कोरोना चे तुमच्या जीवनावर परीणाम

कारणे काहीही असली तरी लॉक डाऊन संपून सर्व काही पूर्वी सारखे व्हावे ही (तुमची सोडून ) माझ्या सारख्या बऱ्याच जणांची इच्छा आहे.>>>>>

लाॅकडाऊन संपावं ही सगळ्यांचीच इच्छा आणि अर्थात माझी तर खुपच आहे उलट तुमच्यापेक्षा worst condition माझी आहे.. पण संक्रमण जोपर्यंत आटोक्यात येत नाही तोपर्यंत आपल्याला लाॅकडाऊनशिवाय पर्यायच नाही..माझं इतकंच म्हणणं आहे.. तुमचं तुम्ही ठरवा ह्या सगळ्या गोष्टींकडे कसं बघायचं ते... पोसिटीव्हीली बघाल तर इझी होईल..

And one more thing..इथं मी तुम्हाला टारगेट करत नाहीये किंवा ट्रोलही करत नाहीये..मी फक्त तुम्हाला रिअलटी आणि आता प्रायरेटी काय आहे..हे सांगण्याचा प्रयत्न केला..

बाकी..माझ्याकडून इथे फुलस्टाॅप. Take care and be remember that this shall too pass

अजय चव्हाण यांच्याशी सहमत आहे.
मी रुचा, भांडी घासताना ग्लव्हज वापरणं हा सगळ्यात सोप्पाउपाय आहे.
तुम्ही लिहिलेल्या परिस्थितीत कित्येक जणं आहेत आणि असतील पण सध्याच्या परिस्थितीत हाच उपाय बेस्ट आहे सगळ्यांच्याच आरोग्याकरता. आणि एवढ्या मोठ्या देशात तो कुणाला आवडेल तर कुणाला नावडेल. त्याला नाईलाज आहे.

नवऱ्याला सांगा भांडी घासायला... हा सोपा उपाय आहे...
जेवणात मदत न करणारे नवरे भांडीच घासतायत...

लाॅकडाऊन संपावं ही सगळ्यांचीच इच्छा आणि अर्थात माझी तर खुपच आहे उलट तुमच्यापेक्षा worst condition माझी आहे.. पण संक्रमण जोपर्यंत आटोक्यात येत नाही तोपर्यंत आपल्याला लाॅकडाऊनशिवाय पर्यायच नाही..माझं इतकंच म्हणणं आहे.. तुमचं तुम्ही ठरवा ह्या सगळ्या गोष्टींकडे कसं बघायचं ते... पोसिटीव्हीली बघाल तर इझी होईल..

And one more thing..इथं मी तुम्हाला टारगेट करत नाहीये किंवा ट्रोलही करत नाहीये..मी फक्त तुम्हाला रिअलटी आणि आता प्रायरेटी काय आहे..हे सांगण्याचा प्रयत्न केला..>>>

अगदी बरोबर लिहिलय.
आजारी , इम्युनिटी लो असलेले , कॅनसर वगैरे असलेल्यासारख्यांसाठी लॉक डाऊन अत्यंत महत्वाचा आहे. आणि वृद्ध लोकांकरीता सुद्धा.
लॉक डाऊन टप्प्याटप्प्याने उठवला पाहिजे वगैरे जरी वाटत असले तरी युरोप सारखी स्थिती होवू शकते. दुध /ग्रोसरी घरपोच होत आहे आमच्या भारतातील अगदी लहान गावांमध्ये सुद्धा. फेसबुकवर बर्‍याच सयंसेवी संस्था आहेत. पुण्याच माहित नाही पण मैत्रिणीची आई मुंबईला एकटी रहाते आणि तिला घरपोच ग्रोसरी मिळत आहे. आमच्या गावी सुद्धा आई वडीलांना फोनवर व्यवस्थित सामान मिळत आहे. इन्फॅक्ट आई वडील वेळेत फोन करतील न करतील म्हणुन मीच इथून फेसबुक मेसेंजर वरून ऑर्डर दिली फळांची. नातेवाईक जवळच आहेत पण स्वावलंबी असलेल चांगल म्हणुन.
भारतात खरच फार चांगली यंत्रणा राबवली आहे लोकांनी अस वाटल. अर्थात हे सगळ्या लोकांकडून ऐकून.

