Submitted by प्रतिक सोमवंशी on 28 May, 2019 - 13:14
या वांझोट्या रात्रीला, कधी चंद्र जन्म देतो
कधी चांदणे सुखाचे, कधी अंधार मर्म देतो
मी पाहिले अंतरीचे, प्रताप कोवळे होते
जो येतो काळजीने, नेहमी तोच दम देतो
तू यातना पाहत होती, मी फुले मोजत होतो
ना भाव भावनांचे झाले, मी विकत कर्म देतो
खूप लावून झाले आमचेच प्रेत टांगणीला
एक थेंबही रक्ताचा काळजावर वर्म देतो
शून्यच नाही उरले आता हिशोब मांडताना
‛प्रति’ आकडे तुम्हाला कधी सम कधी विषम देतो
©प्रतिक सोमवंशी
शब्दखुणा:
Groups audience:
Group content visibility:
Public - accessible to all site users
शेअर करा
मस्त आहे कविता
मस्त आहे कविता
झकास !! मस्त !!
झकास !! मस्त !!
वाह! छानच!!
वाह! छानच!!