कोंकण : एक सहज साध्य नंदनवन

सुंदर वर्णन केलय.
खाद्यसंस्कृतीही घ्यायला हवी होती लेखात.

अजुन लिहिणार आहात का? लिहाच.
येवा कोकण आपलाच असा.

नशीबवान आहात. टच वुड!!

खरंय. तिथे जाऊन रमायला हवं.

सातपाटी ते दक्षिणेला रेडीपर्यंतचा 750 किलोमीटरचा समुद्रकिनारा हे महाराष्ट्राला मिळालेलं एक वरदानच आहे ! त्यातच, सिंधुदुर्ग -रत्नागिरीत नारळी- पोफळीच्या बागा, आंबे, काजू, फणस यानी सजवलेले डोंगर व नदी-खाडया यांनी अधिकच भर घातली आहे. गुहागरप्रमाणेच कोकणात इतरत्रही निसर्गाच्या कोंदणात चपखलपणे वसलेलीं स्वछ, सुबक देवळंही विखुरलेली असतातच.
संपत्तिचं वांटप करतांना निसर्ग तरी आणखी किती भेदभाव करील !!

मात्र वाहनसोय पाहता कर्नाटक किनारा पर्यटन अधिक चांगले आहे.

गुहागर माझं माहेर. आता खूप सुधारणा झाल्या आहेत. बाकी भाऊकाका म्हणालेत त्याप्रमाणे समुद्रकिनारा हे महाराष्ट्राला मिळालेलं एक वरदानच आहे !

*मात्र वाहनसोय पाहता कर्नाटक किनारा पर्यटन अधिक चांगले आहे.* तें निसर्गाच्या अखत्यारीत येत नाहीं ना !
*गुहागर माझं माहेर. * नशीबवान अहात !

अमचे कोकणात कुणी नातेवाईक नव्हते. पण गुहागर आम्ही वेगळ्या कोनातून अनुभवले. जणू आम्हीच लहान झालो.
----––--

मस्तच लिहीलय

छान लिहिलंय. गुहागर, वरचा पाट, खालचा पाट, त्यांना जोडणारा तो टुमदार रस्ता, व्याडेश्वर, दुर्गादेवी, समांतर असणारा किनारा, सारंच न्यारं आहे खरंच. गुहागरच्या समुद्रकिनाऱ्यावरील स्वच्छता आणि शांतता भुरळ घालते नेहमी.

एक दु:ख - कोकणात शहाळी खायला स्वस्तात मिळत नाहीत.
भूवनेश्वर/पुरी येथे १०/१५ /२० रुपयांना जागोजागी शहाळी मिळतात ते कसं?

कर्नाटक किनारा पर्यटन अधिक चांगले आहे.* तें निसर्गाच्या अखत्यारीत येत नाहीं ना !

का म्हणे?
कारवार ते मंगळूर १६० किमिटरांत आहेत ना किनारे, लाल चीऱ्यांची कौलारु घरं, वेलची केळी, काजू, मिरी, सुपारी, विड्याची पानं, फणस,कोकम,अननस,,आंबे

गंमतीने म्हणतोय. आमचं माहेर नाय तिकडे.

एक दु:ख - कोकणात शहाळी खायला स्वस्तात मिळत नाहीत.

कोकणात शहाळी उतरवायला माणसं मिळत नाहीत. स्थानिक माणसं काम करत नाहीत. राखणदार म्हणून कोकणात सर्वत्र आता नेपाळीच दिसतात. झाडावर चढायला मल्याळी माणसं येतात ती अव्वाच्या सव्वा भाव घेतात.

त्यातून कोकणात मुंबईपुण्याचे लोक पर्यटनासाठी येतात त्यामुळे कोकणात आता एखादी गोष्ट स्वस्त मिळेल हि अपेक्षा सोडून द्या.

आमच्या गावात ( श्री क्षेत्र परशुराम) येथे भाजी पोळी भात आमटी पापड लोणचं आणि साबुदाण्याची खीर इ थाळी १२५ रुपयात मिळते तर मुंबईत ७५ रुपयाच्या थाळीत यापेक्षा जास्त पदार्थ मिळतात.

*का म्हणे? * अहो, रस्ते व वाहनसोय निसर्गाच्या अखत्यारीत येत नाहीत, असं म्हटलंय मीं !

निसर्गाच्या अखत्यारीत पांदी येतात. दोन्ही बाजूंनी फांद्यांनी सावली धरलेल्या पायवाटा. त्या आहेत भरपूर.

गुहागरचा समुद्रा हा अगदी खास आहे. सुंदर, शांत. खास करून अंजनवेल. इतकं सुंदर शांत गाव आहे.
जमलं तर अंजनवेलला भेट द्यावीच.

असेच लेखन नियमित करावे म्हणजे मायबोलीचे पहिले पान अर्थपूर्ण राहील.

मस्तच लिहीलय !