वेताळ टेकडीचे वैभव

नुकतीच पुण्याला एक धावती भेट देण्याचा योग आला. त्या भेटीत सकाळी वेताळ टेकडीवर मॉर्निंग वॉकला गेलो होतो. काय सुरेख ठिकाण आहे ते. फॉरेस्ट खात्याच्या अखत्यारीत आहे बहुतेक, पण त्यामुळे अतिशय स्वच्छ राखली गेलेय. टेकडीवर जाण्याच्या रस्त्याला एक गेट आणि त्यावर राखणदारही आहेत. पार्किंगकरता वर जागाही आहे. आणि मग आत जंगलात फिरण्यासाठी अनेक पायवाटा आहेत. तुम्हाला हवी ती निवडा आणि स्वच्छंद फिरा.

शनिवार, ५ डिसेंबर २०१५ च्या सकाळची ही क्षणचित्रं :

आम्ही कर्वेरोडवरून एका रस्त्यानं वर गेलो. पार्किंगपासून आत जाणारी ही पायवाट. मस्त भिजून भाजून पक्की झालेली माती, त्यावर भेगांची नक्षी आणि वाळलेल्या पानांची वेलबुट्टी :

प्रचि १

प्रचि २

ही टेकडीवरची झाडं कोणती आहेत? छान घनदाट झाडी आहे ही रस्त्याच्या दोन्ही बाजूला :

प्रचि ३

प्रचि ४

प्रचि ५

काही अंतर गेल्यावर एक देऊळ आणि हे विश्रांती, व्यायाम, गप्पागोष्टी करण्यासाठी बांधलेले चौथरे लागतात.

प्रचि ६

प्रचि ७

या ठिकाणाहून जवळच एक चिकार मोठ्ठं तळं आहे. त्यात पाणी फार नव्हते. अधून मधून काही छोट्या पाणथळीच्या जागा होत्या. कदाचित आदल्या आठवड्यातल्या मुसळधार पावसाचा परिणाम असेल. पण हे तळं आणि त्याचा परिसर ऐकूणच अतिशय रम्य परिसर आहे. तळ्यात बरेच विविध पक्षीही दिसले - पाणकावळा, मोठा बगळा आणिही काही होते. बाकीही परिसरात अनेक पक्षी दिसत होते. तांबट पक्ष्याचाही आवज येत होता.

हे तळं बहुधा नैसर्गिक असेलही पण कदाचित त्याचा आवाका वाढवण्यासाठी आजूबाजूनं मुद्दाम खडक खोदल्यासारखेही दिसत होते. तळ्याच्या बाजूनी हेच तोडलेले खडक रचून बांध घातला आहे. तो बांध ओलांडून जाऊ नये अशी तंबी दिलेली एक पाटीही दिसली. तळ्याच्या काठी पूर्वी काहीतरी बांधकामही असावं असं वाटतंय. ते आता तोडलंय म्हणा किंवा पूर्णपणे पडझड झालीये म्हणा. आता फक्त काही अवशेष दिसतात.

तळ्यात सहज उतरता येतं. मुख्य रस्त्यावरून तर एक राजरोस रस्ताच आहे. आतही बराच भाग कोरडा असल्याने चालत फिरता येण्यासारखी जागा आहे.

आम्ही या तळ्याला परतीच्या वाटेवर असताना भेट दिली. त्यामुळे ती प्रचि नंतर.

तळ्यानंतर पुढे पुढे छान गवताळ प्रदेश लागतो. बरचसं गवत वाळलेलं होतं. पण थंडी असल्यानं त्यावर भरपूर दंव होतं. एक गुलाबी रंगाची इमारत आणि त्याभोवती दगडी भिंतही लागली. ती इमारत कसली ते कळलं नाही.

प्रचि ८

प्रचि ९

प्रचि १०

प्रचि ११

आम्ही चालत गेलो ते दुसर्‍या बाजूचा व्हू दिसेल अशा टोकाशी येऊन पोहोचलो. इथून पाषाण, पंचवटी आणि चतु:शृंगीचा परिसर दिसत होता :

प्रचि १२

प्रचि १३

प्रचि १४

इथून आम्ही परतीच्या वाटेला लागलो. अजून पुढे जाता येतं खरं तर पण आमच्याकडे वेळ नव्हता. पुन्हा मुंबईला परतायचं होतं आणि त्याआधी वैशालीला भेट द्यायची होती. परतीच्या वाटेवर पुन्हा तळं लागलं तेव्हा त्याला प्रदक्षिणा घालून दुसर्‍या बाजूनं जाण्याचा बेत ठरला.

तळ्याला फेरी मारावी या उद्देशानं आम्ही दुसर्‍या बाजूनं गेलो पण तिथे त्या टेकडीमध्ये मोठी भेग आहे. त्यामुळे तळ्याला सलग प्रदक्षिणा शक्य नाही. आमचा तळ्याभोवती फेरी मारण्याचा मार्ग खुंटल्यावर आम्ही त्याच ठिकाणाहून खडकांतून वाट काढत काढत खाली तळ्यात उतरलो. तेवढंच शहरी अ‍ॅडव्हेंचर!

अहाहा ... काय सुरेख जागा आहे ही :

ही तळ्याच्या काठावरून काढलेली प्रचि :

प्रचि १५

प्रचि १६

प्रचि १७

प्रचि १८

प्रचि १९

प्रचि २०

प्रचि २१

प्रचि २२

प्रचि २३

तळ्याकडे पाठ करून उभं राहिलं की लांबवर पसरलेलं गवताळ कुरण आणि त्यात अधून मधून असलेली झाडं असं मनोहर दृश्य दिसतं :

प्रचि २४

प्रचि २५

उतरलो तळ्यात :

प्रचि २६

उथळ पाण्यात उगवलेल्या वनस्पती :

प्रचि २७

प्रचि २८

प्रचि २९

एका तळुल्यात मस्त कमळासारखी पानं आणि त्याला अगदी छोटुशी पांढरी फुलं होती :

प्रचि ३०

प्रचि ३१

प्रचि ३२

प्रचि ३३

रामबाण कापूस :

प्रचि ३४

आता एव्हाना चांगलीच भूक लागली होती. वैशालीच्या हाका ऐकू येत होत्या. मग परत निघालो.

प्रचि ३५

प्रचि ३६

प्रचि ३७

प्रचि ३८

वैशालीचा मैसूर डोसा खाऊन आणि फिल्टर कॉफी पिऊन एका छानशा सकाळची समाप्ती केली.