विसरू कशी मी
विसरू कशी मी, तु दिलेला रुमाल निलगिरीचा
माझ्या आजारपणातील हात तुझा सोबतीचा
दवाखान्यात जाताना तू बोललेल्या हर एक शब्दाचा
तुझ्या आनंदी मुखवट्यामागचा लपलेला चेहरा काळजीचा
माझ्या आजारपणाचा विसर मला विसर करून दिल्याचा
विसरू कशी मी, तु दिलेला रुमाल निलगिरीचा
माझ्या आजारपणातील हात तुझा सोबतीचा
दवाखान्यात जाताना तू बोललेल्या हर एक शब्दाचा
तुझ्या आनंदी मुखवट्यामागचा लपलेला चेहरा काळजीचा
माझ्या आजारपणाचा विसर मला विसर करून दिल्याचा
बेंदराचा बैल-जणु त्याचदिवशी सजवलेला
शासनानेच जणु तो दिवस मानलेला
स्त्री मुक्तीचा गवगवा सारा गावभर झालेला
आनंदाने सारा दिवस त्यांनी घालवलेला
नारीविषयी हर एक वक्ता आदराने बोललेला
माता भगिनी या शब्दांचा पाऊस पडलेला
आयुष्य असे मोरपिसागत
डोळ्यावरुन हळुवार फिरावे
इतके सुन्दर इतके सहज
जसे पहटेचे ते स्वप्न पडावे
अलगद खाली गरंगळताना
तळहातावर उचलुनि घ्यावे
सुखद त्या स्पर्शास मी
निरंतर ह्रदयी जपावे
इतके सुन्दर इतके सहज
आठवतेय..........
आपण बांधलेले आपले घर?
आता ते थोडे भग्न झालेय.....
भिंती जणु भेगांची रांगोळी झालीय,
आणि आंगण अमावस्येचे आभाळ....
तु लावलेला जुईचा वेलही आता,
जळुन गेलाय.... वाट पहात....
व्रुंदावनातील तुळस अजुनहि,
तग धरुन आहे ! कदाचित तुझ्या
कुठेतरी अचानक थांबलेल्या, दमलेल्या,
हरलेल्या अन् हरवलेल्या लोकांचा
स्वतःचा एक दूरवरचा देश- एकट्या लोकांचा देश
एकट्या लोकांच्या देशामध्ये
प्रत्येक मी आतमध्ये एकटा
कधी आलाच जर रंगात तर ऐकवतो
अश्रूंचा बांध आवरता आवरता
माझा एकेक अश्रू गालावरून
तुझ्या ओंजळीत पडू लागला
नि भावनेने हळवा होऊन जीव
ओला हिरवा श्रावण झाला
शब्द थबकले,ओठात अडकले
बोलू म्हटलं तरी कंठातून स्वर निघेना
बंध नाजूक तोडतो म्हटलं तरी तुटेना
गालावरून ओघळणार्या टपोर्या पावसाच्या थेंबाचा
खरं सांगू--हेवा वाटतो
मुक्तपणे तुझ्या बटांशी खेळणार्या वार्याचा
खरं सांगू--हेवा वाटतो
सर्वांगाला तुझ्या झाकोळून टाकणार्या सुर्यकिरणांचा
खरं सांगू--हेवा वाटतो
सांज किंचित किर्र काळोखात जाता
कोण घाली या मनाला धाक आता?
दूर रानातून येते हाक आता
पावले जाती कुणाच्या मागुनी ती?
की खुणांचा माग घेती जागुनी ती?
वाजते हे काय पाचोळ्यात आता?
हे कुणाचे पाय पाचोळ्यात आता?
शीवारातील हिरव्याकंच पिकांना आलाय यौवनाचा बहर
कोवळे कणिस टिपण्यास पक्ष्यांनी केलाय कहर
कोठूनशी आली वार्याची मंद मंद हलकिशी लहर
गंध पसरतोय घायाळ करतोय रात्रीचा प्रहर
तरूणाईच्या संगीतावर बासरीची ती मधूर धुन
बहरलेला गुलमोहोर मी पाहिलाय
तुझ्या गोड हसण्यातून
बरसलेला आषाढ मी पाहिलाय
तुझ्या अथक बोलण्यातून
बहकलेला मेघ मी पाहिलाय
तुझ्या पाठीवर सोडलेल्या मुक्त केसांतून
गरजणारा सागर मी ऐकलाय