भक्तवत्सला...
भक्तवत्सला...
भक्तवत्सला... उदास का तू?
दर्शन न हो म्हणून का होशी कष्टी?
निर्गुण, निराकार मी...
कधी शब्दांतून,
कधी चित्रांतून,
कधी नृत्यांतून,
कधी शिल्पांतून...
तूच केले मज सगुण साकार.
देऊळ हा तर केवळ पत्ता...
निसर्गातल्या चराचरात मी,
तुझिया मनात मी,
नकोत शंका...
नकोत चिंता.
बुद्धी हे तर शस्त्र तुझे...
घे परजूनि आता,
निर्मिसी रामबाण ऐसा...
जो वध करील राक्षसाचा.
- दवबिंदू