शोखियोंमें घोला जाये फूलों का शबाब...

वहिदा.. माझी फेव्ह हिरोऊन

माझे पण फेवरिट गाणे. अत्तर शास्त्रा मध्ये फ्लोरल बुके नावाचा एक प्रकार असतो अत्तरांचा म्हणजे वास घेतला की अनेक सुवासिक फुलांचा घमघमाट येतो. व मन प्रसन्न प्रसन्न होउन जाते. तसे एस डी ने ह्या गाण्यात सर्व प्रस्न्न करणारे सुर एक जब्रदस्त कंपोझिशन मध्ये एकत्र आणले आहेत. त्यात लता व किशोर. किशोर असल्याने एक प्रकारचा अवखळ व बेदरकार पणा आहे. तुम्ही बघा रिलेशन शिप सुरुवातीची मस्ती खोर गाणी किशोरची छान असतात. कमिट मेंट झाली की जो गोड्वा आहे त्या फेज मधली रफीची बेस्ट गाणी आहेत. वियोग किंवा ब्रेक अप झाला कि अनुक्रमे तलत. ( जेन्युइन ग्री फ तरल दु:ख ) मन्ना डे( कमिंग टु टर्म्स विथ लाइफ) मुकेश ( अगदी कलेजा फाडु दु:ख व कायमचा वियोग. अशी गाण्यांची रचना बेस्ट उतरते. स्त्रियेची मनःस्थिती दाखवायला लता एकटीच समर्थ आहे.

ह्या गाण्यात वाद्य वृन्द पण मस्त वापरला आहे. हसता हु वा मौसमहो लाइनच्या नंतर एक बारका सतार चा पीस एक दम सुरेख आहे. वहिदा एकदम सुंदर हैद्राबादी ब्यु टी. मचाणाव र एका अंगावर पहुडलेली असताना तिचे नाक जरुर बघा. आताचा कोण ताही प्लास्टिक सर्जन असे ना क देउ शकणार नाही.

अहो आणी लाल रंग हे पॅशन चे प्रतीक आहे. जीवने च्छेचे, प्रेमाचे. फक्त तो ड्रेस खूपच टाइट आहे. व हील्स!!! घालुन शेतात पळायचे काम आपल्य हिंदी हिरविणीच करु जाणे.

ह्याचे शुटिंग कोल्हापुरातल्या एका शेतात झाले म्हणे

लेख आवडला.

अमांचे निरिक्षण रोचक आणि अचूक

अमा

हे वाचून आज यू ट्युब वर बघितले.
सध्या टीव्ही चॅनेल वर काही ही नवीन नसल्याने यू ट्युब टीव्ही स्क्रीन वर दिसण्याच्या सुविधेचा खूपच मोठा फायदा होत आहे.
वर लिहिलेलं अक्षरन अक्षर पटलं. हे माझं पण खूप आवडतं गाण आहे.

छान लेख! गाणं आवडतं आहेच. बरीचशी जुनी गाणी ऐकूनच माहिती असतात त्यातलच हे एक.
अमा, लाजवाब प्रतिसाद!

मस्त नेहमीप्रमाणे!
अमा, तुमचाही प्रतिसाद आवडला.
यातली सगळीच गाणी सुंदर आहेत. फूलों के रंग से हे गाणं तर मला प्रचंड आवडतं. पण ते बघितल्यावर अक्षरशः पश्चात्ताप झाला होता. शोखियों में ची ओळख थोडी उशिरा झाली. इतकं गोड गाणं आहे हे! काव्यही सुंदर आहे दोन्ही गाण्यांचं.

अतुलदा, माझसुद्धा हे आवडतं गाण.. पण
हिरो- हिरोईन्सची नाव आज कळाली..

अमा, सुंदर प्रतिसाद..

हे माझेही आवडते गाणे , तिचा तो लाल ड्रेस काय सुंदर दिसायची आणि हावभाव मस्तच. तिच्या चेहऱ्यावर हुशारीची आणि आत्मविश्वासाची एक झाक आहे त्यामुळे ती अधिकच आकर्षक वाटायची.
गाणे अत्यंत रोमँटिक गाण्यापैकी एक...अवीट गोडवा असलेले आणि रिफ्रेशींग.
लेख आवडला .
असेच
तेरे मेरे सपने अब एक रंग है
जहां भी ले जाये रांहे हम संग है
-गाईड यावरही लेख येऊ द्या.

