जगणे परंतु गमले नाही...

खूप सुंदर लिहीलंय, जमलंय एकदम! ती टूरिस्ट फोटो उपमा एकदम चपखल. शेवटच्या ओळीही अतिशय आवडल्या.

हे मनमोकळं मालिकेत न लिहीता स्वतंत्र का लिहीलेस?

खुप छान
खुप आवडलं

मी पाठीवर धूड वागवत तुझ्यासंगती चालत रहाते.
मुक्कामाला पोचेतोवर मोबाईलवर बोलत रहाते.
मग जाणवते जो नव्हता सोबत, त्याची कळली सारी खुशाली.
अन जो होता सतत बरोबर, त्याची तशीच राहून गेली.
अवतीभवती जे घडले ते अनुभवायला जमले नाही.
किती वाचले, कितीक शिकले, जगणे परंतु गमले नाही.'<<<<<<

हे अगदी अस्सच होतय न हल्ली

डोळे उघडायच्या आणि मेंदूचा पिसी पूर्ण बूट अप व्हायच्या आतच काय काय करायचं राहिलंय याची यादी मनात तयार व्हायला लागते. एकूणच आपण ठरवलं तसं काही घडत नाहीये किंवा त्यापेक्षा आपण त्यासाठी प्रयत्न करत नाहीये याचं टेन्शन येतं. >> अगदी खर आहे.

मग जाणवते जो नव्हता सोबत, त्याची कळली सारी खुशाली.
अन जो होता सतत बरोबर, त्याची तशीच राहून गेली. >> छान

आवडले.

आवडलं , छान लिहिलय. अगदी खर्रखुर्र.

केवळ पैसा नसल्यामुळं आपण बंधनात पडलो होतो आणि आता मोकळे झालो आहोत अशा आविर्भावात दोर सुटलेल्या, कानात वारं भरलेल्या वासरासारखी आपली पिढी धावत सुटते. न जाणे कुठल्या स्वप्ननगरीकडं, कुठल्या क्षितिजाकडं. >>
हे अन अशी बरीच वाक्य.. अगदी थेट मनातून उतरली आहेत.. संघमित्रा, विचार फार स्पष्ट, नितळपणे मांडता येतात गं तुला! शेवटच्या चार ओळी तर वास्तवच!

मित्रे, अगदी बर्‍याच जणांच्या मनातल लिहिलं आहेस.

रिसॉर्टवर जाऊन रहायचं म्हटलं तरी तिथं काय काय फॅसिलिटीज आहेत हे लोक आधी बघतात
विशेषत; तिथं टीव्ही आहे का अन तिथे ए.सी. आहे का? खरं सांगू का माझं एक साधं स्वप्न आहे मस्तं पैकी अंगणात अथवा टेरेसवर आभाळाच्या खाली रात्री झोपावं पहाटेची थंडी अंगावर घ्यावी (ती अगदी उन्हाळ्यातही पडते). गेले कियेक वर्षे नाही ते पूर्ण होत. कारण गमतीचे आहे ते म्हणजे डास . अगदी खेड्यात देखील डास आहेत हो !

संघमित्रा , आत्मपरीक्षण करायला लावणारा लेख आहे खरा....

छान लेख आहे. आवडला.

खूप काही पहाण्यासारखं असलेल्या जागी अगदी थोडे दिवसांचा मुक्काम असेल तर एखादा टुरिस्ट जसा आधी खटाखट फोटो काढतो आणि मग निवांत घरी पोचल्यावर फोटोंमधून पाहतो की आपण काय काय पाहिलं नक्की. तसं आपण आधी भराभर जगून घेतोय. मग वेळ उरला पुढे कधी तर बघता येतील क्षणचित्रं घडून गेलेल्या आयुष्याची. तोपर्यंत मेंदूचा कॅमेरा धड असावा आणि आठवणींचा रोल एक्स्पोज झालेला नसावा एवढंच.
पटले. छान लेख.
दुसर्‍याचे अनुकरण न करता जीवन जगले तर यातील खूप गोष्टी टाळता येतील असे वाटते.

किती खरं आणि स्पष्ट! लेख भावला!

खूप छान लिहीलंय !!

अगदी वास्तव .शेवटच्या ओळीं फार फार आवडल्या .

आमच्या सोलापुरात "काय कस्काय चाल्लंय?" या प्रश्नाला "निवांत" हे उत्तर यायचं पूर्वी. आता बहुधा "जोरात" >>> ह्म्म्म खरंय. आपलं आपल्यापुरत ठरवून ठेवता यायला पाहिजे. किती अन् कशासाठी / कशापाठी धावायच ते.
जमत नाही जमवायलाच हवं.

