कचरा

नेहमीच्या शिरस्त्याप्रमाणे सायकल वरच्या प्रभातफेरीला निघालो. आज रविवार असल्याने जरा लांबचा पल्ला गाठणार होतो. मावळातल्या खेड्यापाड्यातून सकाळी सकाळी सायकल चालवायचा आनंद काही वेगळाच आहे. मंदिराच्या घंटानादाशी जुगलबंदी करणारा बैलांच्या गळ्यातला घंटेचा आवाज. थंड हवेवर पसरलेला गोठ्यातील गोमुत्राचा गंध. अश्या वातावरणात सायकल चालवायचा आनंद काही औरच. अंगणात पहाटेची झाडलोट सुरु होती. एवढ्यात, अश्या सुरेल सकाळी (बे)सूर कानावर पडले. समोरच्या गल्लीत दोन बायका हे (बे)सूर आलापत होत्या. एवढ्या सकाळी भांडण? अश्या रामप्रहरी या बायांना भांडणासाठी कोणता वैश्विक मुद्दा मिळाला असेल?

"मिहिर, तुझे वडील म्हणून मला त्यांच्याबद्दल आदरच आहे. विपरीत परिस्थितीत त्यांनी तुला शिकवले आणि तूही मन लावून शिकलास! गव्हर्नमेंट ऑफीसर झाला आहेस. तुझी आई तुझ्या लहानपणीच गेली. तुझ्या वडिलांनीच तुला वाढवले. सगळं मान्य! इतकंच काय, आम्ही जातपातही पाळत नाही. आम्ही शहा! तू वाघोले! आपले समाजच वेगळे! पण त्याचंही काही नाही. पण...... लग्नासारख्या बाबतीत काही संकेत पाळायचेच असतात मिहिर! ते आपल्यासाठी नसतात. ते इतरांसाठी पाळावे लागतात."