गारूड

गारूड

कोणी स्तुती उधळली, कोणी चिडून गेले,
बदनाम नाव सारे, अंती करून गेले.

सुखदुःख वाटण्याला आतुर हरेक होता,
का एकटेपणा मग, माथी लिहून गेले?

गगनात एकटी मी आले कलून विरले,
बाकी हसत मुखाने तारे बनून गेले.

ओळख जुनीच अपुली, मजला पटून गेली,
माझ्यात का तुलाही काही दिसून गेले?

हसणे खट्याळ होते, मथितार्थ काय होता?
कळण्या उशीर झाला, क्षण ते सरून गेले.

बघते तुलाच दुरुनी, वाटे समीप यावे,
बंधन परंपरेचे, मज थांबवून गेले.

नभ आसवात न्हाले, ते ही भिजून ओले,
गडगडत विरहगीते, ते ऐकवून गेले.