आतला आवाज

फार सुंदर कविता.

राहुल,

कविता फारच छान आहे, ह्या वयात अशी कविता, उत्तम . . . .

खुपच छान आहे कविता

खुपच छान आहे कविता

राहुल,

फारच छान, चित्रावरुन आठवले, मी सुद्धा चित्रकलेचा विद्यार्थी होतोच, ५ वेगळे विषय होते नुसत्या चित्रकलेचेच, आमचे सर एक गोष्ट नेहेमी सारखे सांगायचे कि " खरा चित्रकार तोच असतो, ज्याचे चित्र बनवतांना बिघडले तर ते फेकुन न देता, त्यातुनच आणखीन जास्त सुंदर चित्र तो निर्माण करतो".

अप्रतिम!!!!
जियो

सगळे शब्द रंग रूप रेषा घेऊन मनाच्या कॅनव्हासवर उतरले... कोर्‍या कॅनव्हासवर रंगाचा एकच फटकारा मारावा तसे गतीमान... व्याकूळपणा जर चित्रीत करायचा असेल तर हा असाच!!

अख्खी कविताच प्रचंड आवडून गेली... तरीही
स्वतः शी जेव्हा होते युद्ध,
तेव्हा चवताळलेला प्रतीयोद्धा
करतो जो आवाज …

आतून अडकलेल्या ‘मी’ ला,
बाहेर काढण्यासाठीची साद . .

आणि

भरमसाठ रंगांनी ओरबडलेल्या,
माखलेल्या कॅनवास वरचा
आवडत्या रंगाचा एकच स्ट्रोक …

न आवडत्या जगात जगलेले
काहि आवडीचे क्षण,
आवडत्या क्षणासाठी जगलेलं
ना आवडतं आयुष्य. . . हे खूप म्हणजे खूपच आवडलंय...

पुलेशु... तुमची चित्रे शब्दांत उतरूद्यात... मजा येईल...