me_rucha, तुमच्या पोस्ट्स वाचून मला वाचू आनंदेवर डेडलाइन्स , प्रोजेक्ट यासारख्या टर्म्स नॉन आ य टी लोकांना कशा कळत असतील अशी कमेंट आठवली. ती तुमचीच होती का हे खात्री नव्हती. म्हणून जाऊन पाहिलं.
त्या कमेंटवर लोक रिअ‍ॅक्ट झाले तेव्हा तुम्ही अफेंड होऊन त्याबद्दल अनेक ठिकाणी लिहिलंत, वेगळा धागाही काढलात.
मुळात ती कमेंट इतरांना अफेन्सिव्ह वाटू शकते हे मात्र तुमच्या गावीही नव्हतं.

आताच्या तुमच्या पोस्ट्स वाचून तो सगळा पॅटर्न आठवला म्हणून इथे नोंदवलं.

यामुळे, मायबोलीवर जुने लोक लोक गँग अप करून नव्या आय डीला ट्रोल आणि टॉर्चर करतात असं काही तुम्हाला वाटून घ्यायचं असेल तर तो तुमचा चॉइस आहे.

इतर सगळ्यांना अवांतराबद्दल क्षमस्व.

धाग्याच्या विषयाला धरून - कोरोनाच्या काळात वृद्धांची अधिक काळजी घ्या असं सांगितलं आहे. त्यांना घरात अक्षरशः कोंडून टाकल्यासारखं होतं आहे. आणि त्यामुळे त्यांचं मानसिक स्वास्थ्य हरवत चाललं आहे, असं कोणाला दिसतंय का? स्वतःची काळजी अधिक आजूबाजूचं चित्र आणि दिसल्या तर कोरोनाबद्दलच्या बातम्या या सगळ्यांचा एकत्रित परिणाम.

माझ्या माहितीतल्या दोन अतिवृद्धांना यामुळे नैराश्य आणि anxiety यांचा त्रास होतो आहे.
(जुन्या टीव्ही मालिका पहा, हा उपाय यावर लागू पडलेला नाही). नातेवाईकांशी फोनवर बोलून त्यांच्या भावनांना आउटलेट मिळतंय. पण काळजी कमी होत नाही.

तरुण मुलांना सुद्धा, ज्यांनी नुकतेच शिक्षण चांगल्या नंबर ने संपवले आहे व नोकरीच्या शोधात आहेत, त्यांना करीअर सुरू होण्या आधी रिटायरमेंट फीलिन्ग आले आहे. मानसिक स्वास्थ्य सर्वांचेच दोलायमान परिस्थितीत आहे. आता नव्या नोकर्‍या कधी उपलब्ध होतील. किंवा उच्च शिक्ष णा साठी काय करायचे मुळात आपल्या स्किल ला मागणी राहील का असे प्रश्न पडून नवी पीढी चिंतेत पडली आहे.

आज पासून महाराष्ट्रात लॉक डाउन पार्शली उघडत आहेत. पण सर्व आरोग्य विषयक संकेत पाळूनच.

रुचा हात खराब होत असतील तर साबण किंवा राख न वापरता लिक्वि ड जेल वापरून बघा.

घरी धुणी भांडी केर पोछा, व स्वयंपाक हे मी कायमच करत आले आहे सात आठ वर्शे. आता मोलकर णीची काय गरज असे वाटते. पण तीन तीन बाया हाताशी. एक चालक असे मिसेस पार्क टाइप लाइ फ स्टाइल असेल तर लॉक डाउन मध्ये खुपच मेहनत करावी लागली असेल अश्या स्त्रियांना. कामाची व सर्व हाताशी नसल्याची सवय नव्याने करून घ्यावी लागेल. बेटर धिस दॅन करोना. आय सपोज.

