निसर्गाच्या गप्पा (भाग २२)

हो तसाच आकार आणि फुलपाखराच्या पंखावर कावळे उडताना दिसले का ? खास करून दुसर्‍या फोटोत.

Srd मस्त कीस्सा.. वर्षा छान फोटो, दुध मोगर्‍याच्या झाडावर बसले आहे ना फुलपाखरु?
स्निग्धा मस्त निरीक्षण!

रात्री बहरलेली मधुमालती विलक्षण सुरेख दिसते.... :)

ही आज पाहाटेची मंडळी........

निसर्गप्रेमीनो नमस्कार.

फुलपाखरू मस्त आणि वेगळ्या नजरेतून पाहिल्यावर अजूनही मस्तच.

सायली जास्वंदीची फुलं बघून मला नालासोपारा आठवलं. आमच्या एका शेजाऱ्यांनी अशीच खूप प्रकारची जास्वंदीची झाडे लावली होती आणि खूप छान बहरायची. मला पण त्या बऱ्याचदा फुले द्यायच्या वेगवेगळ्या प्रकारची.

अन्जु ताई:)

मी रविवारी केलेले सलाद... सगळे निसर्गातलेच रंग !

वॉव, कलरफुल.

क्या बात है, दिनेशदा!!!
एकदम झक्कास

वॉव दा! खुप सुरेखः)

रांगोळीची हौस भागवून घेतो झालं... सईने मेजवानीची आठवण काढली होती. आगामी मेजवानीतली ही एक एंट्री !

दिनेशदा, तुमच्या फूड फोटोग्राफिचा मी जबरदस्त फॅन आहे.

केवळ हौस रे. करणारही मीच, बघणारही मीच आणि खाणारही मीच.. पण असे प्रयोग करत राहिले कि रोजचेच जेवण स्पेशल होऊन जाते. ( चूक झाली.. बघणार तूम्ही सगळे )

मला बोलावा खायला. मला जेवण बनवायचा भारी कंटाला

सगले फोटो झकास. मस्त वाटले पाहून.

सलाद आवाड्ले खुप छान दिसते. कसे कापले?

मला बोलावा खायला.>>>>>आणि साधनाला सोबत द्यायला मलाही बोलवा.

असं बघण्यापेक्षा डिशमधून उचलून तोंडात घालता आलं असतं तर, किती बहार आली असती, दिनेशदा थकले असते करून करून, सगळेच उचलत बसले असते.

चल रे जाउया, बोलावणे यायची वाट कशाला बघायची?

दिनेश दा , सॅलड काय भारी दिसतय ! ते लाल काय आहे आणि कस कापलं ते सांगा ना . मला भारी रस आहे यात म्हणून विचारतेय.

वा! सर्व फोटो सुरेख! आत्ताच १८० पोस्ट वाचल्या, त्यामुळे प्रत्येकाला वेगवेगळे प्रतिसाद देण्याऐवजी एकच प्रतिसाद ! (एकतर बरेच दिवसानी यायचे आणि शॉर्टकट पण मारायचा ):डोमा:

दिनेश.
पनीर अहाहा!

दिनेशदा सलाद सुरेख.
वर्षा सगळे फोटो छान.

हा कोकीळ:

आता सगळेच विचारताय म्हणून सलाडची कृती इथेच देतोय.
एक सरळ काकडी घ्यायची. तिच्या देठाकडची आणि शेंड्याकडची चकती कापायची. मग ती उभी कापून तिचे दोन तुकडे करायचे. गोल चमच्याने बिया काढून टाकायच्या. मग काकडीचे अर्ध्या पाईपसारखे दोन तूकडे होतात. पोटॅटो पीलरने मग त्याचे लांब तास काढायचे. ते असे आकारात रचत जायचे.
लाल सिमला मिर्ची आहे ती. व्ही स्लाईसरने कापलीय. मधे हिरवी सिमला मिरची आहे. वर फेटा चीज आहे. हे बकरीच्या दूधाचे बनवतात.

०००००००

सरिवा.. कोकिळ मस्तच. काकउंबरावर आहे का ?

