शब्दाचे योग्य रूप कोणते?

शंतनू, रोचक.
'ह' हा कण्ठ्य आहे म्हणूनच कदाचित उत्तर भारतात 'सिंहचा उच्चार 'सिङ्ह' असा होत असावा, जो आपल्याला 'सिंघ' असा ऐकू येतो आणि आपण मराठीत 'सिंग ' असा लिहितो. उत्तर भारतीय लोक मात्र लिहिताना 'सिंह' असेच लिहितात. मनमोहन सिंग, विश्वनाथप्रताप सिंग, मुलायम सिंग या सर्व नावातला 'सिंग' हिंदी/गुजराती वर्तमानपत्रात 'सिंह' असाच लिहिलेला असतो. ते लोक इंग्लिश स्पेलिंग singh असे करतात त्यावरून आपण 'सिंघ' असे लिहीत असू कदाचित.

तू असं वागायला नको हवं होतंस."

<<

तूने ऐसा करना नही चाहिये था, या हिंदीचं ते भाषांतर आहे. व आजकाल इतके रुळले आहे, की चुकीचे ठरत नाही.

ह्यापैकी शब्दांचे शुद्ध रुप कुठले आहे:
१) कैक पटींनी?
२) कितीतरी पटींनी?
३) अनेक पटींनी?

मला शुद्ध स्वच्छ रुप हवे आहे. कैक, कितीतरी, अनेक तिन्ही बरोबर आहे पण त्यातल्या त्यात शुद्ध स्वच्छ कुठले? आभारी आहे.

मला वाटते. तिन्ही शुद्ध आहेत. आपल्याला भावना किती तीव्र पद्धतीने व्यक्त करावयाच्या आहेत, यावर काय वापरायचे ते अवलंबून आहे. फक्त कितीतरी असे न लिहिता किती तरी असे लिहायला पाहिजे, असे वाटते.

धन्यवाद बेडर.

तिन्हीपैकी संस्कृतप्रचुर कुठले आहे?

इशारत की इशरत?

लवकर की लौकर?

मी रहातो कि राहतो?
त्यांचे रहाणे कि राहणे?

>> लवकर की लौकर?
लवकर

>> मी रहातो कि राहतो?
>> त्यांचे रहाणे कि राहणे?
राहणे

दोन्ही बरोबर आहेत.

बरं!

किती लोक कितीदा एडिटताय?
आता मीच एडिटते!

>> राहातो / राहात ही रूपं बोलीभाषेत वापरली जातात. ती आणि रहाणे / रहातो / रहात ही रूपं वापरू नये.

अनुमोदन. माझ्या प्रतिक्रियेत चुकून "रहाणे"च शब्द गेला. दुरुस्ती केली आहे.

नोंद घेतली. आपणां सर्वांचे आभार!

एवढे कि एव्हढे?
एवढा कि एव्हढा?

एवढे
एवढा

माहिती देण्याकरिता करीता धन्यवाद!!!

बऱ्याच लोकांना मी बोलताना पहातो कि "पेन भेटला, कंगवा भेटला, नोट भेटली, वही भेटली" त्याऐवजी ते पुढीलप्रमाणे हवे ना?
"पेन मिळाला, कंगवा मिळाला, नोट मिळाली, वही मिळाली"

तर लोकं कोणतीही वस्तू मिळण्याला भेटणे शब्द का वापरतात? आणि हा शब्दप्रयोग मी बहुतेक लोकांकडून ऐकतो. का लोकं हा शब्द वापरत असतील? आपल्याला शाळेत तर असं काही शिकवलं नव्हतं! कुठून लोकांना असं बोलायची सवय लागली?

भेटणे हा शब्द सापडण्याला नसून मिळण्याला वापरला जातो. पेन मिळाला.बाजारात नोटा भेटत नाहीत म्हणजे मिळत नाहीत. वास्तविक भेटतात त्या व्यक्ती मिळतात त्या वस्तू.

तरीपण पाकिटातून नाहीतर बॉक्सातून 'भेट' देतात नै!

मिळाले - हिंदीत मिले - परत मराठीत भेटले असं भाषांतर होत असेल कदाचीत.

खानदेशात मिळण्याला भेटणे हा शब्दप्रयोग सर्रास होतो.

हिंदी भाषक पट्ट्याजवळचा प्रदेश असल्याने, दोस्त मिला = मित्र भेटला, चाय मिली = चहा भेटली असे सिंपल रूपांतरण होते. हो. चा पिली का? असं विचारतात. तो चहा ती होतो इकडे.

@ साती, तुमचा 'नै' शब्द वाचायला नेहमीच गोड वाटतो.

@ अअअ, आपलं म्हणणं बरोबर आहे. 'सापडण्याच्या' ठिकाणी 'मिळणे' बदल करतोय. धन्यवाद. तरी प्रश्न तोच राहतो. लोकं मिळणेच्याऐवजी भेटणे शब्द का वापरतात?

@ अल्पना, आपले उत्तर संयुक्तिक वाटते. जसे कि हिंदीत "आ रहा है" मराठीत "येऊन राहिलंय" हिंदीत "जा रहा है" मराठीत "जाऊन राहिलंय" तसंच "मिळाले - हिंदीत मिले - परत मराठीत भेटले "

मला वाटते महाराष्ट्र आणि मध्यप्रदेशच्या सीमेवरील लोकांनी मिळणेकरीता भेटणे हा शब्द रूढ केला असावा.

@ झाडू, धन्यवाद!!! मी सुद्धा नेमका हाच प्रतिसाद लिहित होतो.

सजीव भेट्तात,निर्जीव मिळतात.

सजीव भेट्तात,निर्जीव मिळतात. >> हरवलेले सजीव परत सापडतात किंवा मिळतात जसे हरवलेला कुत्रा सापडला

मला खुप वर्षांपासून (माबोवर आल्यापासून) एक शंका आहे. इथे अनेकदा "मी पळायला गेलो, रोज पळण्याचा व्यायाम करतो" असा शब्दप्रयोग वाचते. "पळणे" ही माझ्या मते एक रिअ‍ॅक्शनरी क्रिया आहे. म्हणजे "कुत्रं मागे लागलं म्हणून तो जोरात पळाला", "पोलीस आल्याची चाहुल लागून चोर पळाला" किंवा "चल, पळ इथून" अशा प्रकारे हे क्रियापद वापरले जाते.
स्वतःहून, स्वयंस्फुर्तपणे मा़णुस "धावतो". त्यामुळे " मी रोज धावायला जाते, मी धावण्याच्या व्यायाम करते" हे बरोबर आहे, असे मला वाटते.
तुम्हाला काय वाटतं?