अगदी पटलं. असंच झालं आहे खरं !
विश्रांतीसाठी घेतले जाणारे ब्रेक्स छोटे, त्यातही खूप काही कव्हर करणारे झालेत >>> या वरुन आठवलं, अमेरिकेत आल्यावर सुरुवातीला ज्या काही ट्रिप्स केल्या त्या सगळ्या लाँग वीकेंडस गाठून. मग भसाभसा सगळं बघायचा हव्यास त्या तीन दिवसांत. आणि परत आल्यावर येणारा प्रचंड थकवा आणि सगळीकडे नुसते भोज्जे लावून आलो असं फीलिंग ! ... त्याचा कंटाळा येऊन एक ट्रिप फक्त 'निवांत पर्यटनासाठी' केली. डोंगराच्या कड्यावर असलेलं कॉटेज. काहीही टाईमटेबल न आखता मनात येईल तेव्हा उठायचं. गार, कोवळ्या उन्हात, पक्ष्यांचा किलबिलाट ऐकत वाफाळत्या कॉफीचे घुटके घेत निवांत बसायचं. अजिबात दमवणूक करुन न घेता प्रत्येक ठिकाणी भरपूर वेळ घेऊन भटकायचं. रात्री कॉटेजच्या बाल्कनीत बसून पिठूर चांदणं आणि त्या चांदण्यात चमचमणारी डोंगरावरुन खाली खोल दिसणारी नदी बघत छान गप्पा मारायच्या. त्या ट्रिपची नुसती आठवण जरी काढली तरी इतकं रिफ्रेशिंग वाटतं की बस्स !

सन्मी, नेहमीसारखच... खूप आतल... खूप आतवर पोहचणारे.... सगळा तळ ढवळुन टाकणारं.
हेच तर चाललय मनात... पण शब्दात उतरवता न आलेलं.

मग जाणवते जो नव्हता सोबत, त्याची कळली सारी खुशाली.
अन जो होता सतत बरोबर, त्याची तशीच राहून गेली. >>>>>>>> क्या बात !!! क्या बात!!! क्या बात !!!

लिहिलय चांगल . पण का कुणास ठाउक खुप प्रवीण दवणे (ह्यांची पुस्तके मी कधी विकत घेत नाही पण सकाळ मधले लेख वाचले आहेत.)छापाचे वाटले.

खुप भिडलं मनाला....
छानच !!

खुप छान... सगळच लिहीलेल आवडल पण ती फोटोवाली तान लक्षात राहील अशी... शेवटच्या ओळीही मस्त... !!!

संघमित्रा
खुप खुप छान लिहीलय.

डोळ्यांखालची काळी वर्तुळं आपली त्रिज्या वाढवत नेतायत.सोयीसुविधा मानसिक तणावाशी डायरेक्टली प्रपोर्शनल असव्यात बहुतेक. हे प्रमाण फक्त

In mathematics, the exponential function is the function ex, where e is the number (approximately 2.718281828) such that the function ex equals its own derivative.[1][2] The exponential function is used to model phenomena when a constant change in the independent variable gives the same proportional change (increase or decrease) in the dependent variable. The exponential function is often written as exp(x), especially when the input is an expression too complex to be written as an exponent.

अस असाव अस वाटत. बाकी सर्व अत्यंत सत्य, प्रामाणिक आवि वास्तव आहे.
संघमित्रा, मित्रा तु फारच छान लिहील आहेस. लिहित रहा. पुलेशु.

वास्तव!

कुठल्याही दिवशी दुपारची बसायला म्हणून येणारी चुलत आजी, संध्याकाळी किंवा रात्री जेवणानंतर सहकुटुंब बसायला येणारे वडलांचे आत्तेभाऊ असल्या मंडळींचं नीट चाललंय एवढंच समजतं पण कित्येक वर्षात भेट नाही.>>>>>>>>>गेल्या बर्‍याच वर्षात उगीच उठुन कोणाकडे अशी गेले नाहीये आणि माझ्याकडेही नाही आलयं कोणी... नातेवाईक तर फक्त लग्न-बारसे अशा समारंभाला भेटतात आता आणि मित्र-मैत्रिणी चॅटवर!

संघमित्रा,
खूप छान लिहीलं आहेस!!

खूप काही पहाण्यासारखं असलेल्या जागी अगदी थोडे दिवसांचा मुक्काम असेल तर एखादा टुरिस्ट जसा आधी खटाखट फोटो काढतो आणि मग निवांत घरी पोचल्यावर फोटोंमधून पाहतो की आपण काय काय पाहिलं नक्की. तसं आपण आधी भराभर जगून घेतोय. मग वेळ उरला पुढे कधी तर बघता येतील क्षणचित्रं घडून गेलेल्या आयुष्याची. तोपर्यंत मेंदूचा कॅमेरा धड असावा आणि आठवणींचा रोल एक्स्पोज झालेला नसावा एवढंच. >>> उच्च!!

मनातलं आहे सगळं.

मस्त लिहिलय !

शप्पथ..... काय लिहिलस ग ___/\___

खटाखट फोटो वाला पॅरा एकदम रिलेट झाला.
साधारण रोबो किंवा ऑटो पायलट मोड वर सगळे चालू असते.
आयुष्यात फार वेळ उरलेला नाही.कधी मोबाईल/इंटरनेट/वाचन याशिवाय एकटा वेळ मिळाला तर आपण काय करू याचं जवळ उत्तरच नाही.