जागू, बेडूक परवडले, नागोबाला उंदीर खायला सांग ( तूझे नक्की ऐकेल ) उंदराला शत्रू अनेक पण त्याच्या बिळात शिरून शिकार करू शकेल असा एकमेव शत्रू म्हणजे साप.

सरिवा मस्तच फोटो!
दिनेश दा ग्रेट जॉब!

सरिवा मस्त फोटो!
चीझ आहे का ते. मला पनीर वाटले.

सरिवाचा कोकिळ कसला चुळबुळ्या आहे! मस्त.

सरीवा, कोकीळचा फोटो छानच. डोळे अगदी गुंजेसारखे लालभडक दिसत आहेत.

सुप्रभात लोक्स

जिप्स्या.. सुंदर आकार !

दा, सलाद डेकोरेशन अप्रतिम!! जिप्सीला अनुमोदन!

जिप्स्या... नेचे म्हणजे वनस्पतींमधले पाचू!! फारच अप्रतिम फोटो आलाय!..

खरंच अगदी चुळबुळ्या आहे हा कोकीळ! तसे सगळेच पक्षी असेच चुलबुले/चुळबुळे/चळवळे.... वगैरे असतात!!

२-३ दिवसांपूर्वी आमच्या मागच्या अंगणात जे तगरीचं रोप आहे त्यावर ३ जोड्या चष्मेवाल्यांच्या, २ जोड्या ग्रे टीट च्या, ३ जोड्या शिंजीराच्या आणि १ जोडी बुलबुल अशी खूप मोठी फौजच्या फौज आली होती. आणि कारण होतं....
दरवर्षी प्रमाणे याही वर्षी पावसाळा संपला की; तगरीवर कीड पडते. आणि त्या आळ्या तगरीची पानं गुंडाळी करून स्वतःभोवती लपेटून घेतात. तर ही सर्व फौज ह्या आळ्या खायला.....सॉरी, मेजवानीसाठी!!.... तगरीवर आली होती.मग माना वाकड्या करकरून पानं तोडणे, मग चोचीत नीट धरून ती मागच्या वहिनींच्या पसरलेल्या गच्ची सारख्या छतावर आपटणे आणि आळी बाहेर काढणे, हे नाही जमले तर मग चोचीने त्या गुंडाळीतून आळी उपसून काढणे.... हे सर्व करत असताना मधे मधे सवधपणे इकडे तिकडे बघून कुणी येत नाहीये ना याची खतरजमा करणे आणि आळी गट्टम केल्यावर आनंदाने चिवचिवाट करणे हा सगळा आनंद-सोहळा पार पडला!!

त्यात मधेच एकदा एका चष्मेवाल्याच्या चोचीतून एक पान - म्हणजे गुंडाळी खाली पडली. तर त्याने अगदी एकेक फांदी खाली खाली उतरत शेवटी जमिनीवर उतरून मग ती गुंडाळी घेऊन परत वर आला! किती सावध असतात हे पक्षी! पण बुलबुलाची जोडी (ते सुद्धा लाल गाल्या - म्हणजे जरा जास्त आक्रमक असतात ते) आल्यावर मात्र इतरांची खूप पळापळ झाली! कारण या जोडीने त्यांना जवळ जवळ हुसकूनच लावले! पण बुलबुल येई पर्यंत इतरांची बर्‍यापैकी मेजवानी उरकत आली होती हे नशीब!!

पण हा १५-२० मिनिटांचा काळ मी अगदी देहभान विसरून बघत होते... आणि हा आनंद आपण दुसर्‍या कुणाला देतोय ह्याची त्या पाखरांना कल्पनाही नव्हती...नेहमी प्रमाणेच!! कारण ते त्यांच्याच आनंदात मग्न होते....

वा शांकली, मस्त वर्णन.. बहाव्याची पाने किडे लोकांची जास्त लाडकी, त्यामूळे पक्ष्यांची पण. तूमच्याकडे एक रोप होते ना ?
कौशीची झाडे पुण्यात दिसत नाहीत. त्या झाडावर तर एक पान धड ठेवत नाहीत किडे.