शोखियोंमें घोला जाये फूलों का शबाब...

८) आ चल के तुझे मैं लेके चलुं एक ऐसे गगन के तले हे किशोरचे गाणे पण एकदम शांत आहे.
रफीचे एप्रिल फूल बनाया, तलतचे आहा रिम्झिमके ये प्यारे प्यारे गीत मुकेशचे प्यार हुवा इकरार हुवा. सुंदर गीते अपवादात्मक सुंदर.

फक्त शम्मीच नाही... जॉय मुखर्जी... राजिंदर कुमार.. देव आनंद ... शशी कपूर .. बच्चन आणि अनेक जण + रफी..

छान लेख, पहिल्यांदा कळले असे गाणे आहे, जुनी गाणी जास्त ऐकत नाही. पण इथले प्रतिसाद वाचुन इच्छा होतेय.
अमा अन चरप्स यांचे प्रतिसाद आवडले, अमांचे जास्त☺️

मुकेशचे प्यार हुवा इकरार हुवा.
मन्ना डे

मन्ना दे इतका व्हर्सटाईल आणि उत्तम रेंज असणारा गायक दुसरा नसेल....अफाट रेंज वाली गाणी...
चलत मुसाफिर मोह लिया रे
लागा चुनरी मे दाग
एक चतुर नार
पूछो ना कैसे मैने रेन
जिंदगी कैसी हैं पहेली
ए मेरी जोहराजबी
ये रात भिगी भिगी
आज सनम मधुर चांदणी मे
चुनरी संभाल गोरी.. उडी उडी जाय रे...

अतुल ठाकूर +

चांद सी मेहबुबा
किसी कि मुस्कुराहतो पे
ओ मेहबुबा... ओ मेहबुबा..
वो चांद खिला वो तारे हसे..
मेरा जुता है जपानी
मेरे मन कि गंगा
अँड माय फेव्ह - सुहाना सफर और ये मौसम हसीन..

+ lots

वाह अमा (आणि अतुल ठाकूर), माहौल जमा दिया इधरकू!...
अर्थात लता समर्थ आहेच, लग जा गले, रसिक बलमा इतर कुणी म्हणू नये हे मान्यच! पण अनेक गाणी अशी आहेत की तिथे तिथे त्या त्या गायिकेचा आवाज अगदी शोभून दिसला. काही जणी अगदी वन-साँग वंडर ठरल्या तरी उदा: जाने क्या तूने कही मध्ये गीता दत्त, तुम्हे हो ना हो मध्ये रूना लैला, ये मौसम रंगीन समा मध्ये सुमन कल्याणपूर, बिडी जलाईले मध्ये सुनिधी, आधा इष्क आधा है मध्ये श्रेया, दिल है छोटासा मध्ये मिन्मिनी... करोगे याद तो, हर बात याद आएगी.

हा धागा पिताश्रीना वाचायला देतो.
त्यांच्या (आणि माझ्याही) ज्ञानात भर पडेल...
थँक्स everyone!!!!!

किशोर कुमारचे दर्दभरे गीत हवे असेल तर 'चिंगारी कोई भडके' सगळ्यांत डेंजर बरं!... हमसे मत पूछो कैसे मंदिर टूटा सपनोंका, लोगोंकी बात नहीं है ये किस्सा है अपनोंका..... अजय देवगण जेव्हा "हम दिल दे चुके" मध्ये ऐश्वर्याला भेटायला जातो आणि त्याला गायला सांगतात. तिथे 'चिंगारी' चा इतका कॉमिक उपयोग फक्त भन्साळीच करू जाणे. बाकी पामर 'चिंगारी ऐकून' ब्रेकप साँग ब्रेकप साँग करत भटकणार...

मला 'मेरे नैना सावन भादो' जास्त आवडतं. चिंगारी दोन नंबरवर.

दर्द म्हटले की मला हकिकत मधले रफीचे "मै ये सोच कर उसके दर से उठा था" आठवते. आणि अंगावर शहारे आणणारे ते ६२ च्या चीन युद्धाचे वातावरण आणि आपल्या सैनिकांची परवड. हे गाणे खुप अंगावर येते. खचवून टाकणारे दु:ख आहे ते.>>>>

खरेच.... अगदी हुरहूर लावणारे दर्दभरे गाणे, रफीचा रेंगाळत, ती थांबवेल या आशेतली निराश पावले उचलणारा आवाज आणि त्या पावलांना मागून पुढून लिपटत जाणारे व्हाइलिनचे दुःखी सूर...

