हत्या

माननीय प्रशासक,

लहानपणी मामाच्या गावाला फावल्या वेळेत मी खिडकीपाशी बसायचो. समोर ट्रेनचा ट्रॅक होता. तासाभराने एखादी ट्रेन जायची. पण माझी दोन तास बसायचीही तयारी असायची. खिडकी ओलांडून कधी पलीकडे गेलो नाही. कारण तेव्हा माझे वय वर्षे फक्त सहा होते.

काही काही योगायोग विलक्षण असतात. एखादे गाणे ऐकावे आणि काही काळातच त्या गाण्यातल्या अर्थाची घटना खऱ्या आयुष्यात घडलेली ऐकायला मिळाली कि मन स्तिमित होते. परवा सहज लताजींनी गायलेले 'सामना' मधले "सख्या रे घायाळ मी हरिणी" ऐकत होतो. हे गाणे विलक्षण आहे. किंबहुना सामना चित्रपटच विलक्षण आहे. माझ्या जन्माच्या आधीचा चित्रपट. पण माझे भाग्य असे कि कसल्याश्या फेस्टिवल वगैरेच्या निमित्ताने पुण्यात अलका थियेटरच्या मोठ्या पडद्यावर मला हा चित्रपट एकदा पाहायला मिळाला होता. कदाचित तुमचा विश्वास बसणार नाही, पण हा चित्रपट थिएटरला पाहणे हा एक अप्रतिम अनुभव आहे. खरेच. एकच शब्द "अप्रतिम".