लंडनचे भिकारी आणि स्लमडॉग मिलेनिअर

आता जब तक है जान बघतोय.. लंडनचे चकचकीत पॉश रस्ते आणि त्यावर गिटार वाजवत गाणे म्हणत पैसे गोळा करणारा शाहरुख.. येणारी जाणारी पब्लिक निव्वळ त्याला पैसेच देत नव्हती तर टाळ्या वगैरे ही देत होती.. मागेही शाहरुखच्या एका चित्रपटात असाच सीन होता, फरक इतकाच की त्यावेळी तो गाणार्‍या भिकार्‍याला टाळी देऊन पुढे गेला.. या उलट आपल्या कडे ट्रेनमधील गाणारे भिकारी निव्वळ इरिटेट करतात, अन पैसे मागायला पायाला येऊन हात लावतात तेव्हा कसली किळस वाटते म्हणून सांगू..

एकीकडे स्लमडॉग मिलेनिअर सारख्या चित्रपटांत विदेशी दिग्दर्शक येऊन आपल्या येथील अंगावर येणारी गरीबी अन रोगराई दाखवतात तर दुसरीकडे आपण तेथील भिकार्‍यांनाही एक दर्जा देतो.. हा एवढा मोठेपणा फक्त भारतीयच दाखवू शकतात.

यश चोप्रांना या अंड्याचा सलाम !