अजय यांनी किती व्यवस्थित समजावलं आहे. ते बहुतेक लॉक डाऊन झाल्यावर होणाऱ्या त्रासाबद्दल आणि एकटेपणा बद्दल धागा काढणारे आयडी आहेत. पण किती सांभाळून घेतलंय त्यांनी स्वतः ला, दोन नव्या रेसिपी साग्रसंगीत करुन त्या इथे पोस्ट केल्या. शेवटी त्रास ज्याचा त्यालाच काढायचा आहे. आणि आनंदी पण सेल्फ help नी सध्याच्या परिस्थितीत शक्य आहे. हाताला रात्री झोपण्यापूर्वी खोबरेल तेल चोळून झोपला तर मऊ होतील.

हो अजयचे कौतुक आहे. समोरून कितीही डिवचणारे प्रतिसाद आले तरी गड्याने संयम सोडला नाही....

यानिमित्ताने घरातल्या सगळ्यांना घरातली सगळी कामे करायची सवय लावता येईल . पुढे ती टिकवणेही तितकेच महत्त्वाचे.

मी सध्या Ph.D. चा अंतिम टप्प्यात असल्याने (फेलोशिप जुलैअखेर संपणार) आणि मला teaching क्षेत्रात जाण्याची इच्छा आहे म्हणून फेब्रुवारीमध्ये काही विद्यापीठांत तत्संबंधित जागांसाठी apply केलं होत. Lockdown सुरु व्हायच्या काही दिवसांआधी दोन ठिकाणी प्राथमिक स्तरावरच्या मुलाखतीही झाल्या. मात्र आता जगभरातील परिस्थिती बघता माझ्या सगळ्या आशा धूसर झाल्या आहेत. माझी Ph.D. Epidemiology मध्ये असल्याने आणि सध्या COVID-19 चा वाढता प्रादुर्भाव बघता वर्गात जे काही शिकलो आणि पुस्तकांमध्ये वाचले त्याचे जणू प्रात्यक्षिकच भेटत आहे.
ह्यादरम्यान जमेची बाजू म्हणजे आम्ही सगळे बहिणीकडे नवी मुंबईमध्ये एकत्र आहोत. माझे पासष्टीपर आईबाबा नागपुरात व बहिण नवी मुंबईत राहते. तिचे ४ महिन्यापूर्वी बाळंतपण झाल्याने तेव्हापासून आईबाबा इकडे आले. मी देवनार - गोवंडीला राहत असून अधूनमधून तिच्याकडे जात असे. महाराष्ट्र सरकारने lockdown पूर्वीच गर्दीची ठिकाणे बंद केल्याने institute ला सुट्टी भेटली आणि मी तिच्याकडे आलो. अन्यथा सर्वांचे अनुभव वाचून हृदयाचा ठोका चुकतो पण आपण आईबाबांसोबत असल्याने जरा बर वाटत.

छान लिहलेय सगळ्यांनी! कामाची सवय नसल्याने व तसंही डिप्रेसिंग वातावरण आहे त्यामुळे तुझा त्रागा समजू शकतो. तू सध्या काय काय केलं लिही बरे इथे....

राहुल, तुम्ही शिकलात त्यातलं सामान्य लोकांना समजेल असं इथे स्वतंत्र धागा काढून लिहिता आलं तर पहा

<< Epidemiology >>
----- छान विषय. आज सर्वांनाच त्याचे महत्व आहे.

राहुल, तुम्ही शिकलात त्यातलं सामान्य लोकांना समजेल असं इथे स्वतंत्र धागा काढून लिहिता आलं तर पहा ---- नक्कीच

धन्यवाद राजसी आणि च्रप्स...

अजय यांनी किती व्यवस्थित समजावलं आहे. ते बहुतेक लॉक डाऊन झाल्यावर होणाऱ्या त्रासाबद्दल आणि एकटेपणा बद्दल धागा काढणारे आयडी आहेत. पण किती सांभाळून घेतलंय त्यांनी स्वतः ला, >>> अगदी अगदी!
कामकाज जास्त पडते त्यापेक्षा करोनामुळे वाढणार्‍या रुग्णसंख्याचे प्रमाण लक्षात घेणे जास्त आवश्यक आहे.

