क्लिओपात्रा

मी पुस्तक उघडलं आणि पानं फडफडवली. बघत होते मी काही पैसे ठेवलेले सापडत असतील तर. मी एक विशाल भिंत पार करून गेले आणि अंधारात चंद्रकोर उगवली होती. शंकरानेच धारण केली होती. एक सर्पही होता तिथे. पण शंकराच्या गळ्यात नव्हता. अथांग आणि शांत समुद्राच्या शेजारच्या खडकांवरून चालला होता तो. एका सर्पांनी भरलेल्या गुहेकडे चालला होता तो. तिथेच एक मध्यमवयीन सर्प सांगणार होता कहाणी क्लिओपात्रेला त्याने केलेल्या दंशांची आणि तिच्या गौर कायेवर त्याच्या दंशांमुळे उगवलेल्या विषाच्या निळ्या वर्तुळांची.... आणि मग तो मध्यमवयीन सर्प निघून जाणार होता अनंताच्या प्रवासाला.