पेट पीव्हज ( डोक्यात जाणार्‍या - लहान सहान गोष्टी)

चल मेल्या पुढे नाहीतर अजुन टोचेन>>

अजून एक म्हणजे स्टीलच्या भांड्यांचे न निघणारे स्टिकर्स - विशेषकरून ताटांचे आणि त्याहून विशेषकरून अश्या स्टिकर्स न निघालेल्या ताटांत पाहुण्यांना जेवायला घालणारे.

होय, ते स्टिकर्स भयंकर असतात. अजिबात निघत नाहीत. बहुदा देवाब्राह्मणांच्या साक्षीने चिकटवत असावेत. लग्नात आग्रह करून वाढणे पूर्वी क्यूट असायचे कारण मुळात लाडू जिलेबी वगैरे कधीतरीच खायला मिळायचे. आजकाल 'इतक्या लांब आमच्या घरी आला आहात तर थोडीशी तंबाखू घ्या, निदान गुटक्याची एक पुडी तरी खा. अगदीच काही नाही तर या विड्या ओढा, नव्या सुनेने हौसेने वळल्या आहेत' असा भास होतो.

ती काढायला इस्त्री फिरवणे किंवा भांडं असेल तर एकदा नुसतं तापवून तो स्टिकर काढावं लागतं.

होय, ते स्टिकर्स भयंकर असतात. अजिबात निघत नाहीत. बहुदा देवाब्राह्मणांच्या साक्षीने चिकटवत असावेत. >>>>

कुठलाही स्टिकर काढण्यासाठी ते भांडं धुण्यापूर्वी गरम करा. गरम असतानाच सुरीने अलगद एक कड सोडवून घ्या. अक्खा स्टिकर बर्याचश्या गोंदासहित निघतो. उरलेला गोंद घासून निघतोच. काचेची भांडी असतील तर मावेमध्ये १५ सेकंद गरम करा.

मात्र एकदा भांडं धुतले गेले कि तो गोंद जन्म-जन्मांतरीच्या गाठीसारखा घट्ट बसतो.

भारतात: दुकानात भांडी निवडायची. भाव करायचा. आणि दुकानदाराला सांगायचे सगळ्यांचे स्टिकर्स डिंक न उरता काढून दया तरच घेऊ. वाटल्यास भांड्याला पाच रुपये जास्तीचे घ्या.

आपल्या नेहमीच्या hand sanitizer ने हे स्टिकर्स निघतात.

हॉस्पिटलमध्ये ऍडमिट असलेल्या पेशंटला भेटायला जाऊन अमका ह्या आजाराने गेला, तमका कसा सिरीयस झाला, त्याला कसा व्हेंटिलेटर वर ठेवला, असे किस्से ऐकवणारी मंडळी डोक्यात जातात. तसेच डॉक्टर कोण आहेत असे विचारणे. नाव सांगितल्यावर, कधी नाव ऐकले नाही बुवा असे हावभाव करणे. जणू काही यच्च्ययावत डॉक्टर ह्यांच्या ओळखीचे आहेत.

चल मेल्या पुढे नाहीतर अजुन टोचेन ))) मानवदादा

((विड्या ओढा, नव्या सुनेने हौसेने वळल्या आहेत' )))
विकु हसून हसून मरायला झालं !

नाव सांगितल्यावर, कधी नाव ऐकले नाही बुवा असे हावभाव करणे. >>

या सारखेच म्हणजे "कुठल्या कंपनीत काम करता?" हे संबंध नसलेल्यांनी विचारणे.
हा प्रकार कधी कधी फारच विनोदी होतो. त्यातला एक:
गावात त्यांच्या सर्कलमध्ये त्यांना फार ज्ञानी समजणाऱ्या काकांनी मला एकदा हा प्रश्न विचारला होता. माझ्या त्यावेळच्या कंपनीचे नाव फायझरशी मिळते जुळते होते, फक्त एक अक्षर उच्चारात वेगळे. ते सांगितल्यावर त्यांनी "फायझर ना?" असे विचारले. मी नाही म्हणुन परत कंपनीचे नाव सांगितले. आता मी नाही म्हटल्यावर त्यांच्या चेले मंडळीत त्यांची नाचक्की झाली असती. म्हणून त्यांनी घोडे दामटत विचारले "जर्मन कंपनी ना?"
"हो".
"मग फायझर असाच तर उच्चार आहे."
त्यांनी मला स्वतःच्या कंपनीचे धड नाव माहीत नसलेला मुर्ख सिद्ध करण्याचे ठरवले होते.
मी नाही हो, फायझर मला माहित आहे ती नाही असे सांगुन जाऊ लागलो. मागे त्यांनी "त्यांचीच कुठली ब्रँच असेल" असे म्हणुन आपल्या चेल्यांपुढे आपली प्रतिमा ढळु दिली नाही.