वाचायला सुरवात केल्यावर पहिले वाक्यच इतके आवडले की पुढचा लेख अगदी अक्षर न अक्षर पटला.... प्रेमपूजारीची गाणी फक्त परत परत ऐकायची.. एकदा पाहिली तरी मानसिक शीण येतो. त्यामुळे हे गाणे पाहिल्याचे आठवतच नव्हते. आता बघितले आणि लाल रंगाचा तागा बहुतेक नको म्हणून टाकून दिला व याने उचलला असेच वाटले तो रंग बघून....

रंगीला रे..... गाण्यात वहिदाला इतक्या विचित्र स्टेप्स दिल्यात की आपल्यालाच बघून अवघडल्यासारखे वाटते... खरेच गोल्डी मायनस देव म्हणजे खड्ड्यात घातलेल्या अनेकोनेक उत्तम संधी. प्रेमपुजारीची गाण्यातील एसडीचा अफलातून ऑर्केस्ट्रा ऐकताना माझ्या डोळ्यासमोर 'पिया तोसे...' ची भव्यता दिसत राहते.... आणि ती जादू परत परत बघायला मिळायची संधी देवने आपल्यापासून हिरावली याचे वाईट वाटत राहते.

अमा, तुमचे निरीक्षण आवडले. लता ती लताच... कितीही टीका केली तरी त्या तोडीची गुणवत्ता कोणाच्याही अंगी कधीही नव्हती.

प्रेमपूजारीची गाणी फक्त परत परत ऐकायची.. एकदा पाहिली तरी मानसिक शीण येतो.
>>> अरे पण का? शोखियों चे पिक्चरायझेशन मस्तय की ... लाल लाल मस्त वाटतेय..
आणि वहिदा ऊस खातेय... अल्लड तरुणी ...

ते असं अस्तंय. की दोन लोक प्रेमी असतात. त्यांच्या मनात शरीरात पॅशन प्रेम धडाडुन असते पण बाहेरची परिस्थिती एकदम बेकार कोरडी असते. तुम्ही केव्हाबी बघा प्रेमगीता मध्ये कधी कधीच बहार हिरवळ असते. व तेव्हा साधारण प्रेमी जोडप्याला फार त्रास भोगावा लागत नाही. अर्थात ह्याला अपवाद असतातच. पण उदा हरणार्थ सुरज हुवा मध्यम हे कभी खुशी कभी गम मघले गाणे बघा. किंवा गजनीतले आमिर व प्रेयसीचे गाणे. बाकीचा सराउंडिं ग एकदम कोरडे सुके रणरणती उन्हे, मिठाचे डोंगर हे प्रेम सफल व्हायला फार त्रास होतो किंवा होतच नही.

तुम्ही देखो ना हे पण गाणे बघा कभी अलविदा ना कहना मधले. अफेअर अस णा रे दोघे जण आहेत त्यांचे विश्व एकदम रंगीत पण बाकीचे ब्लॅक एंड व्हाइट दाखवले आहे. जोडपे प्रेमात असल्याने त्यांना बाहेरचे सर्व सुहाने वाटते. पन प्रेम असफल झाले की बहार, पैशांच्या राशी पण अर्थ
हीन वाटतात. उदा दिन ढल जाये हाये रात न जाये. गाइड.

गाइडच्या गाण्यांवर एक मालिका लिहा अतुलजी.

छान लिहीले आहे. पहिल्या वाक्याशी तर एकदम सहमत. देव आनंदची गाणी पाहताना काही गाणी अत्यंत चांगली सादर केलेली, तर काही एकदम कॉमेडी असे का असायचे ते त्याचे दिग्दर्शन कोणाचे आहे हे कळू लागल्यावर समजले.

माझे ऑटाफे गाणे आहे हे. हे बघायलाही तितके वाईट नाही. पण या जोडीचे 'गाता रहे मेरा दिल' पाहिले की दिग्दर्शनातील फरक लक्षात येतो. जरी त्यातली कॅरेक्टर प्रगल्भ असल्याने त्यांचे वागणे अतिशय डिग्निफाइड असले, तरी असे वाटते की शोखियोंमे घोला जाये गाणे जर विजय आनंदने केले असते तर आणखी सुरेख असले असते. अर्थात गाइड ५ वर्षे आधीचा असल्याने हे दोघेही आणखी तरूण होते.