आणि त्यातला अभिनय सुद्धा तितकाच सुरेख आहे... गाण्याचे स्वर कानावर येताच संजय खान बँकर मधून बाहेर येतो आणि सुधीरला बघताच उसासा सोडतो... हाय हाय

मस्त लेख. हे गाणं पण फार आवडतं आहे. अमांचा प्रतिसाद फार आवडला. लतादीदी बद्दल जे लिहीलं ते तंतोतंत खरंय. स्त्री च्या हरेक प्रकारच्या भावना गाण्यात उतरवणे तिच एक करू जाणे. यात मला ' कितनी अकेली' हे गाणं आठवलं. प्रचंड सुंदर गाणं आहे पण काहीसं अंडररेट राहिलय. याबद्दल गाण्याबद्दल ही जमलं तर नक्की लिहा अतुलजी. वाचायला आवडेल.

सगळेच प्रतिसाद छान आहेत. अमा यांचे विशेष आवडले.

मुकेशची आनंदी मूडमधली गाणी अनेक आहेत >>>> फारच छान लिस्ट दिलीत.

मै शायर बदनाम पण खूप छान गायलें आहे, दर्दभरे गाण्यामध्ये

गीता दत्त वन सॉंग वंडर?
काहीही.

श्रेया घोषाल वन सॉंग वंडर ??
ऑब्जेक्शन माय लॉर्ड...

नका रे लिस्ट द्यायला लावू... किती टायीपणार...

मस्त लेख, आवडतं गाणं आणि उत्तम प्रतिसाद...
आय ऑबजेक्ट टु गीता दत्त वन सॉंग वंडर. .>>+11111
पुण्यात डेक्कन वर शिंदे भोसले आरकेड मध्ये एक दर्दी दुकानवाला एसकलूजीव सीडीज विकत असे. म्हणजे लता तर लताचीच उत्तम दुर्मिळ गाणी , आशा तर फक्त आशाचीच, गीता तर फक्त गीता, हेमंत कुमार, मन्ना डे, गुलजार, देव आनन्द, किशोर, रफी, मुकेश, एस डी, आर डी ... किती तरी सीडीज घेतल्या आहेत ह्याच्या कडून.

हे गाणं आधीच आवडतं त्यात इतकं उत्तम रसग्रहण आणि त्यावर उत्तमोत्तम प्रतिसाद. दुधात साखर आणि त्यात केशर. अमा, सगळेच प्रतिसाद सुंदर आहेत. च्रप्स यांचेही आणि बहुतेक सर्वांचेच.
मला रफीचं दीवाना हुआ बादल अतिशय आवडतं. गाण्याच्या शब्दसुरांतून भावना कश्या व्यक्त कराव्यात याचे उत्तम उदाहरण. ली प्यार ने अंगडाई म्हणताना खरोखर हात वर करून आळोखेपिळोखे देत शरीराला एक नाजुक हेलकावा दिल्यासारखे वाटते. रफीसाहेबांची गाणी आवडतातच. मुकेश अनेक वेळा एकसुरी वाटतात. आवाज फिरत नाही असे वाटते. किंचित नाकी आवाजामुळे आपोआपच गाण्यात दर्द उतरतो की काय असे वाटते. अर्थात काही उत्तम गाणी आहेतच. त्यातलं एक कहीं दूर जब दिन ढल जाये. ओ मेहबूबा सुद्धा छान. ओह रे ताल मिले नदीके जल में ऐकायला छानच वाटतं. पण चालीबरहुकूम गायल्यासारखं. स्वत:चं काही ओतलंय असं वाटत नाही.
किशोरकुमार आणि मन्ना डे खूपच वर्सटाइल. रातकली जब ख्वाब में आई आवडतं आणि चलती का नाम गाडीची सगळीच गाणी. इतरही खूप. गाता रहे मेरा दिल मधलं अबॅंडन पाहावं. किशोर नेहमीच मुक्तपणे गायचा. सचिनदांची खूप कमी गाणी आहेत. पण सुजातामधलं सुन मेरे बंधू रे आणि बंदिनीमधलं मेरे साजन है उस पार किती खुल्या आवाजात गायलंय. अर्थात ही नायकाची गाणी नाहीयत. त्यामुळे जानपदगीताला साजेसा आवाज आणखीनच खुलला आहे. मन्ना डेंचीसुद्धा अनेक आहेत. वर याद्या दिल्याच आहेत काहींनी. किस ने चिलमन से मारा नजारा हे आणखी एक.