Hang in there Ajay we are with you virtually.

कोरोनाच्या काळात वृद्धांची अधिक काळजी घ्या असं सांगितलं आहे. त्यांना घरात अक्षरशः कोंडून टाकल्यासारखं होतं आहे. >> वडिलांना याचा जाच होता आहे. भाऊ दूर पुण्यात आणि मी अमेरिकेत याची काळजी करत बसतात. एरवी रोज फोन करायचे नाही आता अचानक करायला लागले आहेत. मुलगा त्यांना आमच्याकडे किती रुग्ण संख्या सांगायला लागला की खाणाखुणा करून गप्प केले. ओरडले सुद्धा नंतर . आईला घरी बसायचा जाच होत नाही. किराणा वगैरे मिळतो आहे घरपोच. माझ्या तिथल्या मैत्रिणी आवर्जून अशी माहिती पुरवतात. आज पहिला रुग्ण आढळला आहे तिथे . आई विष्णू सहस्त्रनाम शिकत आहे आणि वडील राज कपूर चे सिनेमे तुनळी वर बघून वेळ घालवतात. पुस्तके ही भरपूर वाचतात दोघेही )
माझ्या सासू सासर्यानी मात्र खूप छान manage केले आहे. सासरे स्वतःसरकारी retired doctor / surgeon आहेत. त्यामुळे त्यांना याचे गांभीर्य आहे. आम्ही जे जे online शक्य होते ते आधी पासून करत होतो. काही सुविधा बंद झाल्याने मात्र शेजार्यांची मदत घ्यावी लागली. त्यांना फायर स्टीक घेऊन दिली होती. ते जुने मराठी नाटक, सिनेमे , travel show बघतात. सगळ्यांंशी विडीओ चाट करतात. ते तरुणपणी इतके राबले आहेत हा मोकळा वेळ त्यांना आवडत आहे म्हणाले. त्यांचे सख्खे लहान भाऊ व जावाई doctor आहेत. आणि ते रोज बाहेर काम करतात. पण यांनी मन शांत ठेवले आहे. रोज stretching वगैरे नियमित करतात. मला उत्साहाने सांगत असतात. मी पण त्यांना आवर्जून विडीओ पाठवते. ( Travel shows and other) ....पैसे त्यांनी काढून आणले होते. किराणा आणून ठेवला/मागवला होता.
ते दोघेही80+ आहेत. पण आम्हाला कमीतकमी काळजी वाटावी असे वागतात. शेजारच्या लोकांशी खूप छान संबंध आहेत. ( त्यांच्या मुलांना चांगले मार्क पडले की बक्षीस वगैरे).
माझ्या नणंद बाई डहाणूत आहे आम्ही इथे . पण माझा भाऊ पुण्यात आहे . त्याचा आधार आहे लागले तर. यासगळ्या मुळे मुख्य म्हणजे त्यांच्या सकारात्मक व्रुत्ती आणि योग्य दक्षतेमुळे काळजी बरीच कमी आहे.

इव्हेन्च्युअली बहुतेक जणांना होणार आहेच कोरोना... प्रश्न इतकाच आहे कि आपला नंबर कधी?