'फेसलेस' गोरे चेहरे आपल्या गाण्यांत घ्यायची खोड देव आनंदला या चित्रपटापासूनच लागली असावी. नंतर अनेक गाण्यांत आहे असले पब्लिक.

अमा - तुमचे गायकांचे निरीक्षण इन्टरेस्टिंग आहे. ते सगळे पटले असे नाही - पण वाचल्यापासून अनेक गाणी डोक्यात येउन ते "व्हॅलिडेट" करतोय पूर्वी गायकांच्या आवाजात 'दर्द' असणे सक्तीचे असावे. किशोरची अनेक आनंदी गाणी अशी आहेत की ती निखळ हॅपी आहेत. त्यात दर्द बिर्द उगाचच आणलेला नाही. हे तसेच. यात किशोर "जैसे बजे धुन कोई" मधला धुन शब्द जसा म्हणतो ती अस्सल किशोर स्टाइल आहे. ती ओळ, पहिल्या कडव्यात लताने 'हसता हुआ बचपन वो' म्हणण्याच्या आधीचे व नंतरचे संगीत व एकूणच तो पूर्ण गाणे ऐकू येणारा ठेका - सगळेच अप्रतिम आहे.

बाय द वे वहिदाचे नाक बघायला आवर्जून तो सीन चेक केला आणि अमांच्या वाक्याला 'टोटली'!

तुमचे गायकांचे निरीक्षण इन्टरेस्टिंग आहे. >> त्या सर्व गायकांनी सर्व प्रकारची गाणी गायली आहेतच. पण त्या मी सांगितलेल्या कॅटेगरीतली गाणी ते जास्त खुलुन गातात.
प्रेम हळू हळू बसत जाते. थोडा प्यार थोडी शरारत.
किशोरः कोरा कागज था ये मन मेरा, मेरे सपनों की रानी, झाल्यावर गुन गुना रहे है भवर रफी. पण मग पुढे रुप तेरा मस्ताना हे रफी च्या आवाजात ऐकणे अवघ ड गेले असते.

माना जनाब ने पुकारा नही , दाग सिनेमातील गाणी. आप की कसम मधील सुरवाती ची गाणी, करवटे बदल ते रहें सारी रात हम. दुर नही जाना पास नही आना. वगैरे. ( पण ह्यात जिंदगी के सफर में पण आहे. वन ऑफ द ग्रेटेस्ट किशोर सॉन्ग्ज. ) छुकर मेरे मन को.

रिले शन शिप सेट झाली आहे.
रफी:
अजि किबला मोह तरमा. * ह्यात ती रागवलेली आहे मात्र
गाता रहे मेरा दिल
तेरे मेरे सपने अब एक रंग है
अजहु न आये बालमा सावन बीता जाये.
जीवन में पिया तेरा साथ रहे.
तेरा जलवा जिसने देख वो तेरा हो गया.
द ट्रेन सिनेमा मधील गाणी.

हम किसीसे कम नही सिनेमात जी काँ पिटीशन आहे त्यातही किशोर रफी आर डी , तीन आवाज आहेत. पण हम को तो यारा तेरी यारी ला किशोर आहे व हम किसीसे कम नही कव्वालीत रफी आहे.
अनेकानेक गोड युगल गीते.

तरल पण गहिरे दु:खः सीने मे सुलगते है अरमां आय रेस्ट माय केस. तलत.

मन्ना डे, हेमंत कुमार, एस्डी खुद्द हे एक स्पेसिफिक मेलन्कोली मूड एकटेपणा खूप स्पेक्ट्रम आहे हो इथे

मुकेश म्हणजे खरेतर दु:ख व एकटे पणाचा:

सबकुछ सीखा हमने न सीखी दुनियादारी,
मुबारक हो तुमको समा ये सुहाना मै तो दीवाना दीवाना
चल अकेला चल अकेला.
जिस गली मे तेरा घर न हो बालमा
मै ना भूलुंगा सॅड व्हर्जन. ह्याची हॅपी व्हर्जन इतकी मस्त आहे की ये तो टुटेगा जी ये तो टु टे गा असे सारखे वाटत राहते.
अल्टिमेट एकटे पणाचाआ गाभा म्हणजे जीना यहां मरना यहा. आणि व जाने कहां गये वो दिन. मी पण ही दोन गाणी फार ऐकू शकत नाही.

