पारिजातक

आठवतं तुला?
दोन वेगळ्या वाटांवर चालता चालता
एका वळणावर आपण अवचित भेटलो होतो
तेव्हा तू हातात हात गुंफुन
थरथरत्या ओठांनी मला म्हणालीस
एकत्र चालायचं का रे?

"अगं पण......"
पण काय? अरे वेड्या...
एक भयानक वादळ आलंय
धुंद लाटांवर जीवापोटी धडपडताना
आपलं जगणंच एक वादळ झालंय
म्हणूनच साद घालते आहे तुला
निव्वळ माझ्यासाठी नव्हे रे
तुझीही तगमग बघवत नाहीये मला

सारे "पण" विसरुन तुझा हात हातात घेतला
ती जागा आणि तो क्षण अविस्मरणीयच
पण वादळ गेलं आणि लाटा पुन्हा शांत झाल्या
आपल्या वाटा पुन्हा फिरुन वेगळ्या झाल्या
आणि....
तो क्षण निसटलाच तेव्हा
हातातून वाळूचे कण अलगद निसटावेत तसा

एक तरी.................................??

मला काहीच नाही आठवत हल्ली
बस्स.........केवळ कानात मनात देहात
तुझे ते जीवघेणे सूर घूमत असतात
मल्हाराचे ..........
माझ्या डोळ्यातून आठवणी दाटून
केंव्हा घळघळायला लागतात ते माझे
मलाच कळत नाही.........
अताशा चेहराही साथ नाही देत ग मला
गर्दी नकोनकोशी होते...ओळखणार्‍यांची
मग आपण जायचो तसे नदीवर जातो.......
काठावर तासनतास बसून राहतो...
नितळ प्रवाही पाणी..........................
त्यात आपल्या खूणा शोधत राहतो
काही गडद , काही पुसटलेल्या
पाण्यात पाय सोडून बसलेल्या
वेड्या प्रेमिकांच्या जोडीगत.......................