप्तसारख्या तगड्या अरब देशाशी संबंध सुधारणं महत्वाचं झालेलं होतं. होस्नी मुबारक यांच्या अरब-ब्रिटिश पत्नी सुझान यांच्या सन्मानाप्रीत्यर्थ सद्दामने जी मेजवानी आयोजित केली होती, तिचा उद्देश होता मुबारक कुटुंबियांशी घरोबा वाढवणं.
महिना ऑक्टोबर. साल १९८८.
याह्या तिथे इराकच्या सैनिकांपुढे ' प्रेरणादायी ' भाषणं देत फिरत असताना इथे उदे मात्र आपल्याच मौजमजेत मश्गुल होता. स्वतःच्या बापाच्या रासलीलांमुळे दुखावला गेलेला उदे आपल्या दुःखाला रासलीलेतूनच वाट करून देत होता. त्याच्या महालातल्या तरुण मुली, अधून मधून जबरदस्तीने रस्त्यातून उचलून आणलेल्या कोवळ्या मुली, वेगवेगळ्या देशांमधून आणलेल्या मुली त्याच्या दिमतीला होत्याच...शिवाय दारू आणि अमली पदार्थ दिमतीला होतेच....बगदादचे सगळे उच्चभ्रू नाईटक्लब्सही तो पालथे घालत होता.
साल १९८७.
एके दिवशी सकाळी सद्दामच्या महालातून एक खास संदेश याह्यासाठी आला. त्याला तातडीने सद्दामच्या महालात पाचारण केलं गेलं होतं. याह्याने शिरस्त्याप्रमाणे कपडे चढवले आणि त्याच्यासाठी आलेल्या गाडीत तो जाऊन बसला. मुनेर बरोबर नव्हता, त्यामुळे उदेबद्दलची माहिती मिळणं त्याला शक्य झालं नाही.
महालात तातडीने त्याला सद्दामच्या ऑफिसमध्ये नेलं गेलं. तिथे सद्दामबरोबर बसला होता त्याचं कर्दनकाळ भाऊ - अली हसन अल माजिद अर्थात केमिकल अली.
सद्दामच्या भेटीनंतर याह्याचं आयुष्य बदलून गेलं. उदे जवळ जवळ प्रत्येक दिवशी आपल्या धुंदीत असे. पार्ट्या, नशा आणि ऐषोआराम याची चटक लागलेला हा प्राणी हळू हळू सद्दामलाही डोईजड व्हायला लागलेला होता. आंतरराष्ट्रीय पाहुण्यांसमोर आपली आणि देशाची नाचक्की व्हायला नको, यासाठी सद्दाम त्याच्याऐवजी याह्यालाच घेऊन पाहुण्यांसमोर जात असे. सगळ्या महत्वाच्या परिषदांमध्ये याह्याच्या तोंडून सद्दामच्या लोकांनी पढवलेल्या गोष्टी बाहेर पडत. अनेकदा सद्दामच्या कौटुंबिक सोहळ्यांमध्येही उदेऐवजी याह्याच सामील होत असे. याह्याला स्वतःचं असं अस्तित्वच उरलं नव्हतं...तर उदेसाठी याह्याचं असणं म्हणजे ' वरदान ' ठरलेलं होतं.
भल्या पहाटे मुनेरच्या आवाजाने याह्याला जाग आली.
" याह्या, इराक देशाचे सर्वेसर्वा , सर्वशक्तिमान सद्दाम हुसेन यांनी आज ठीक साडेदहा वाजता तुला त्यांच्या ऑफिसमध्ये बोलावलेलं आहे. हे निमंत्रण खार तर आज्ञा म्हणून तू स्वीकारलं पाहिजेस...का ते मला वेगळ्याने सांगायला नको. सद्दाम वेळेचे पक्के आहेत...तेव्हा आपण पंधरा मिनिटं आधीच त्यांच्या ऑफिसबाहेरच्या बैठकीच्या जागेत हजर राहिलो पाहिजे. "
" ठीक आहे, पुढच्या अर्ध्या तासात मी तयार असेन. काही खास कपडे...."