या गाण्यातल्या 'याद अगर वो आये' या ओळीतल्या किशोरकुमारच्या आवाजात कसला हळुवारपणा आहे! आणि फूलों के रंग से मधल्या 'याद तू आये मन हो जाये भीड के बीच अकेला' यातल्या 'याद' मधे विरहाची वेदना आहे!

गाणाऱ्यालाही कळले नसेल अशा गोष्टी श्रोते पकडतात हे खरे आहे ....

धागा मस्त, आणि प्रतिसादही मस्त..
कालच यावर वडिलांचं आणि माझं थोडं डिस्कशन चालू होतं. त्यातील काही पॉईंट असे.
१) किशोर कुमारला कायम तडकते फडकतेचगाणे सूट झाले. शांत लयीत गाणे हा त्याचा प्रांत नव्हे, तो तिथे असहज होतो.
२) रफी किशोरपेक्षा संपूर्ण विरुद्ध. अतिशय शांत, दर्दभरे, रोमँटिक आणि चरित्रात्मक गाणे चांगले गाऊ शकतात.
३) मुकेश बारश्याचाही कार्यक्रमाला प्रेतकळा आणू शकतो.
४) मन्ना डे यांची रेंज लिमिटेड होती, मात्र त्यातही त्यांनी छान काम केलं.
५) लताबाईंचा आवाज गोड होता, पण नंतर चिरकत गेला. याउप्पर आशाबाईनी वाटेल ते गाणं गायलं, आणि कायम पट्टटीत राहिल्या.

मन्ना डे यांची रेंज लिमिटेड होती, मात्र त्यातही त्यांनी छान काम केलं.
>> ऑब्जेक्शन माय लॉर्ड !!!!!

५ बद्दल माहिती नाही पण बाकी पॉईंट्सना माझंही ऑब्जेक्शन!

किशोर फक्त तडकती फडकती नाही- सर्व गाणी उत्तम गायचे...
काही शांत गाणी मला आठवतात ती -
दिल ऐसा किसिने मेरा तोडा...
जिंदगी के सफर मे गुजर जाते हैं जो मकाम ...
कोई होता जिसको अपना ...
मेरे मेहबूब कयामत होगी...
मंझिले अपनी jagah है
मै शायर बदनाम...

श्री गोपालदास 'नीरज' याना प्रत्यक्ष ऐकण्याची व पहाण्याची सुवर्णसंधी मला चार वर्षांपूर्वी भारतीय प्रॉउद्योगिकी संस्थान रुरकी मध्ये मिळाली होती. फार थोर माणूस. तेव्हा ते 85 च्या पुढे होते.

Submitted by च्रप्स on 27 April, 2020 - 00:17>> +१
अजून म्हणजे फिर वही रात है,
वो शाम कुछ अजीब थी,
तुम बिन जाउं कहाँँ
बरीच आहेत.

मला वाटते आपण गायकांना जरा जास्तच श्रेय देतो. खरे श्रेय संगीतकाराचे असायला हवे. एखादी चाल सुचणे, ती योग्य त्या गायकाकडून गाऊन घेणे, योग्य ती वाद्ये वाजवून तो इफेक्ट निर्माण करणे, त्याकरता प्रतिभावान अरेन्जर नेमणे हे सगळे संगीतकार करतो. एका प्रसिद्ध संगीतकाराचे असे विधान प्रसिद्ध आहे की गायक हा संगीतकाराकरता एका वाद्यासारखाच असतो. सगळ्या गाण्यावर प्रभाव पाडेल असे प्रमुख वाद्य पण वाद्यच.

त्यामुळे एखादे गाणे किशोरकुमारने असे गायले आहे ते रफीला जमले असते का हा प्रश्न चुकीचा आहे. जाणकार संगीतकाराने चाल लावतानाच
प्रसंग काय, गायक कुठला असावा ह्याचा विचार करूनच चाल बनवलेली असते असे मला वाटते.

(सत्तरीच्या दशकात एस डी बर्मन आजारी असायचे आणि अनेकदा त्यांचे नाव असले तरी चाल आर डी बर्मनची असायची. ह्या सिनेमातही तसे झाले असेल का?)

मस्तच. माझं आवडतं गाणं.

प्रतिसाद वाचते सावकाश. वाचनीय दिसतायेत.