(ते फायझरचा उच्चार पफायझर करत नव्हते याबद्दल आदरही वाटला होता मला.)
-----

अगदीच काही नाही तर या विड्या ओढा, नव्या सुनेने हौसेने वळल्या आहेत' असा भास होतो.>> हे मिसले होते मी.
विकु

बाई गाडी विकत घेणार आहे, चालवणार आहे, ती काही प्रश्न विचारतेय हे स्पष्ट दिसून तिला पुर्ण इग्नोर मारून तिच्या बरोबर आलेल्या पुरुषाला फक्त त्याच्याकडे बघून सर्व माहिती आणि पूर्ण महत्व देणे. एका मी घेणार असलेल्या छोट्या कार च्या टेस्ट ड्राईव्ह ला आलेला सेल्समन कारमध्ये मागे सतरंज्या ठेवल्यात म्हणून मला रस्त्यावर सोडून फक्त नवऱ्याला बाजूला बसवून टेस्ट ड्राईव्ह ला घेऊन गेला Happy मग मी त्याला रिव्ह्यू पण त्या मागे ठेवलेल्या सतरंज्यांच्या लायकीचाच दिला.
>> एका मोठ्या कंपनीच्या सीईओ कडून एका मोठ्या deal च्या वेळी समोरचा माणूस तिच्याशी न बोलता तिच्या subordinate शी बोलत राहिलेला - त्याचा किस्सा सांगितलेला.

ती म्हणाली मी शांत बसून राहिले. सगळं झाल्यावर तो म्हणाला की decision काय आहे तेव्हा तो रिपोर्ट करणारा माणूस म्हणाला - मला नको तिला विचारा तेव्हा समोरचा माणूस दचकला.

भारी आहेत किस्से !
स्टिलिन्ग द थण्डर वाले तर डोक्यात जातात...काहीही सान्गा लगेच माझ काय भारी
भारतात ट्रॅफिक लाइटला सगळे युद्धाला निघाल्यासारखे त्या रिव्ह्र्स काउन्टीन्गची वाट पाहताना इम्पेशटली गाडी भुरभुरवत थोडे थोडे लाइन सोडून पुढे पुढे येतात ते भयकर चिड आणणारे आहे...इथेही ट्रेफिक लाइट ग्रिन झाल्या झाल्या पुढच्या मिलिसेकदात गाडी पुढे गेली नाही तर लोक लगेच हॉन्क करतात..
लेन चेन्ज करताना सिग्नल न देणारे डोक्यात जातात..सकाळी शाळा-ऑफिसच्या वेळात निवान्त २०-२५ने पॅरेलली गाडी चालवुन लेन अडवणारे...

चमच्याने खाताना प्लेट चा आवाज करणे, खाताना मच्य मच्य आवाज करणे.

आणि मामी ने लिहिलेल्या सगळ्याला मम म्हणते.

नानबा यांनी वेगळ्या दृष्टिकोनाच्या पीव्हज शेअर केल्यात.
असे होताना पाहिले आहे, आणि अनुभवले आहे.

त्याच्या उलट हॉस्पिटलमध्ये आमच्या रुग्णाचे पथ्य पाणी सांगायचे असेल तर वहिनींना बोलवा. कारण हे स्त्रियांचं काम. बायकोने नाही यांनाच सांगा म्हटले तर आश्चर्य डोळ्यात, काय ही बाई ! लूक.

मला नको तिला विचारा तेव्हा समोरचा माणूस दचकला. >>> असा एक किस्सा ऐकला आहे - एक गोरा माणूस व त्याचा देशी बॉस भारतात कोठेतरी गेले होते तेव्हा तेथे तो गोराच बॉस आहे असे समजून सगळे याला तु.क. देत होते

लेन चेंज करणार्‍यांत एक वैताग ब्रीड आहे. लेन बदलताना गाडीचा एक दशांश भाग आपल्या लेन मधे तसाच ठेवत चालवणे. किंवा कमालीची हळू लेन बदलणे. म्हणजे आपल्याला वेग कमी करावाच लागतो.

‘पेट-पीव्ह‘ - नाव न बघताच ओळखलं कि ही ‘फा’ ची टिप्पणी असेल

चॅटवर नुसतेच बनियन घालून बसणारे वा घरात नुसतीच बनियन घालून वावरणारे, मठात नुसत्या तोकड्या पंच्यात वावरत वाढणारे .....

खाताना चमचा उलटा करून तोंडात अन्न टाकणारे

वरचे बरेचसे अगदी अगदी.

माझे ट्रॅफिकचे पेट पीव्ह-
स्वतःचाच 'राईट ऑफ वे' माहिती नसलेले लोक. आपण त्यांचा हक्क आहे म्हणून थांबून रहातो, ते आपल्याकडे बघतात आपण त्यांच्याकडे बघतो, तरी ते निघत नाहीत.
उगाच 'निगाहें मिलाने को जी चाहता है' सिच्युएशन तयार होते. मग आपण निघायला गेलो की तेही ताबडतोब निघतात. हे ट्रॅफिक सर्कलला/ राऊंड अबाऊटला होते.

आपल्याला राईटला वळायचे असते तेव्हा सरळ जाणाऱ्यांना रेड लाईट असतो व शेवटचा माणूस इतका गॅप ठेवून मागे कार थांबवतो की आपला उजवीकडे जाणारा रस्ता ब्लॉक होतो व आपल्याला त्यांना ग्रीन सिग्नल मिळेपर्यंत थांबून रहावं लागतं. हे रोज होतं.

-----
बाकी घरातले 'पेट पीव्ह' काय सांगू, मी आदिमानवांसोबत रहाणारी एकटीच सेपियन आहे. शिवाय घरात एक कुत्रा आहे.

हाताने भात खाण्यात काय चूक आहे ?

इतक्या लांब आमच्या घरी आला आहात तर थोडीशी तंबाखू घ्या, निदान गुटक्याची एक पुडी तरी खा. अगदीच काही नाही तर या विड्या ओढा, नव्या सुनेने हौसेने वळल्या आहेत>>
epic

.

भांड्याच्या दुकानात जाऊन स्टिकरच मागायचा, भांडे फ्री मिळेल.