कोरोनाचे माझ्या जीवनावर काय परिणाम झाले? धाग्याचा विषय योग्य आहे आणि सुरुवातीपासुन वाचते पण आहे. कोरोनाचा संसर्ग वाढल्याने मुलीला युनिव्हर्सिटीतुन लवकर परत यावं लागलं. कॉलेज आणो होस्टेलची भरलेली फी वाया गेली पण ती सुखरूप घरी आली ह्याचा आनंद आणि ग्राटिट्युड खुपच जास्त आहे. ती निघायच्या आधीचा एक आठवडा आणि आल्यानंतरचे 2 असे तीन आठवडे खूप जास्त टेन्शनमध्ये गेले माझे. पण देवकृपेनी सगळं नीट पार पडलं. मी नोकरी करत नाही पण व्हॉलेंटीअर काम थोडाफार करते, एक कोर्स पण करायचा होता, पैसे भरले होते पण आदल्या दिवशी कॅन्सल झाला. 2020 मध्ये केलेल्या प्लांनिंगपैकी काहीच झालेलं नाहीये उलट वेगळेच चॅलेंज समोर येत आहेत. मुलीचे अनेक मित्र मैत्रिणी वेगवेगळ्या देशांमध्ये अडकले आहेत. लहानपणापासुन त्यांना बघितलं असल्याने त्यांची काळजी वाटते. पालकांसाठी तर खुपच कठीण आहे. आधी मेमध्ये हि मुलं घरी जाऊ शकतील असं वाटलं होत पण इथे आता 1 जुनपर्यंत लोकडाऊन आहे, सो तेही कठीण आहे. शाळा ऑनलाईन सुरु झाली आहे पण हे मोराल किती दिवस टिकेल माहिती नाही. देवकृपेनी देशातले सगळे कुटुंबीय छान आहेत आणि मॅनेज पण उत्तम करत आहेत तरी सुद्धा आता बास असं झालं आहे. भारतात कधी जाता येईल ह्या विचारानी काळजी वाटते. एकूण परिस्थिती गंभीर आहे. मेडिटेशन, पॉसिटीव्ह थिंकिंग आणि प्रेयिंग चालू आहेच पण तरीही आता हे सगळं लवकर संपावे असे वाटते आहे. त्यात आज अभिज्ञ आनंदचा व्हिडीओ बघितला आणि अजूनच टेन्शन वाढलयं. काहीतरी जादु होऊन हे सगळं संपेल काय?

आभा, आपण किती दिवस lockdown मध्ये आहात? आमच्यापेकशा जास्त असाल तर आम्ही तुमच्याकडून प्रेरणा घेतो. आमचे जास्त दिवस झाले असतील तर आम्ही भारतातले भारतीय जर manage करत असू तर आपल्यला पण जमेलच.
मला bore झाला तर मी सरळ झोप काढते
लवकर हे सगळं संपायला हवं यात काही वादच नाहीये पण lockdown संपलं तरी मला वाटत नाही आपण before march carefeee mindspace मध्ये जाऊ शकू.
आपण सगळं5 एकाच बोटीत आहोत

Hang in there Ajay we are with you virtually.

Thank you Ama.. virtually का होईना कुणी सोबत आहे हीच भावना सकारत्मककडे नेते .मायबोलीवरचे सदस्य हे घरातल्यासारखेच आहेत..म्हणूनच फार काळ मला दुर राहता आलं नाही..

कोण आहे हा राजसी. च्रप्स तुम्ही असं नकारात्मक का बोलत आहात. भारतात जर समूह संसर्ग सुरु झाला तर काय होईल याची कल्पना करवत नाही. काहीतरी जादू झाली पाहिजे मग ती कुठल्याही स्वरूपात का असेना. एखादी लस, प्रार्थना काहीही असू दे पण हा भयानक काळ लवकर सरला पाहिजे. लोक वेगवेगळ्या साधनांनी मन रमवत आहेत पण प्रत्येकाला खोल आत मनात प्रचंड काळजी आहे की हे कधी संपणार. ज्या लोकांचे हातावर पोट आहे त्यांचा तर विचारही करवत नाही.

तो करन सिंग ग्रोवर आहे ..

अनेक घटना वाचल्या, बघितल्या आणि ऐकल्या... कुणी १०००- २८०० किमी प्रवास केला (पायी + वहानाने किंवा सायकलीने) आणि आपल्या घरापर्यंत सुखरुप पोहोचले. छान.

कोटा, राजस्थान मधे स्पर्धा (IAS, IPS, IIT, JEE) परिक्षांची तयारी करणार्‍या हजारो इच्छुकांना त्यांच्या घरी नेण्यासाठी त्यांच्या राज्य सरकारने खास बस व्यावस्था केली होती. या बस गाड्या आधी निर्जंतुक केल्या होत्या... कारण या मधे समाजातल्या श्रीमंतांची, उच्च वर्तुळांत काम करणार्‍यांची मुले होती. काळजी तर घ्यायलाच हवी. छान.