हा धागा आणि प्रतिसाद वाचुन धक्क्यावर धक्के बसले आहेत.अगदि पुरुष गायकांची रेंज एकाच ठेवणीत ठेवण्यापासुन ते सुमन कल्याणपूर सारख्या ताकदिच्या आणि वर्सटायल गायीकेला वनसाँग वंडर म्हणण्या इतपत. आणि शेवटि या गाण्यातल्या देवसाब आणि वहिदा रेहमान या जोडिला न ओळखणे इज लाइक दि स्ट्रॉ दॅट ब्रोक कॅमल्स बॅक... :तेथे कर माझे जुळती:

>>दिल खोलून गाणं असं फारसं दिसत नाही.<<
नि:शब्द. अगणित गाणी आहेत, लताबाईंची सगळीच गाणी म्हटलं तरी वावगं ठरणार नाहि. उदाहरणादाखल परख या चित्रपटातलं खमाज रागावरचं हे गाणं. या गाण्याच्या चित्रीकरणाच्या वेळेस कृत्रीम पाउस पाडायला लागला नसावा, इतकि आर्तता आणि आद्रता भरलेली आहे...

हे अबॅंडन मला लतादीदींमधे नाही आढळत. (खा आता मार!) त्यांच्या सुराबद्दल, आवाजाच्या गोडव्याबद्दल, फिरतीबद्दल जितकं बोलावं तितकं थोडं. पण गाण्यात मनमोकळेपणा, दिल खोलून गाणं असं फारसं दिसत नाही. पण त्यावेळची पद्धतच तशी असावी. दोन्ही खांद्यावर घट्ट पदर घेऊन स्वत:ला जखडून टाकावं असं नायिकांनी वागणं आणि तसंच गाणं. मोकळं गाणं आणि मोकळा, थोडासा बिनधास्त अभिनय म्हणजे वॅंपगिरीच. अपवाद गीताबालीचा. पण असं म्हणावं तर मुबारक बेगम होत्याच की कभी तनहाइयों मे हमारी याद आयेगी मध्ये दु:खाने आक्रंदत शाप देणाऱ्या. लताबाईंचीही आहेत अनेक गाणी, मैं हूं जोधपुर की जुगनी सारखी. किंवा चले आओ चले आओ तकाजा है निगाहों का किंवा यह दिल और उनकी निगाहों के साये मधला मोकळेपणा. आहेत तशी खूप पण पाच हजारहून अधिक गाण्यांमधे प्रमाण कमीच. गाणं ऐकायला खूप सुरेख, एकही नको असलेला स्वर नाही, पण शब्दाशब्दातून भावना ओसंडतेय आणि स्वरातून मात्र नाही. म्हणजे कोरडेपणा आहे असंही नाही. उलट स्वर मधाळ, सहज तीन्ही सप्तके गाठणारा,पुरेसा तीव्रही, घनगंभीरही, तरी अलिप्त. सुरमायेचा सर्व पसारा आणि सप्तरंगी मोरपिसारा आपल्यासमोर मांडूनही नामानिराळा. सम्राज्नीच त्या. त्यांनी असंच असावं. ते त्यांनाच शोभतं. हे म्हणजे म्हटलं तर अलंकार, म्हटलं तर उणीव.

आय ऑबजेक्ट टु गीता दत्त वन सॉंग वंडर... >> ऑब्जेक्शन ओव्हररूल्ड बरं! आता इथे "मेरे काबिल दोस्तने जिस तरह से पूरी तवज्जू बिना" वगैरे म्हणून घ्यायला आहे चान्स खरा पण मुद्द्यावर राहू.
मूळ पोस्टचा मुद्दा - अनेक गाणी अशी आहेत की तिथे तिथे त्या त्या गायिकेचा आवाज अगदी शोभून दिसला. यादीमधल्या काही जणी हिंदी सिनेमात फार गायल्या नाहीत उदा मिन्मिनी, व रूना लैला. दक्षिणेत आणि बांगलादेशात आहे प्रसिद्ध पण हिंदी सिनेमात फार गायल्या नाहीत तरी त्या त्या गाण्यात आवडल्या. ती गाणी लता, आशा ह्यांनी म्हणायला हवी होती असे कधी वाटले नाही इतक्या चपखल वाटल्या. अशीच एक स्नेहा पंत म्हणून गायिका गोलमाल मध्ये गाऊन गेली "आगे पीछे डोलते हो भवरों की तरह". ती गोलमाल सिरीज मला फारशी प्रिय नाही. परेश रावल-सुश्मिता मुखर्जी यांची रोमँटीक इमेजही नाही. पण एकूणच त्या गाण्याची भट्टी अशी काही जमली आहे की कायम हसू येतं....