यात्रेला गेलेल्या आणि मग अचानक "अडकलेल्या" १८०० भाविकांना घरी जाण्यासाठी त्यांच्या राज्य सरकारांनी पण अशाच लक्झरी बसेस पाठवल्या... छान.

घरी सुखरुप पोहोचलेल्या सर्व लोकांचे अभिनंदन... खूप छान वाटले.

पण सर्वच लोकांना घरी जाणे शक्य झालेले नाही, घरपर्यंत पोहोचणे शक्य झाले नाही.... सुरत मधे कामगार लोकांना रस्त्यावर यावे लागले तसेच मुंबईमधे बांद्रा येथे अनेकांनी घरी जाण्यासाठी गर्दी केली होती. यांच्या साठी नक्कीच वाईट वाटले.

काही लोकांनी घराकडे जाण्यासाठी पायी चालण्याचा निर्णय घेतला... अशाच एका घटनेत एका बारा वर्षाच्या चिमुरडीला आपले प्राण गमवावे लागले. आई-वडिलांसोबत शेतात काम करण्यासाठी गेलेल्या या लहानगीने (आणि तिच्या पालकांनी) घराकडे जाण्यासाठी पायी चालण्याचा निर्णय घेतला. १००-१२० कि. मी. चे अंतर होते... आणि गावाच्या अगदी ११ कि, मी जवळ आलेली असतांना...

https://timesofindia.indiatimes.com/india/12-year-old-dies-after-walking...

या १२ वर्षाच्या चिमुरडीची गोष्ट वाचल्यावर यातना झाल्या, अनेक प्रश्न पुढे येतात...

किती भिन्न न्याय? कोटा मधे गलेलड्ढ पैसे देऊन शिकत असलेल्या मुलांना किंवा यात्रेत अडकलेल्या भाविकांना सोडवण्यासाठी हजारो कि.मी अंतरावरुन बसेस पुरविल्या जातात... पण १२ वर्षांच्या चिमुरडीला १०० कि. मी. अंतर, भर उन्हात, पायी चालावे लागावे ?
गरिब असणे हा गुन्हा आहे का? गरिब आई - वडिलांच्या पोटी जन्म घेणे हा गुन्हा आहे का ? गरिब आई- वडिलांना मुलांना जन्म देण्याचा हक्क आहे का?

आर्थिक दृष्टीने गरिब असलेल्या आणि भुके कांगाल लोकांची काळजी कुणालाही नाही... हे करोनामुळे शिकायला मिळाले.

माझ्या व्यक्तीगत आयुष्यात अनेक वेळा अनावश्यक हात " स्वच्छ " धुण्याचा प्रकार वाढला आहे... बाहेरुन आणलेल्या सर्व वस्तू खाद्यपदार्थ पुन्हा पुन्हा साबणाच्या पाण्या मधे स्वच्छ करुन घेण्याचा प्रकार वाढला आहे. किती वेळा?

विज्ञान आणि विज्ञावादी दृष्टीकोन अंगिकारल्यास आपण करोनावर यशस्वी मात करु यावर विश्वास आहे.

आर्थिक दृष्टीने गरिब असलेल्या आणि भुके कांगाल लोकांची काळजी कुणालाही नाही... हे करोनामुळे शिकायला मिळाले>>>>> मानसशास्त्रीय प्रयोग आठवला. एका मुलीला चांगले कपडे घालून रहदारीच्या चौकात उभे केले एकटीला. ती बावचळलेली होती. तिला कित्येक जणांनी हरवलेली आहेस का? घरी सोडू का विचारले? त्याच मुलीला फाटके कपडे घालून त्याच चौकात उभं केलं एक्कानीही तिला काहीही विचारलं नाही. ..... हाच जगाचा न्याय आहे वाटतं....

Uday - kharach waiit watle post wachun...